• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğuma öfkeliyim

Kudursunlar umrumda değil.
Bir çocuğu en iyi annesi tanır evet bana garezi var ve eve çoğu davranışı bilerek yapıyor bunlara ayrıca öfkeliyim
Bu bahsettiğiniz tablo benim yeğenimle çok uyumlu. Ablamın gözünün içine baka baka bir şeylere zarar verir mesela. Yaptığı çok fazla davranış bozuklukları var da buraya tek tek yazıp konunuzu dağıtmak istemiyorum. Artık kendini daha iyi ifade ettiği için ben her seferinde bunu neden yaptığını soruyorum. Cevabı ise, “İçimden bir şey beni dürtüyor yapmasam rahat edemeyecek gibi hissediyorum yoksa yaptığım şeyin kötü olduğunun farkındayım ve pişman oluyorum” diyor. Yeğenimin teşhisi atipik otizm ve dehb, bu sene zeka testine de girdi sonucu sınırda zeka çıktı. Yanlış hatırlamıyorsam 3 yaşından beri özel eğitim alıyor. Dediğim gibi ablam psikolojik destek alıyor gerçekten kolay bir şey değil yaşananlar.
 
Çocuğunuzla helalleşin ya hu. 😙 na hamileliğinizfen bahsedin hayallerinizden bahsedin ama böyle hiddet dolu kafasına vurur gibi değil gece yatağa uzanın konuşun onunla ama sevgi dili ile. Eminim ki o da sizden nefret ediyordur. Yapmayın bunu birbirinize.
Yo birbirimizden nefret etmiyoruz her fırsatta sarılıp öpüşüyoruz ben ona öfkeliyim içimde yaşıyorum bu öfkenin nefrete dönüşmesinden korkuyorum. Aramız çok iyi zaten evde okulda yaptığı davranışların %20 sini yapmıyordur. Ama okulda otizmli gibi davranıyor.6 yaşındaki çocuk bunu bilerek yapar mı bence yapıyor bundan öfkem ona zaten ne kadar anlatsam da yine aynı
 
Peki 2-3 yaşında konuşup anne babasıyla iletişime giriyormuydu aceba
Evet hepimizle iletişim kuruyordu. Bebekken sadece kucağa alınmak istemiyordu. Ancak iletişimi vardı. Sonra birden kesildi. Adıyla seslendiğimiz zaman kafasını çevirip bakmıyordu. Çok hareketli bir çocuk oldu. 3-3,5 yaşından sonra otizim tanısı koyuldu.
 
Cocuga zarar verme potansıyelınızın yuksek olduğunu görüyorum. Tedavi olmalısınız.
öff çık git konumdan ya hangi gözünde gördün acaba tam olarak sen tedavi ol neden zarar vereyim çocuğuma daha ne demek istediğimi bile anlamamışsın ben de senin potansiyelini görüyorum ama söylerdem ban yerim
 
öff çık git konumdan ya hangi gözünde gördün acaba tam olarak sen tedavi ol neden zarar vereyim çocuğuma daha ne demek istediğimi bile anlamamışsın ben de senin potansiyelini görüyorum ama söylerdem ban yerim
Gözümle görmedim duygularından ifade edişinden yola cikarak söylüyorum. Burda cogu kısı benımle aynı seyı dusunuyor kendı doğurduğu cocuk ıcın böyle dusunen bırısı normal olamaz. Zorluk tabıkı vardır ama iyi niyetli bi anne bu cümleleri kuramaz umarım babası yada etrafındakıler de görürde destek aldırtırlar size bı sekılde. Allah yardımcınız olsun cocugunda.
 
Gözümle görmedim duygularından ifade edişinden yola cikarak söylüyorum. Burda cogu kısı benımle aynı seyı dusunuyor kendı doğurduğu cocuk ıcın böyle dusunen bırısı normal olamaz. Zorluk tabıkı vardır ama iyi niyetli bi anne bu cümleleri kuramaz umarım babası yada etrafındakıler de görürde destek aldırtırlar size bı sekılde. Allah yardımcınız olsun cocugunda.
Psikiyatrist misin psikolog mu bilip bilmeden saçma sapan düşüncelerini kendine sakla kendin destek al çoğu kişi seninle aynı düşünmüyor senin benim konuma dahil olmandan rahatsız oluyorum ve her hangi bir yorum yapmanı istemiyorum anladın mı?
 
