• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğuma öfkeliyim

Ona ne kadar iyi bakıldığını davranıldığını bilmeden boş yapan arkadaşlara cevap vermiyorum
Sadece içimde baş edemediğim duyguları paylaşıyorum
Mecburuz çünkü iyi bakmaya iyi davranmaya biz dünyaya getirdik istedik oldu bu kadar

Baş edemediğiniz duygularıda siz kendi düşüncelerinizle meydana getiriyorsunuz bunun doktoru var gidip destek alabilirsiniz
 
Çok yanlis yere yazmışsınız içinizi dökmek için. Burada herkes mükemmel anne, hiç biri çocuğuna kızmıyor, hepsi hep sevgiyle aşkla çocuğunu büyütüyor. Kendileri seçtiği için çocuk dogurmayı başlarına gelen hic bir durumda da kızgın öfkeli olmuyorlar.
Arkadaşım burada canına okurlar senin...

Üç çocuğum var, hepsini de çok seviyorum. Hepsi de zaman zaman ağzıma s.ciyor. ben de cildirabiliyorum. Kaçıp gitmek isteyebiliyorum. Hatta babalarına bırakıp bir iki gün defolup gidiyorum.

Bunlar sevmedigimiz onemsemedigimiz anlamına gelmiyor asla. Bazen çok doluyoruz çok normal. Çocukların da bizim de suçumuz değil bu. Kimsenin suçu değil. Hayatın olağan akışı içinde aslında tecrubeleniyoruz.

Ben de büyük oğlumla psikolog psikiyatrist dolanıp durduk. Sonra ben terapi aldım. Çocuğu rahat bıraktım. Beklentilerimi duzenledim. Cocuga sınır koyma ve yönlendirme konusunda daha etkin olmaya başladık. Velhasıl zamanla sorunlar azaldı. Zamanla oluyor birşeyler. Bir süreç içindesiniz. Ve çok üzgünüm ama ben o kadar dolanmaya düzgün bir çocuk psikolog/ psikiyatrist denk gelemedim. Hatta bilimsellikten uzak saçma sapan insanlara, paragozlere bol bol denk geldim yildim.

Ama şöyle düşünüyorum. Her yaşadığımız bize birşey gösteriyor öğretiyor. Hepsinin yaşanmasının bir nedeni var ve oradan cikartacagimiz bir ders. Siz de pek ala çocuğunuzu alıp gezecek, keyifli vakit geçireceksiniz. Bunlar hep süreç. Sonrasında inşallah daha rahat olacaktır. Biraz sabır ve çok sarılın birbirinize. Hayal kurun, dua edin. Geçecek.
 
Çok yanlis yere yazmışsınız içinizi dökmek için. Burada herkes mükemmel anne, hiç biri çocuğuna kızmıyor, hepsi hep sevgiyle aşkla çocuğunu büyütüyor. Kendileri seçtiği için çocuk dogurmayı başlarına gelen hic bir durumda da kızgın öfkeli olmuyorlar.
Arkadaşım burada canına okurlar senin...

Üç çocuğum var, hepsini de çok seviyorum. Hepsi de zaman zaman ağzıma s.ciyor. ben de cildirabiliyorum. Kaçıp gitmek isteyebiliyorum. Hatta babalarına bırakıp bir iki gün defolup gidiyorum.

Bunlar sevmedigimiz onemsemedigimiz anlamına gelmiyor asla. Bazen çok doluyoruz çok normal. Çocukların da bizim de suçumuz değil bu. Kimsenin suçu değil. Hayatın olağan akışı içinde aslında tecrubeleniyoruz.

Ben de büyük oğlumla psikolog psikiyatrist dolanıp durduk. Sonra ben terapi aldım. Çocuğu rahat bıraktım. Beklentilerimi duzenledim. Cocuga sınır koyma ve yönlendirme konusunda daha etkin olmaya başladık. Velhasıl zamanla sorunlar azaldı. Zamanla oluyor birşeyler. Bir süreç içindesiniz. Ve çok üzgünüm ama ben o kadar dolanmaya düzgün bir çocuk psikolog/ psikiyatrist denk gelemedim. Hatta bilimsellikten uzak saçma sapan insanlara, paragozlere bol bol denk geldim yildim.

