1 sene doğal yoldan, 2 sene tedavi ile denedik. İnsan bu süre içinde sanki yıllardır deniyormuş ama olmuyormuş gibi hissediyor. Yaşamayan bu psikolojiyi anlayamaz.
Ama çocuk olduğunda geriye dönüp bakıp diyor ki insan; "Keşke kendime bunu yapmasaydım. Keşke bana tekrar verilmeyecek o günleri daha çok eğlenerek geçirseydim. Birdaha 40 ana bir araya gelse beni doğuramayacak.. Keşke özgürlüğün tadını çıkarsaydım.."
Bu sözleri, gelecekten size seslenen çocuklu haliniz gibi düşünerek okuyun :)
Evlilikteki tek amacınız, çocuk dünyaya getirmekmiş gibi düşünerek, siz kendinize haksızlık yapıyorsunuz. Bir spermin yumurtaya ulaşana kadar kat ettiği yol, döllenme, döllenme sonrası rahimin hazır olması, 9 ay rahimde kalması.. Bunlar gerçekten mucize.. Ve unutmayın o mucize bir gün gerçekleşecek..
Eğer size "çocuk veremiyor!" diye değersiz hissetiriyorsa eşiniz (Çocuğu kadın vermez, erkekle kadının birleşiminden doğar), önce hamile kalabilmeyi değil, bu adamın sizi üreme aracı olarak görüp görmediğini düşünün..
Karısı üzülüyor diye kedi alan, çocuk olana kadar teselli olsun diyen adamları tanıyorum..