• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cocugumu kaybetme korkusu

Slmesra

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
22 Ağustos 2022
1
0
1
30
Arkadaşlar ben normalde depremden çok korkarım bundan 4 5 gün önce bi arkadaş depremle ilgili bi paylaşım yapmıştı ve ben o günden beri oğluma bisey olacakmış gibi hissediyorum içimde bi sıkıntı var ruhum daralıyor sanki sürekli ona sarılmak istiyorum sürekli ona sarılarak ağlıyorum şimdi deprem tedirginliği yok ama oğluma bisey olcak gibi hissediyorum kaç gündür ağlıyorum içim çıktı ağlamaktan ruhum tükendi sanki Allaha isyan etmek istemiyorum bazen oluyoki sanki boğazıma kadar doluyum diye hissediyorum kötü kötüyü getirir derler düşünmemeye çalışıyorum yapamıyorum engel olamıyorum bi kaç dk iyiysem sonra oğlumu görünce yine kötü oluyorum eski halime dönemiyorum dua ediyorum rahatlayamiyorum korkuyorum kendime bisey yapmaktan canim çok aciyo artık gülemiyorum Bile arkadaşların yorumlarını okudum bitek ben değilmişim ama hergun yarınım nasıl olcsk günü nasıl bitircem demek istemiyorum eskisi gibi oğlumla gülüp oynamak gezmek istiyorum bin şükür oğlum çok iyi Allah hastalık vermesin de neden böyle oldum bisnda anlamadim
 
Kötüyü çağırmayın, mümkünse tedavi olun.Bir paylaşımla bu kadar perişan olmanız normal değil.Cevrenizide olumsuz etkilersiniz.
 
Gül suyu alın mümkünse kaliteli olanından alın, diğerleri frekansınızı yükseltmez çünkü.
Sprey şişesine koyup daraldığınız zaman yüzüne sıkın havaya sıkıp koklayın.

Adaçayı yakın evinizde.

Frekansınızı asla düşürmeyin ve negatifi çağırmayın.
 
Deprem korkusu bende de var, Depremde enkaz altında kaldığım, oglumla veya ondan ayrı enkaz altında kaldığım senaryolarini bi ara cok kuruyordum, özellikle izmir depreminde annesiyle gocuk altında kalıp annesini ksybeden küçük kizin haberlerinden sonra. O donem tedavi almami gerektirecek kadar kotuydu aslında. Sonra yavaş yavaş azaldi. Su anda tamamen kurtuldum diyemem ara ara gene geliyor korku ama uyutmayacak veya uzun sure etkisi altinda kalacak kadar değil. Sizinki daha yoğun, sadece Depremle alakalı da degil. Muhakkak altında bunu tetikleyen şeyler olmali. Ben de keşke zamanında yardım alsaydim. Siz keşke demeyin,yardım alin
 
Ben depremi 7 yaşındayken merkezi olan İzmit'te yaşadım. Bir kaybımız olmasa da çocukluğuma ait her anıda deprem var ve zaman zaman bende korkulara kapılıyorum. Sizinki daha farklı gibi. Tabii tam olarak ne hissettiğinizi bilemiyorum. Bunun için terapi almayı deneyebilirsiniz. Emin olun iyi geliyor.
 
Anksiyete ve kaygı bozukluğunuz var malesef. Düşünceler birbirini kovalayıp çığ gibi büyüyor ve en iyisi tedavi olmak. Bir de kendini gerçekleştiren kehanet diye bir şey var, kötüyü düşünüp çağırmayın.
 
Antidepresan kullanıyorum bende anksiyete yüzünden. Bende de çocuklarda hastalık korkusu vardı halen ara sıra oluyor. Ama tabiki tek başına ilaç mı derseniz beni en çok tevekkül etmek Allah'a sığınmak rahatlatıyor. İlaçta sebepler dairesinde şifa tabiki çok şükür. Sizde vakit kaybetmeden gidin başlayın ilaca.
 
1999 depremini yaşadığım için bende de deprem korkusu var ama sizinki anksiyeteye kaymış artık, terapi lazım. Oğlunuza sarılıp ağlamak ileri boyut artık çocuk da korkuyordur.
 
Ben bunjn için terapi almıştım lohusa sendromu dedi. Ama oğlum 5 yaşında dedim olsun sen şimdi yaşıyorsun dedi. Olmayan birşeyi kafanda kurup anın tadını kaçırma bence. Hatta terapi öneririm ben iyileştim çok şükür
 
Doğum sonrası bendede başladı. Sürekli olarak oğluma bişey olursa diye korkuyordum, bana bişey olursa oğluma ne olur diye korkuyordum. Psikiyatriste gittim, ilaç kullanıyorum daha iyiyim. Ara ara nadirende olsa bi düşünce geliyor sonra gidiyor hemen.
 
Ortada bisey yokken coxuga sarilip aglamak falan zaten normal davranislar degil ayrica cocugu neden uzuyorsunuz gidin psikolojik destek alin
 
Arkadaşlar ben normalde depremden çok korkarım bundan 4 5 gün önce bi arkadaş depremle ilgili bi paylaşım yapmıştı ve ben o günden beri oğluma bisey olacakmış gibi hissediyorum içimde bi sıkıntı var ruhum daralıyor sanki sürekli ona sarılmak istiyorum sürekli ona sarılarak ağlıyorum şimdi deprem tedirginliği yok ama oğluma bisey olcak gibi hissediyorum kaç gündür ağlıyorum içim çıktı ağlamaktan ruhum tükendi sanki Allaha isyan etmek istemiyorum bazen oluyoki sanki boğazıma kadar doluyum diye hissediyorum kötü kötüyü getirir derler düşünmemeye çalışıyorum yapamıyorum engel olamıyorum bi kaç dk iyiysem sonra oğlumu görünce yine kötü oluyorum eski halime dönemiyorum dua ediyorum rahatlayamiyorum korkuyorum kendime bisey yapmaktan canim çok aciyo artık gülemiyorum Bile arkadaşların yorumlarını okudum bitek ben değilmişim ama hergun yarınım nasıl olcsk günü nasıl bitircem demek istemiyorum eskisi gibi oğlumla gülüp oynamak gezmek istiyorum bin şükür oğlum çok iyi Allah hastalık vermesin de neden böyle oldum bisnda anlamadim


Anksiyete tedavi edilmezse majör depresyona kadar gidebilen bir durum. Tek başınıza antabileceğiniz bir durum da değil üstelik. Lütfen vakit kaybetmeden psikolojik destek alın
 
Back
X