• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğuma öfkeliyim

Yargılamak istemezdim ama istediğiniz gibi yargılayabilirsiniz demişsiniz. Öncelikle o çocuk, dünyaya gelmeyi kendisi istemedi. Siz getirdiniz ya da kader gereği varolması gerek diyelim. Çocuk ne durumda olursa olsun, bakmak zorundasınız.

ELeştirdiğiniz, öfkelendiğiniz bir çocuk. Sizde çocuk oldunuz değil mi? Korkabilir, biz yetişkinler gibi davranamayabilir. İstiyorsunuz ki herkesin çocuğu gibi olsun. Yani herkesle eşit olsun. O öyle değil işte. Her insan, her çocuk özeldir. Herkes robot gibi aynı tepkileri veremez.

Uzaktan bir tanıdığımız vardı. Böyle çocuğundan şikayet eden. Üsütünüze alınmayın, örnek diye ve kıymetini bilin diye anlatıyorum. Beceri ve zeka olarak akranlarından geri kalan bir çocuk. Annesinin niye benim de evladım normal değil, sürekli utandırıyor dediği bir çocuk. Derslerde sürekli uyuyor diye okula davet edilen o çocuk, niye uyuduğunu bile bilmiyor. Son gittiği psikatris tarafından, sağlık sorunu şüphesi ile kan testi isteniyor. Kan testlerinin anormal çıkması ile başka branşlara gönderiliyor ve çocuk, akut lösemi teşhisi alıyor. Sonra annesinin gözleri önünde günden güne eriyor, bir deri bir kemik kalıyor. Artık annesini ya da herhangi bir kimseyi öfkelendirmesi söz konsu değil. Çünkü artık hayatta değil.

Çocuğunuzun kıymetini bilin. Gerkeirse bütün dünyayı karşınıza alın. Diyeceğim bu kadar.
 
Biri bi konu açtı mı toplu halde saldıralım linçleyelim, ne lan yani normal mi tabrınız bi kendinize bakın.
Bende aynı şeyi düşünüyorum . Anne sağlıklı değil suan aslında kendıde bi çırpınış içinde ne olduğunu anlayamadığı ıcın bi çözüm de üretemiyor tanı konulmadıkça da bu durumun içinden çıkamayacak gibi . Belirsizlik insanı iki katı perişan eder . Öfkeside belirsizliklere bence

Beddua edenler olmuş Allah kurtarsın falan die , yani nolsun annemi ölsün çocuk mu yada boşansın üvey anneye mi kalsın insanlar şu mübarek aylarda ağzından çıkandan çok habersizler Allah ıslah etsin . Beddua da kendıne döner die düşünen yok galiba . Kınamayın kimsenın hikayesi bitmiş değil dilinizden dökülenlerin esiri olursunuz hanımlar .kimse istemez evladının sebebi ney bilmeden yaşamayı bazı doktorlar cidden rezip ediyorlar insanı doğru doktora denk gelmiyor her zaman herkes.


Konu sahibi kendınız içinde bi doktordan yardım alın Allah yardımcınız olsun ınsAllah çocuğunuzun bi rahatsızlığı varsa hızlıca tanı koyulup tedavisi başlatılsın ama bu süreçte çocuğunuza öfkenizi yansıtmayın bi yerden tedavi olacak die umut ederken diğer yandan yaralamayın unutmayın o size emanet . Sizinde sabaha engelli uyanmayacağınızın garantisi yok sakin olun almayın masumun vebalini .
 
Yoğun bakım onumdeyim, yavrum 28. Haftalik doğmuş.tam bir aylık oldu kilo alıyor derken.elimde süt ve bezle görüş saatini bekliyorum.kalbimde kocaman bir ağrı anlam veremediğim bir his,ve doktor çıkıp kafa salladı,ciğerleri kanıyor durduramiyoruz, dakikaları kaldı görmek istermisiniz,ne demek ti o ?son ne demek ti,tabiki yere yığılan ben, hastaneyi inleten bir kocam vardı.tek dediğim doktora şansı yok muydu?vardı çok az vardı ama engelli kalabilir kalbi durdu dedi.olsun ben bakarım dedim ömrümün yettiğince dedim,ama ömrü yetmedi yavrumun😞ne diyim size Allah Hidayet versin, oğlunuzada sağlık.
 