Ama şöyle düşünüyorum. Her yaşadığımız bize birşey gösteriyor öğretiyor. Hepsinin yaşanmasının bir nedeni var ve oradan cikartacagimiz bir ders. Siz de pek ala çocuğunuzu alıp gezecek, keyifli vakit geçireceksiniz. Bunlar hep süreç. Sonrasında inşallah daha rahat olacaktır. Biraz sabır ve çok sarılın birbirinize. Hayal kurun, dua edin. Geçecek.
Kimse benim canıma okuyamaz boş boş konuşanlar umrumda bile değil. Buraya yazınca sizin gibi beni gerçekten anlayan bi kaç yorum gördüğümde kendimi yalnız hissetmiyorum o kadar. Yoptun tobu bokocoksun lsjdjrjdmdkdıdjbs gibi saçma sapan tepkiler gösterenleri sallamıyorum bile he ben bilmiyorum yaptım bakacağımı doğurup yurda verdik sanki
 
normalde lohusa kadınları ya da ufak bebeği olanları anlayabiliyorum. yapamadıklarını, bıktıklarını söylediklerinde hormonları delirmiş durumdadır diyip geçiyorum. ama sizin durumunuz farklı. baş edemediğiniz duyguları paylaşıyorsanız insanlar da bunun saçma olduğunu paylaşıyor.

umarım çocuğunuz hissetmiyordur bu halinizi. acilen terapi alın, ilaç vs. ne gerekiyorsa kullanın. hiç soğukkanlı olup “hmm evet birtakım modern insan sorunları” falan diyemeyeceğim.

tabi ki insanız, zaman zaman çocuğumuz da olsa sinirleniyoruz ama sizinki belli ki sürekli bir öfke hali. bu kadar içinizden taştığına göre.

ve umarım çocuğunuzun önemli bir sorunu yoktur. sadece çocuk olduğu için çocukluk yapıyordur.
 
Dün yine çocuk psikiyatristine gittik öğretmen formu ile beraber.
1 saatlik seans sonunda otizmden şüphelendiğini anladım ama açık açık söylemedi sanırım halime acıdı.
Oğlum 6 yaşında ve istediği ortamlarda çocuk büyük farketmez iletişim kurar konuşur ama istemesse kendi başına takılır ne ismine tepki verir ne söz dinler. Ben bıktım artık çok çaresizim. Otizmli olduğundan emin olsam kabullenip yoluna bakacağım ama emin olamıyoruz ne doktor ne biz. Oğluma o kadar öfkeliyim ki ondan nefret etmekten korkuyorum. O kadar doluyum ki başıma bir şey gelmesinden korkuyorum. sobece diye bir eğitim önerdi doktor bir psikoloji kliniğinden yarın için randevu aldım. Neden uğraşıyorum ki bunlarla neden ben
Neden normal insanlar gibi haftasonlarını güzel etkinliklerle geçirmek yerine bu işlerle geçiriyorum allahım
Çok üzüldüm yazdıklarınıza, o bir melaike, ne olursunuz sakin olun, nefret çok ağır bir söylem olmuş..Belli ki çok dolmuşsunuz, bir sonuca veya çözüme ulaşamamak sizi tüketmiş ancak bu çocugunuzun suçu değil, maalesef otizmin teşhisi özellikle küçük yaşlarda çok zor.. Siz de bu süreçte bir uzman desteği alın, hem süreci daha iyi yönetirsiniz hem de daha sabırlı ve teskin durumda olursunuz.. Ama o meleğin sizden başka gidecek yeri yok, onu en iyi siz anlayacaksınız yine her zaman, siz onun sığınağısınız..Allah yardımcınız olsun..
 
Çok yanlis yere yazmışsınız içinizi dökmek için. Burada herkes mükemmel anne, hiç biri çocuğuna kızmıyor, hepsi hep sevgiyle aşkla çocuğunu büyütüyor. Kendileri seçtiği için çocuk dogurmayı başlarına gelen hic bir durumda da kızgın öfkeli olmuyorlar.
Arkadaşım burada canına okurlar senin...

Üç çocuğum var, hepsini de çok seviyorum. Hepsi de zaman zaman ağzıma s.ciyor. ben de cildirabiliyorum. Kaçıp gitmek isteyebiliyorum. Hatta babalarına bırakıp bir iki gün defolup gidiyorum.

Bunlar sevmedigimiz onemsemedigimiz anlamına gelmiyor asla. Bazen çok doluyoruz çok normal. Çocukların da bizim de suçumuz değil bu. Kimsenin suçu değil. Hayatın olağan akışı içinde aslında tecrubeleniyoruz.

Ben de büyük oğlumla psikolog psikiyatrist dolanıp durduk. Sonra ben terapi aldım. Çocuğu rahat bıraktım. Beklentilerimi duzenledim. Cocuga sınır koyma ve yönlendirme konusunda daha etkin olmaya başladık. Velhasıl zamanla sorunlar azaldı. Zamanla oluyor birşeyler. Bir süreç içindesiniz. Ve çok üzgünüm ama ben o kadar dolanmaya düzgün bir çocuk psikolog/ psikiyatrist denk gelemedim. Hatta bilimsellikten uzak saçma sapan insanlara, paragozlere bol bol denk geldim yildim.