öff çık git konumdan ya hangi gözünde gördün acaba tam olarak sen tedavi ol neden zarar vereyim çocuğuma daha ne demek istediğimi bile anlamamışsın ben de senin potansiyelini görüyorum ama söylerdem ban yerim
Nefret etmekten korkuyorum diyorsunuz. Nefret ne demek? Siz söylediğinizin farkında değilsiniz bence.
Hepimiz hamileyken çocukla ilgili hayaller kurarız. Çoğu da gerçekleşmez. Evlat çünkü böyle bir şey.
Çocuğunuzla barışmalısınız bence. Bir sorun olmasa çocuk neden okulda otizmli taklidi yapsın? Bu kadar ufak çocuktan böyle bir kötü niyet beklemeniz çok şaşırtıcı.
Bence de destek almalısınız .
 
Nefret etmekten korkuyorum diyorsunuz. Nefret ne demek? Siz söylediğinizin farkında değilsiniz bence.
Hepimiz hamileyken çocukla ilgili hayaller kurarız. Çoğu da gerçekleşmez. Evlat çünkü böyle bir şey.
Çocuğunuzla barışmalısınız bence. Bir sorun olmasa çocuk neden okulda otizmli taklidi yapsın? Bu kadar ufak çocuktan böyle bir kötü niyet beklemeniz çok şaşırtıcı.
Bence de destek almalısınız .
Tedavi olmam gerekebilir ama çocuğuma zarar verme konusunda dikenlerimi çıkarmam normal değil mi gerçekten çocuğuma zarar verdiğim ya da zarar verebileceğimin ima edilmesine asla tahammülüm yok
 
Dün yine çocuk psikiyatristine gittik öğretmen formu ile beraber.
1 saatlik seans sonunda otizmden şüphelendiğini anladım ama açık açık söylemedi sanırım halime acıdı.
Oğlum 6 yaşında ve istediği ortamlarda çocuk büyük farketmez iletişim kurar konuşur ama istemesse kendi başına takılır ne ismine tepki verir ne söz dinler. Ben bıktım artık çok çaresizim. Otizmli olduğundan emin olsam kabullenip yoluna bakacağım ama emin olamıyoruz ne doktor ne biz. Oğluma o kadar öfkeliyim ki ondan nefret etmekten korkuyorum. O kadar doluyum ki başıma bir şey gelmesinden korkuyorum. sobece diye bir eğitim önerdi doktor bir psikoloji kliniğinden yarın için randevu aldım. Neden uğraşıyorum ki bunlarla neden ben
Neden normal insanlar gibi haftasonlarını güzel etkinliklerle geçirmek yerine bu işlerle geçiriyorum allahım
Kendinizi onun yerine koyup düşünürseniz öfkenizin hafifleyeceğini düşünüyorum
 
Kendinizi onun yerine koyup düşünürseniz öfkenizin hafifleyeceğini düşünüyorum
Bununla baş etmeye çalışıyorum zaten.benim yaşadıklarımı yaşayan kişilerin yorumlarını görmek öfkemi hafifletiyor. Burda saçma sapan yapan kişilerin benim yaşadıklarımı yaşamadıları için beni anlamadıklarını düşünüyorum o yüzden bu yorumlar umrumda bile değil çünkü bana göre ben dünyanın en mükemmel annesiyim
 
Psikiyatrist misin psikolog mu bilip bilmeden saçma sapan düşüncelerini kendine sakla kendin destek al çoğu kişi seninle aynı düşünmüyor senin benim konuma dahil olmandan rahatsız oluyorum ve her hangi bir yorum yapmanı istemiyorum anladın mı?

Tedavi olmam gerekebilir ama çocuğuma zarar verme konusunda dikenlerimi çıkarmam normal değil mi gerçekten çocuğuma zarar verdiğim ya da zarar verebileceğimin ima edilmesine asla tahammülüm yok
Cocugunuza olan öfkeniz kafanızda yarattıgınız cocukla örtüşmemesi. Diğer konunuzu da okudum cocugun otizmli olmasını kabullenmiyorsunuz. Ki ınsallahta değildir. Zorluklarına bişey demiyorum yanlis anladınız. Göstermiş olduğunuz tutum nefret söylemleriniz 6 yasinda bi cocuga hele ki dogurdugun cocuga karsi normal değil. Düsmaninmis gibi. Bende ona istinaden dedim. Durduk yere yazmadım yani bunu. Ve evet benim gibi düsünen üyeler olduguna eminim. Cocugun babası bu yazdıklarınızı görse hislerinizi bilse ne düşünürdü? Empati kurun. Hayatınız zorken tartısmaya girip dusuncelerınızı zorlaştırmayı düşünmüyorum. O yuzden daha cevap vermiycem. İnsallah düzelir her sey.
 