Biri bi konu açtı mı toplu halde saldıralım linçleyelim, ne lan yani normal mi tavrınız bi kendinize bakın.
Buradaki tepkilerini kontrol edemiyorlar, ama 7/24 otizmli veya dehbli çocuğa her zaman sakin kalarak bakabilecekler sanki.

Öyle şeker bir şey değil işte o.
Hayatında -ailece yapılan- hiçbir şeyi tam olarak ağzının tadıyla yapamayınca, senin için özel olan zamanların hepsi yaşı küçük de olsa biri tarafından domine/sabote edilince, bu çocuk bir de gayet aklı başındaysa her şeye öfke duymaya başlayabiliyorsun.

Biz başkalarından daha az sevmiyoruz çocuklarımızı, sadece duygusal anlamda çok yıpranıyoruz.
 
Arkadasimin oglu yemek borusu olmadan ve yaninda bircok rahatsizlikla dogdu. Dogdugunda ememedi annesini. Karnindan bir delik acildi ve annenin sutu sagilarak cocuga serum gb verildi. Yine bu durumdan kaynakli alerjiler kusmalar bayilmalar vs bir cok saglik sorunu.. cocuk suan 6 yasinda ve hala birtakim sorunlari devam ediyor. Cok dikkatli beslenmesi cok dikkatli hareket etmesi gerekiyor. Cunku beslenmeden ve rahatsizliklarindan kaynakli kaslari oldukca zayif. Benim cocugum yuksek bir yerden rahatlikla atlarken yada agaca tirmanirken o bunlari yaptgi taktirde ciddi anlamda sakatlanabilir. Suana kadar 4 ameliyat gecirdi kucucuk haliyle. Ailesi de o da cok yiprandi fakat hepsi cok mutlu. Cocuk gt gide daha iyiye gidiyor. Sorunlar yavas yavas buyudukce azaliyor. Arkadasimdan bir kere olsun sitem duymadim hep iyiki dedi. Hep cocugunu cok sevdi. Yapamadiklarina uzuldugunu hic hissetmedim aksine hep sukretti. İstedigimiz kadar duygularimizi saklamaya calisalim cocugumuz bizi hissediyor. Ve onlara iyi gelmek zorundayiz.
 
Çocuğun değil sizin doktora gitmeniz lazım.
Çocuklar biz onlara ne yaşatırsak, ne verirsek onu alıyor. Aile ortamı demek ki huzursuz, sevgisiz ki çocuk problemli.
Onları biz doğurduk. Onlar istemedi dünyaya gelmeyi. O yüzden de iyi bir hayat sunmak zorundayız.
 
Eger öğretmeni bilerek yaptığını düşünüyorsa haklı olabilir, çünkü evde böyle bir şey gozlemlememissiniz. Burada herkesin çocukları melek sanması enteresan. Sizin çocuklarınız, öğretmeni "neden bana cevap vermiyorsun" diye kızdığında burada bahsedilen çocuğu anında dışladilar işte. Melek olsalardı arkadaş olmaya çalışır, öğretmen kızınca teselli ederlerdi değil mi? Peki siz öğrettiniz mi farkli gorunen davranan çocukları dislamamalari arkadaslik etmeleri gerektigini? Sırf sevimli görünüyorlar ve yetişkin zekasına sahip degiller diye iyi kalpli degiller. Bence konu sahibi çocuğunu o sınıftan almalı. Belli ki öğretmen iyi değil çocuğunun dislanmasina sebep olmuş bir de. Anne baba da cocuğu okulda iyi olmaya, iyi arkadaşlıklar kurmaya her fırsatta teşvik etmeli. Çevrede cocuk varsa, hadi git "arkadaş olabilir miyiz diye sor" gibi teşvikler. Cocuk ilk adımı nasıl atacağını bilmezse hayat boyu hep karşı taraftan bekler ve yalnız kalır.
 
Önce siz tedavi olun. Üzüldüm çocuğunuza.
 