Ama şöyle düşünüyorum. Her yaşadığımız bize birşey gösteriyor öğretiyor. Hepsinin yaşanmasının bir nedeni var ve oradan cikartacagimiz bir ders. Siz de pek ala çocuğunuzu alıp gezecek, keyifli vakit geçireceksiniz. Bunlar hep süreç. Sonrasında inşallah daha rahat olacaktır. Biraz sabır ve çok sarılın birbirinize. Hayal kurun, dua edin. Geçecek.
Valla ben anne değilim. sizin gibi hem doğurup hem şikayet etmemek adına çocuk yapmadım. şayet yapacak olsam derinlemesine düşünürdüm. engelli doğabilir. geri zekalı doğabilir. aşırı yaramaz hayırsız saçma sapan bir tip olabilir. bakalım da ben buna katlanabilecek miyim? hmm düşüneyim bakayım. hayır. katlanamam. evet doğru karar vermişim.

kendi rızanızla doğurdunuz. bakacaksınız. isterse çocuk tepenizde mıçsın. bakacaksınız. mecbursunuz bitti. var mı başka soru?
 
Neden normal insanlar gibi haftasonlarını güzel etkinliklerle geçirmek yerine bu işlerle geçiriyorum allahım

Size kizmiyorum ama cocuk sahibi olmayi sectiniz saglikli olacaginin garantisi kimsede yok herkes bu riski aliyor.
Cocuk sahibi olmaktan korkmamin bir nedeni de bu işte saglikli olmayabilir ve insanin hayati alt ust oluyor. Yakinimdan biliyorum onun da cocugunda bazi supheleri vardi cocuk uzun süre konuşmadi annesine o kadar dert oldu ki stressten vucudunda yaralar cikartti. Çok daha kotu hastaliklar da var tabi yine de sükretti.

Bizim kedimiz hasta olmustu nöbet geciriyordu o tedavi ilaclarla nobetleri bastirana kadar evde dünyamiz dönmüştü uykular bölük pörcüktü. Başka bir canın sorumluluğunu almak öyle pembe bir olay değil malesef. Saglikli olan cocugun bile bin derdi var. Umarim atlatirsiniz cocugunuza kizmayin, bu O nun suçu değil.
 
Kimse benim canıma okuyamaz boş boş konuşanlar umrumda bile değil. Buraya yazınca sizin gibi beni gerçekten anlayan bi kaç yorum gördüğümde kendimi yalnız hissetmiyorum o kadar. Yoptun tobu bokocoksun lsjdjrjdmdkdıdjbs gibi saçma sapan tepkiler gösterenleri sallamıyorum bile he ben bilmiyorum yaptım bakacağımı doğurup yurda verdik sanki
Bu cevaplar bile dert ettiğinizi gösteriyor. Bu tarz durumları chatcpt ye yazın. Burada memnuniyet verici birşey yok emin olun. Benim dediğinin bin fazlasını o söyler. Burada demoralize olursunuz. Sizi anlıyorum muhtemelen yoğun duygularla yazdınız. Ama buradan faydalanacaginiz bir sorun değil bu. Yine tercih sizin tabiki. Ben yorumları okurum oturduğum yerden 😅
 
iyi anne kötü anne bisey diyemem ama neden çocuğun ne suçu var

kendi elinde mi acaba bunu anlayabilirsiz.

neden öfkeleniyorsunuz anlayamadım
 
Valla ben anne değilim. sizin gibi hem doğurup hem şikayet etmemek adına çocuk yapmadım. şayet yapacak olsam derinlemesine düşünürdüm. engelli doğabilir. geri zekalı doğabilir. aşırı yaramaz hayırsız saçma sapan bir tip olabilir. bakalım da ben buna katlanabilecek miyim? hmm düşüneyim bakayım. hayır. katlanamam. evet doğru karar vermişim.

kendi rızanızla doğurdunuz. bakacaksınız. isterse çocuk tepenizde mıçsın. bakacaksınız. mecbursunuz bitti. var mı başka soru?
Katlanamamak ile birkaç gün uzaklaşmak istemek ayrı şeyler.
 
Çocuktan önce kendiniz tedavi olun. Soylenecekler umurunuzda diilmis ama yine de kötü bir insan ve anne olduğunuzu belirteyim. Çocuklar keşke ebeveynlerini seçebilme şansına sahip olsa idi, sizi asla secmezdi..
 
