Selam
Gurbet ellerde ailece yalnızız. Türk komşum hiç yoktu. Eşimin çalıştığı dükkana yeni bir eleman girdi kendisi evli 1 çocukları var. Hanımı ile tanıştık. Benim en küçük oğlum ile kendi oğlu aynı yaşıt.. 5 yaşındalar. Benim oğlum yapılı, iştahı açık,herşeyi yiyen bir çocuk.. Benim ailemdeki erkeklere(dedesi-dayısı da öyle yemek yerler seçmezler, iri yapılı boylular) genetik olarak çekmiş oğlum. Bu hanım arkadaşın oğlu çok zayıf,yemek yemiyormuş,seçiyormuş,mızmız normaldir çocuk bu! Benim diğer çocuklarımda öyleydi bende çok çektim iştahsızlıklarından kaç kere tansiyonum düştü üzüntüden diyorum hanım arkadaşa kaç kez..Ama küçük oğlum maşallah iyi o beni yormuyor Allah'a şükür senin oğlunda düzelir çocuktur yaş aldıkça iştahı iyi olur dediğim halde kadın takmış durumda oğluma. Daha tanışalı 1 hafta oldu inanın beni bunalttı. Ben 36 yaşımdayım kendisi 26 yaşında..benden yaşça küçük deyip sabır ediyorum habire ama dayanamıyorum..İkide bir kıyaslama yapıyor eşine ve bize "şuna bak nasıl yiyor! Şuna bak birde bizimkine bak! Bide aynı yaşıtlar seninki nasıl tosun gibi,bizimki sıska! Of of deli oluyorum! Deyip duruyor her fırsatta. Çocuğuma yemek vermeye korkar oldum nazarı değecek diye..
Bugün bizi yemeğe davet etti hay gitmez olaydım!! Oğlum tavuk ve pilav çok sever ay kadın çıldırdı resmen ikide bir oğlumun yediğini görünce eşine "şuna bak nasıl yiyor, ay nasıl bitirdi hemen, oğlum hadiiii oğlum sende yesenee! Oğlum bak o nasıl yiyor sen anca ağır ağır ay bu çocuk beni deli etti! " diye diye beni sinir Harbi'ne soktu masada inanın.
Gerçekten kendime zor hakim oldum. Ben açıklama yapmak zorunda mıyım bu bayana habire benim diğer çocuklarım da böyleydi bende çok çektim sabır et, düzelir benim diğerleri bak düzeldi yaş ilerleyince kendini toparlar, benim oğlum Irsi demek ki dedesine çekmiş öyle cüsseli demeye? Bıktım sıkıldım! Ayıp denen birşey var.. Ben asla kimsenin çocuğunun yediği lokmalara göz dikmedim ömrümce. Tam tersi aferin sana yavrum ne güzel anneni üzmüyorsun MAŞALLAH dedim. Kadın maşallah bile demedi hiç.
Olan oldu tabi eve geldik ve oğlum yatakta kıvranıyor resmen şuanda sızlanıyor uyuyamıyor hiç böyle olmazdı. Herzaman normalde yediği yemeği ki; az da yediği halde kustu .. Bu resmen nazar.. Gözü kaldı çocuğumda ve ben gecenin bu vakti oldu yatamıyorum çünkü oğlum inanılmaz huzursuz yatağında..
Gerçekten insan komşu arkadaş yok diye üzülüyor ama olmaması da daha iyi sanırım. Böyle başkasının çoluk çocuğuna göz koyan, kendi çocuğu ile kıyaslama yapan annelere tahammül edemiyorum!! Her çocuğun bünyesi aynı olamaz ki?
Yarın bu bayan arkadaşa söylemeyi düşünüyorum dün çocuğun lokmalarını saydın saydın gözün kaldı sanırım kusura bakma ama çocuğum hem kustu hemde gece boyunca kıvrandı demek istiyorum?
Haksız mıyım ben? Bunu desem yanlış mı olur? Siz olsanız nasıl bir yol izlersiniz? Ben oğluma bir parça lokma yedirmeye korkar olmak zorunda değilim hiç gelemem buna şahsen..