Biri bi konu açtı mı toplu halde saldıralım linçleyelim, ne lan yani normal mi tavrınız bi kendinize bakın.
Valla hiç kimseye saldirmadım su ana kadar hep empati kurmaya calismisimdir ama burda konu sahibi çok yanlış.Insan neden benim başıma geldi diyebilir isyan edebilir neden evladımla sınanıyorum diyebilir ama hiç kimse o masum evlada böyle diye öfke hissetmemeli.Hayata kadere hissedebilirsin o öfkeyi ama benim çocuğum kusurlu doğdu diye çocuğa hissedemezsin anneysen.
 
Valla hiç kimseye saldirmadım su ana kadar hep empati kurmaya calismisimdir ama burda konu sahibi çok yanlış.Insan neden benim başıma geldi diyebilir isyan edebilir neden evladımla sınanıyorum diyebilir ama hiç kimse o masum evlada böyle diye öfke hissetmemeli.Hayata kadere hissedebilirsin o öfkeyi ama benim çocuğum kusurlu doğdu diye çocuğa hissedemezsin anneysen.
Anneyim. Hiç böyle hissetmedim. Başıma gelmediği için de ne hissettiğini anlamıyorum. Burda olan kadının ne yazdığı değil. KK kadınları için halay çeker gibi, danaya girer gibi lince girmek yeni aktivite oldu. Yıldım sinir geldi. Kimse kimseye bu kadar had bildirir gibi ukalaca tepeden konuşamaz.Bitti benim için konu orda.
 
Son düzenleme:
Çok da eski üyeyim beni tanıyan vardır mutlaka. Birebir sokak buraya yansıyor. KK hiç bu kadar zorba olmadı tarihinde
 
İçimi buraya dökmek beni çok rahatlatıyor istediğiniz gibi yargılayabilirsiniz umrumda bile değil anneliğimin ne kadar kötü olduğu da umrumda değil. Ona hamileyken ne hayallerim vardı hiç bir şey hayal ettiğim gibi gitmedi gitmiyor bunun için evet çocuğumu suçluyorum ona öfkeliyim
Sizi yargılamak aklına nasıl geliyor insanların bilmiyorum. Şuan coxuk otizm mı değil mi kesin tanı nasıl koyulur.
En cabuk nasıl tedavi edici sürece başlanır bunun endişesini yaşadım açıkçası sizin konunuzu okurken.
Allah kolaylık versin üyeliğiniz aktif değil aktiflesirse yenıden gelirim

ustune bı konusuruz
 
Anneyim. Hiç böyle hissetmedim. Başıma gelmediği için de ne hissettiğini anlamıyorum. Burda olan kadının ne yazdığı değil. KK kadınları için halay çeker gibi, danaya girer gibi lince girmek yeni aktivite oldu. Yıldım sinir geldi. Kimse kimseye bu kadar had bildirir gibi ukalaca tepeden konuşamaz.Bitti benim için konu orda.
Benim başıma geldi o nedenle eleştiriyorum.Çocuğum ilkokul 1 e başladığinda diğerleriyle aynı hıza sahip olmadığını görünce yapılan testler sonucü disleksi olduğunu ögrendik.Okul hayatımız özellikle ilkokul o kadar zorlu geçtiki herkes ödevini 1 saatte yaparkan saatler sürüyordu.Okul hayatında oda bende çok yıprandık.Bunun bir sürü eksisini yaşadık hayatımızda ama bir kere bile ona öfkelenmedim tam tersi onun yaşadığı zorluklara o kadar uzuldum ki onun için hayatını kolaylaştırabilmek için daha çok çabaladım.Ben tam tersi ona ofkelenmek yerine benim yüzümden benim genlerimi taşıdığı için bu zorlukları yaşıyor dedim.Acaba hamileliğim de stres yaptıgım içinmi dedim.Ama bir kere bile ona bırakın öfke duymayı daha çok kıyamadım.
 