Tedavi olmam gerekebilir ama çocuğuma zarar verme konusunda dikenlerimi çıkarmam normal değil mi gerçekten çocuğuma zarar verdiğim ya da zarar verebileceğimin ima edilmesine asla tahammülüm yok
Kullandığınız cümleler ters anlaşılmaya müsait. Endişe etmek, çocuğunuz için korkmak gibi kavramlar varken çocuğunuzu suçladığınızı ve nefret etmekten korktuğunuzu söylüyorsunuz. Nefrete yakın hissetmek ürkütücü bir cümle değil mi sizce?
Bence sakince bir düşünün mükemmel çocuk yok. Hepsinin zor yanları var. Evet özel çocukların durumu daha zor. Engelli çocukların durumu daha da zor. Bu annelerin psikolojik destek sürekli alması gerekiyor bence de. Yaşadıklarınız mutlaka yıpratıcı.
Ama bunun için çocuğu suçlamanız, kasıtlı yaptığını düşünmeniz normal değil. Yani altı yaşında bir çocuk bunu düşünüp akıl edip başarılı bir şekilde uygulayabilir mi sizce? Çocuk sizden daha zor bir hayat yaşıyor aslında. Okulda dışlanmak yıprattığı için okulda daha farklı davranıyor olabilir mesela. Belki kendini öyle koruyor. Çocuk zorbalık görüyor esasında ve zorluk yaşayan kendi içinde derdi olan o. Evde şefkat ve anlayış görmesi gerekirken annesinin nefretle karışık hisleri var. Çocuk bunu çok net hisseder. Kendi oğlum ona sinirlendiğimi de anlıyor, kızdığımı da öfkemi de. Kızmadım desem de gözüme bakıyor anlıyor. Hissettirmiyorum demeyin. Hissetmemesi mümkün değiş.
Bu nedenle destek almalısınız en çok.
 
Bununla baş etmeye çalışıyorum zaten.benim yaşadıklarımı yaşayan kişilerin yorumlarını görmek öfkemi hafifletiyor. Burda saçma sapan yapan kişilerin benim yaşadıklarımı yaşamadıları için beni anlamadıklarını düşünüyorum o yüzden bu yorumlar umrumda bile değil çünkü bana göre ben dünyanın en mükemmel annesiyim
Ben sorunuza anlayışla baktım fakat dünyanın en mükemmel annesiyim cümlenizi çok sağlıklı bulmadım.
 
Yo birbirimizden nefret etmiyoruz her fırsatta sarılıp öpüşüyoruz ben ona öfkeliyim içimde yaşıyorum bu öfkenin nefrete dönüşmesinden korkuyorum. Aramız çok iyi zaten evde okulda yaptığı davranışların %20 sini yapmıyordur. Ama okulda otizmli gibi davranıyor.6 yaşındaki çocuk bunu bilerek yapar mı bence yapıyor bundan öfkem ona zaten ne kadar anlatsam da yine aynı

Oglum okula ilk basladiginda psikolojik olarak acayip cöktü kilo verdi anlam veremedik. Bir sene icinde ama düzeldi. Biz sabir gösterdik, psikologa götürdük, ögretmeni de destek oldu. Cocuklar bazen adapsiyon sorunu yasayabiliyor, bazen de evdeki durumlardan da etkilenebiliyor. Gösterdigi tepkiler de icten, ama "bilerek" degil.
 
Buraya yazdıkların yenilir yutulur şeyler mi acil terapi al! Tedavi ol! Bir anlık öfkeyle insanlar neler yapıyor çocuğunun ne suçu var? Sen sevişirken sana anne dünyaya gelip hayalindeki çocuk olacağım diye söz verdi de anlaşmayı mı bozdu sanki? Çocuklar masumdur içinde ne varsa onu görür belli ki çocuğa rahatsızlık veriyorsun. Böyle umrumda değil diyerek sazı eline almış çalıyorsun.
 
Tedavi olmam gerekebilir ama çocuğuma zarar verme konusunda dikenlerimi çıkarmam normal değil mi gerçekten çocuğuma zarar verdiğim ya da zarar verebileceğimin ima edilmesine asla tahammülüm yok
Bakın nefret söylemi çok ağır, evlat kelimesinin geçtiği bir cümlede nefret kelimesini kullanırsaniz tedirgin edersiniz çünkü biz sizi tanımıyoruz sadece yazdıklarınızdan çıkarım yapıyoruz. O yüzden kimseye kızmayın .