İçimi buraya dökmek beni çok rahatlatıyor istediğiniz gibi yargılayabilirsiniz umrumda bile değil anneliğimin ne kadar kötü olduğu da umrumda değil. Ona hamileyken ne hayallerim vardı hiç bir şey hayal ettiğim gibi gitmedi gitmiyor bunun için evet çocuğumu suçluyorum ona öfkeliyim
Çocuğumu suçluyorum a kadar size hak vermiştim halbuki.. belki yanlış iletişim kuruyorsunuz yani bilmiyorum ne yaşadığınızı tam olarak ama inanın şükretmeniz için çok büyük sebebleriniz var biraz daha olumlu bakın.
Linclemek, yargılamak istemiyorum ama hemen pes etmeyin çocuğunuza karşı onun tek sığınağı sizsiniz.
 
benim kedim vardı. 20 yaşımda sahiplendim. tam 20 sene beraberdik. son senelerde hep hasta olurdu. kakasını tutamazdı. başıma bile işerdi. gece uyurken gelip kafama işerdi. ishal olurdu. sağa sola pislerdi. yavrum benim yaşlıydı. onu ben aldım. ben sevdim ben baktım. 1 kez bile kızmadım. ne ona ne kendime. ona bakıyordum seve seve. çevremdeki herkes kedime kızıyordu. onları uzaklaştırdım. dedim ki o benim kedim. bakacağım. naparsa yapsın. asla zul gelmedi. uzak şehirlere gitmedim. tatile çıkmadım. evden uzaklaşmadım. senelerce. ama ona hiç kızamazdım. sinirlerim alınmış gibiydi. şefkat vardı. merhamet vardı. hüzün vardı ama asla öfke olmazdı. midem altüst olurdu. kaka temizlemekten hasta oluyordum. defalarca tedavi gördüm. ama kızmadım. kızamadım. kendi evladım olsaydı ve 20 sene gözüm gibi baksaydım gene aynısı olurdu kızamazdım. üzülürdüm. merhamet ve şefkat duygum ağır basardı. empati kuruyorum. biz rızamızla çocuk yaptıysak kızmaya hakkımız yok. bence yok. siz yine hobi olarak kızın. ama onu siz seçtiniz. bu gerçek asla değişmeyecek.
 
Çocuğumu suçluyorum a kadar size hak vermiştim halbuki.. belki yanlış iletişim kuruyorsunuz yani bilmiyorum ne yaşadığınızı tam olarak ama inanın şükretmeniz için çok büyük sebebleriniz var biraz daha olumlu bakın.
Linclemek, yargılamak istemiyorum ama hemen pes etmeyin çocuğunuza karşı onun tek sığınağı sizsiniz.
Doğru ya da yanlış duygularım bunlar ne yapabilirim ki şu an böyle hissediyorum
Çocuğuma hatta eşime hiç kimseye bunu hissettirmiyorum o yüzden buraya yazıyorum
 
Anlattığınız kadarıyla çocuğunuz sosyal becerilerde eksiklik çekiyor sobece onun için önerilir. Kendinizi bunun için yıpratmayın düzenli eğitimlere giderseniz fayda görürsünüz, bol bol sosyalleştirmeye yaşıtlarıyla bir araya getirmeye çalışın. Ben özel eğitim öğretmeniyim inanın ne çocuklar ne aileler görüyorum bazen oturup sadece şükretmek gerekiyor
 
İçimi buraya dökmek beni çok rahatlatıyor istediğiniz gibi yargılayabilirsiniz umrumda bile değil anneliğimin ne kadar kötü olduğu da umrumda değil. Ona hamileyken ne hayallerim vardı hiç bir şey hayal ettiğim gibi gitmedi gitmiyor bunun için evet çocuğumu suçluyorum ona öfkeliyim
Yargılamak mı??? Kimsenin haddine değil, yaşadıklarınızı, hayal kırıklığınızı en iyi siz bilirsiniz. Evlat bazen sınavdır, çoğu zaman da bir sürpriz.. İnşaallah çok zor günler geride kalmıştır ve güzel, keyifli günler yoldadır. Allah her daim yardımcınız olsun 🙏
 
Doğru ya da yanlış duygularım bunlar ne yapabilirim ki şu an böyle hissediyorum
Çocuğuma hatta eşime hiç kimseye bunu hissettirmiyorum o yüzden buraya yazıyorum
Eşinizin çocukla arası nasıl. O biraz çocukla fazla vakit geçirse yani diğer mesaj da da dediğim gibi sorun ne tam anlamadm ama eşinize anlatsanz yardımcı olmaz mı ?
 
Anlattığınız kadarıyla çocuğunuz sosyal becerilerde eksiklik çekiyor sobece onun için önerilir. Kendinizi bunun için yıpratmayın düzenli eğitimlere giderseniz fayda görürsünüz, bol bol sosyalleştirmeye yaşıtlarıyla bir araya getirmeye çalışın. Ben özel eğitim öğretmeniyim inanın ne çocuklar ne aileler görüyorum bazen oturup sadece şükretmek gerekiyor
Sobeceye hafta sonu başlayacağız fayda gören öğrenciniz oldu mu ilerleme kaydeden acaba
 
Back
X