Gerizekali insanlar. Hayvan gibi ürüyorlar, tek yaptikları bu. Çocuğu malı gibi gören, aradan yıllar geçse de hala zorla bağlarını koparmamakta direnen ailelerin çoğu da bunlar.
Gerçekten bir cocuga nasıl vurulur anlayamıyorum. Yani bu nasıl normal karşılanıyor, çocuk dövmek fikri nasıl bu kadar benimsenmiş?? Sana karşı güç uygulayamayacak, bir adım atamayacak,sana tamamen muhtaç olan belki on kiloluk bir çocuğa nasıl vurulabilir? Çocuğu böyle döven kadinlarin güçleri dayak yedikleri kocalarına yetiyor mu? Çocuğu böyle döven erkeklerin bu sinirleri patronlarına geçiyor mu? Herkes gücünün yettiğine valla.
Cocuguna bir kez bile olsa vuran yaşlanınca aynı muameleyi görür umarım. Hani yaşlı anne babaları döven hayirsiz evlatları görüyoruz ya, ben açıkcasi senaryoda o çocuğun dayak yediği zamanlar olduğuna inanıyorum . Çok uzulemiyorum. Sen yetmiş kilo,o yirmi kiloylen dovuyorsun. Dünyanın en doğal şeyi, Ama işler değişip o yetmiş kilo olup sen yaşlılıktan iki büklüm olunca dövünce hayırsız evlat ... İnşallah çocuğunu istismar edenlerin hepsi çocuğundan çeker.
Ben ne yapıyoruma gelince.
Ergenken bir akrabanin çocuğuna - o zor durumda kaldığı icin- biz bakardık. Hem de uzun yıllar boyu. El bebek gül bebek ne biz,ne annem babam cocugu iter kakardik ki kesinlikle tiksindigimiz iki kişinin resmen bize iteledigi çocuğuydu. Yine de sevgi dolu bakmaya çalıştık.
Ama annesi (benim akrabam olan) çocuğu gördüğü kısa sürede çocuğa hoyrat davranırdı. Yaşımız küçük olmasına rağmen her seferinde ona sertçe cevabımizı verir,elinden çocuğu alırdık.
En son bir kere alt değiştirirken çok hareket ediyor diye çocuğun bacağına vurmuştu. Sen misin çocuğun bacağına vuran. Ablamla bir olup bağıra çağıra,elini çantasını verip evden atmıştık. Sonra aylarca gelememisti. Aynı sekidle ayni cocugu gürültü yapiyor diye dövmek isteyen bir başka yakın erkek akrabayi (sahipsiz çocuğu ezmek isteyen çok) yine ablamla ite kaka evden kovmuştuk.
Canım annem ve babam her iki seferde de akrabalardan bile türlü kinamalar duydugu halde 'iyi yaptılar kızlarım' dedi, olay yaşanırken bile 'ay durun,kızım yapma etme,saygılı ol' falan demedi
Birebir gördüğüm, yakın çevremdeki dayaklara hep müdahale ederim (komşum salak kadın hariç. Ama o çocuklarını dövdüğü zamanlarda ben de daha çocuktum. Şimdiki aklım olsa alo 183'ü arardım, sosyal denetçi gönderilerdi. Belki anneye psikolog desteği falan saglarlardi..
Ama uzağımdaki insanlara,yani yolda çocuğunu döven organizmalara simdiye kadar kötü kötü bakmak dışında hiç bir şey yapmadım. Keşke ihbar edince ciddiye alınacak bir yasa uygulansa.
Ayrcia birileri demiş ya, "annem beni de dövüyordu, esirgeme kurumuna gideyim daha mı iyi" diye.
İyi işleyen sosyal devletlerde bu durumda ailelere terapi uygulanıyor. Çocuklar da aile de psikolojik danismalardan geçiyor. Bir problem varsa çözülmeye yardım ediliyor, Düzenli kontrol ediliyor... Bizim ülkede de aile sağlık bakanlığınin bazı cabaalri var, ama yeterli mi?
bence oldukça yetersiz