Bu duygularınızın geçici olduğunu düşünüyorum. Siz de destek alın ki süreciniz daha kolay geçsin. Korktuğunuz şey başınıza gelmeyebilir veya gelebilir, herşeye hazırlıklı olmak adına destek iyi gelecektir. Sevgi ve anlayışla herşey daha rayına girer. Siz onu sevmekten ve anlamaktan vazgeçerseniz kimse sevmez ve anlamaz. Annesiniz, güçlü olmak zorundasınız. Umarım herşey çok iyi olur 🙏
 
Kullandığınız cümleler ters anlaşılmaya müsait. Endişe etmek, çocuğunuz için korkmak gibi kavramlar varken çocuğunuzu suçladığınızı ve nefret etmekten korktuğunuzu söylüyorsunuz. Nefrete yakın hissetmek ürkütücü bir cümle değil mi sizce?
Bence sakince bir düşünün mükemmel çocuk yok. Hepsinin zor yanları var. Evet özel çocukların durumu daha zor. Engelli çocukların durumu daha da zor. Bu annelerin psikolojik destek sürekli alması gerekiyor bence de. Yaşadıklarınız mutlaka yıpratıcı.
Ama bunun için çocuğu suçlamanız, kasıtlı yaptığını düşünmeniz normal değil. Yani altı yaşında bir çocuk bunu düşünüp akıl edip başarılı bir şekilde uygulayabilir mi sizce? Çocuk sizden daha zor bir hayat yaşıyor aslında. Okulda dışlanmak yıprattığı için okulda daha farklı davranıyor olabilir mesela. Belki kendini öyle koruyor. Çocuk zorbalık görüyor esasında ve zorluk yaşayan kendi içinde derdi olan o. Evde şefkat ve anlayış görmesi gerekirken annesinin nefretle karışık hisleri var. Çocuk bunu çok net hisseder. Kendi oğlum ona sinirlendiğimi de anlıyor, kızdığımı da öfkemi de. Kızmadım desem de gözüme bakıyor anlıyor. Hissettirmiyorum demeyin. Hissetmemesi mümkün değiş.
Bu nedenle destek almalısınız en çok.
Destek alsam ne değişecek ki sürekli olan duygular değil ki içinde yaşadığım şeyler. Ben okulda bilerek kendisini dışlattığını düşünüyorum bazen sevmediği ortamdan uzaklaşmak için bilerek yaptığını. Ama seneye 1 e başlayacak zırt pırt okul değiştiremeyiz ki buna alışmasını istemiyorum. Hep sevdiği kişiler olmayacak ki hayatında
 
Bakın nefret söylemi çok ağır, evlat kelimesinin geçtiği bir cümlede nefret kelimesini kullanırsaniz tedirgin edersiniz çünkü biz sizi tanımıyoruz sadece yazdıklarınızdan çıkarım yapıyoruz. O yüzden kimseye kızmayın .

Bu duygularınızın geçici olduğunu düşünüyorum. Siz de destek alın ki süreciniz daha kolay geçsin. Korktuğunuz şey başınıza gelmeyebilir veya gelebilir, herşeye hazırlıklı olmak adına destek iyi gelecektir. Sevgi ve anlayışla herşey daha rayına girer. Siz onu sevmekten ve anlamaktan vazgeçerseniz kimse sevmez ve anlamaz. Annesiniz, güçlü olmak zorundasınız. Umarım herşey çok iyi olur 🙏
Teşekkür ederim . Anneyim evet güçlü olmak zorundayım güçlü oluyorum zaten. Kimseyle paylaşamadığım tamamen insani duygularımı paylaştım sadece
 
Dün yine çocuk psikiyatristine gittik öğretmen formu ile beraber.
1 saatlik seans sonunda otizmden şüphelendiğini anladım ama açık açık söylemedi sanırım halime acıdı.
Oğlum 6 yaşında ve istediği ortamlarda çocuk büyük farketmez iletişim kurar konuşur ama istemesse kendi başına takılır ne ismine tepki verir ne söz dinler. Ben bıktım artık çok çaresizim. Otizmli olduğundan emin olsam kabullenip yoluna bakacağım ama emin olamıyoruz ne doktor ne biz. Oğluma o kadar öfkeliyim ki ondan nefret etmekten korkuyorum. O kadar doluyum ki başıma bir şey gelmesinden korkuyorum. sobece diye bir eğitim önerdi doktor bir psikoloji kliniğinden yarın için randevu aldım. Neden uğraşıyorum ki bunlarla neden ben
Neden normal insanlar gibi haftasonlarını güzel etkinliklerle geçirmek yerine bu işlerle geçiriyorum allahım
Çocuğunuzu elinden tutup uzman uzman dolaştırıp duracağınıza önce kendinizi tedavi etmenin yollarını arayın.7 yaşındaki çocuk davranışlarından sorumlu değildir.La havle... Bir daha üremeyin !!!
 
Back
X