Bana bir akıl verin lütfen
Gurbet ellerde ailece yalnızız. Türk komşum hiç yoktu. Eşimin çalıştığı dükkana yeni bir eleman girdi kendisi evli 1 çocukları var. Hanımı ile tanıştık. Benim en küçük oğlum ile kendi oğlu aynı yaşıt.. 5 yaşındalar. Benim oğlum yapılı, iştahı açık,herşeyi yiyen bir çocuk.. Benim ailemdeki erkeklere(dedesi-dayısı da öyle yemek yerler seçmezler, iri yapılı boylular) genetik olarak çekmiş oğlum. Bu hanım arkadaşın oğlu çok zayıf,yemek yemiyormuş,seçiyormuş,mızmız normaldir çocuk bu! Benim diğer çocuklarımda öyleydi bende çok çektim iştahsızlıklarından kaç kere tansiyonum düştü üzüntüden diyorum hanım arkadaşa kaç kez..Ama küçük oğlum maşallah iyi o beni yormuyor Allah'a şükür senin oğlunda düzelir çocuktur yaş aldıkça iştahı iyi olur dediğim halde kadın takmış durumda oğluma. Daha tanışalı 1 hafta oldu inanın beni bunalttı. Ben 36 yaşımdayım kendisi 26 yaşında..benden yaşça küçük deyip sabır ediyorum habire ama dayanamıyorum..İkide bir kıyaslama yapıyor eşine ve bize "şuna bak nasıl yiyor! Şuna bak birde bizimkine bak! Bide aynı yaşıtlar seninki nasıl tosun gibi,bizimki sıska! Of of deli oluyorum! Deyip duruyor her fırsatta. Çocuğuma yemek vermeye korkar oldum nazarı değecek diye..
Bugün bizi yemeğe davet etti hay gitmez olaydım!! Oğlum tavuk ve pilav çok sever ay kadın çıldırdı resmen ikide bir oğlumun yediğini görünce eşine "şuna bak nasıl yiyor, ay nasıl bitirdi hemen, oğlum hadiiii oğlum sende yesenee! Oğlum bak o nasıl yiyor sen anca ağır ağır ay bu çocuk beni deli etti! " diye diye beni sinir Harbi'ne soktu masada inanın.
Gerçekten kendime zor hakim oldum. Ben açıklama yapmak zorunda mıyım bu bayana habire benim diğer çocuklarım da böyleydi bende çok çektim sabır et, düzelir benim diğerleri bak düzeldi yaş ilerleyince kendini toparlar, benim oğlum Irsi demek ki dedesine çekmiş öyle cüsseli demeye? Bıktım sıkıldım! Ayıp denen birşey var.. Ben asla kimsenin çocuğunun yediği lokmalara göz dikmedim ömrümce. Tam tersi aferin sana yavrum ne güzel anneni üzmüyorsun MAŞALLAH dedim. Kadın maşallah bile demedi hiç.
Olan oldu tabi eve geldik ve oğlum yatakta kıvranıyor resmen şuanda sızlanıyor uyuyamıyor hiç böyle olmazdı. Herzaman normalde yediği yemeği ki; az da yediği halde kustu .. Bu resmen nazar.. Gözü kaldı çocuğumda ve ben gecenin bu vakti oldu yatamıyorum çünkü oğlum inanılmaz huzursuz yatağında..
Gerçekten insan komşu arkadaş yok diye üzülüyor ama olmaması da daha iyi sanırım. Böyle başkasının çoluk çocuğuna göz koyan, kendi çocuğu ile kıyaslama yapan annelere tahammül edemiyorum!! Her çocuğun bünyesi aynı olamaz ki?
Yarın bu bayan arkadaşa söylemeyi düşünüyorum dün çocuğun lokmalarını saydın saydın gözün kaldı sanırım kusura bakma ama çocuğum hem kustu hemde gece boyunca kıvrandı demek istiyorum?
Haksız mıyım ben? Bunu desem yanlış mı olur? Siz olsanız nasıl bir yol izlersiniz? Ben oğluma bir parça lokma yedirmeye korkar olmak zorunda değilim hiç gelemem buna şahsen..
Bana bir akıl verin lütfen