Çok küçüktüm 6 7 yaşlarında annem çalışıyordu karşı komşumuz bakardı bana. Bir çocuk daha vardı baktığı, aynı apartmandan ne rahatsızlığı vardı bilmiyorum surekli elleriyle makara gibi yapardı, çok konuşamaz sürekli ileri geri sallanirdi. İsmi yiğit 🥲 benden 1 2 yaş buyuktu bakması zor bir çocuktu anne babası çalışıyor diye o da bakiciya gönderilmiş 2 sene beraberdirdik. Dilek teyze yani bakıcımiz kendi oglu gibi severdi sanırım bir gün annesi dövmüş ağlayarak dilek dilek dilek diye söylene söylene gelmişti dilek teyzenin evine. Yemeğini dökerdi aniden sallanır bağırırdı. Sizin anneliğinize eleştirmek için yazmıyorum ama yiğit evde hep mutsuzdur dilek teyze de hep neseli. Bizi beraber günlere götürürdü ,pazara giderdik,kuran kursu gibi yerlerde okuma günleri olurdu her yere bizi taşırdı bir kere bile yiğiti soyutlastirdigini hatırlamıyorum. Bağırdığını, dövdüğünü...
Uyku saati diye öğlen yatırırdi bizi dilek teyze ben uyumuşum yiğit uyumamis tükenmez kalemle bir duvarı boydan boya karalamis ben sese uyandım yiğit naptin diye dilek teyze dizlerini döverek ağlıyordu hiç vurmadı kızmadı sonra gelip öptü yiğit de ağlıyor diye. Annesiyle tek kelime konuşmayan çocuk dilek teyze ve benle iken bozuk bozuk da olsa sordum sarı çiçeğe ilahisini söylüyordu 😊
Yiğit benim göz ağrım hiç unutmam bir bebeğim vardı safinaz bağırırken eline onu verince susardı oradan taşınırken ona hediye etmiştim. Şimdi kocaman delikanlı olmuştur. Demek istediğim şu ki rabbim özel evlatları özel anneler ile karşılaştırsın tasiyamana büyük yük, tasiyanin melekten farkı yok. Dilek teyzem oğluyla bir yaşardı kimsesi yok 60 yaşlarında oğlu yeni memur olmuş atanmış gelmiş durumum olsa seni ben alcam yiğit derdi nurlar içinde yatsın ❣️ anne olmak herkesin harcı değil
 
Kimse benim canıma okuyamaz boş boş konuşanlar umrumda bile değil. Buraya yazınca sizin gibi beni gerçekten anlayan bi kaç yorum gördüğümde kendimi yalnız hissetmiyorum o kadar. Yoptun tobu bokocoksun lsjdjrjdmdkdıdjbs gibi saçma sapan tepkiler gösterenleri sallamıyorum bile he ben bilmiyorum yaptım bakacağımı doğurup yurda verdik sanki
Keşke yurda versen seni gerizekalı.
 
Benim başıma geldi o nedenle eleştiriyorum.Çocuğum ilkokul 1 e başladığinda diğerleriyle aynı hıza sahip olmadığını görünce yapılan testler sonucü disleksi olduğunu ögrendik.Okul hayatımız özellikle ilkokul o kadar zorlu geçtiki herkes ödevini 1 saatte yaparkan saatler sürüyordu.Okul hayatında oda bende çok yıprandık.Bunun bir sürü eksisini yaşadık hayatımızda ama bir kere bile ona öfkelenmedim tam tersi onun yaşadığı zorluklara o kadar uzuldum ki onun için hayatını kolaylaştırabilmek için daha çok çabaladım.Ben tam tersi ona ofkelenmek yerine benim yüzümden benim genlerimi taşıdığı için bu zorlukları yaşıyor dedim.Acaba hamileliğim de stres yaptıgım içinmi dedim.Ama bir kere bile ona bırakın öfke duymayı daha çok kıyamadım.
Yanlış anlamayın da disleksi ne ya hu.
Disleksiyle otizm şüphesini mi kıyaslıyorsunuz, başınıza hiç de benzeri gelmemiş.
 
Adaletsizsin Mune Mune bana nefret beddua hakaret edenleri banla benden önce.
Herkes içinde biriken öfkesini yeterince kustuysa konumu kapatabilirsin burası iğrenç bi yer olmuş. Çocuğuma öfkeli değilim nefret etmem mümkün değil ağlayarak yazdığım içimi döktüğüm dolu bir anımda yazdığım şeylerin geldiği nokta bana kadının kadına aslında ne kadar öfkeli olduğunu hatırlattı. Bana beddua eden o kişi allah çocuğunu sana bağışlasın umarım bedduan sana dönmez.
 
Back
X