Ilaca eslik etti terapi. 37.5 mg basladim ilaca o donem her hafta gittim takip etti konustuk vs. Sonra 350 mg kadar ciktik yavas yavas. Ilaca alisinca 2 haftaya cikti gorusmeler.
Neler oluyor anlat parçalı bulutlu dedi doktor. Bende anlattım. Süre bitti. Saati kapatti. Sonra bana dedi ki basina ne kadar kotu seyler gelmiş parçalı, sen bunlari hak etmiyorsun. Olamaz bu kadar sey ust uste gelemez. Insanlar ve hatta kader bile kotu davraniyor sana. Ben ohh ben haklıymışım derken durdu.
Parçalı Bulutlu hayat nerede adil ki? Kime istedigini vermis ki? Kac kisi istedigi hayati yasiyor? Yarini dusunerek, hayattan korkarak nasil yasayacagiz? Boyle üzülerek, pismanliklarla nereye gidecegiz? Sana mecbur olan iki cocuk var ortada, istersen onlari birine emanet et ve hastanede yatmani saglayayim.
O an aglamaya basladim, birakmam cocuklarimi diye.
Heh dedi iste bu yüzden haydi toparlanmaya basla. Yoksa sana ait hic birsey kalmayacak. Gozumun onunden evim, isim, esim, cocuklarim gecti. Tamam dedim. Başladik. Her hafta, yeri geldi her gun her olani sadece ona anlattim. Boyle guclendim. Kimseye hakkimda dedikodu malzemesi vermedim boylelikle. Cocuklarimin en ufak bir anini dahi kacirmak istemedim. Randevularim bile onlarin uyku saatine gore oldu. Her detayi yavas yavas yeniden soktum hayatıma. Esimden baska kimse bilmedi olanları. Aileler, akrabalar, arkadaşlar hic kimseye soylemedik. Kimse farketmedi ne halimi ne olup biteni. Ara gorusmelere cocuklari da goturduk, onlarla görüştü bazen doktor. Bana hep cok keyifliler hic bir sey hissettirmemisiz dedi, bu da bana daha guc verdi.
1 yılın sonunda "senden korkmustum Parçalı, intiharını engelleyemem diye korktum ama sen basardin" dedi. Artik gelme bana. Her sey yolunda. Ne zaman kontrolu kaybedersen o zaman hemen ara dedi.
Sonra 3 haftada biraktim ilaci. Aradim iyiyim ben bitti ilac dedim. Tamam dedi vedalastik bitti.... Doktor maceram boyleydi
Ben neredeyse 6 yildir hic o zamana donmedim.
Buyuk seyler yasarsan buyuk dersler aliyorsun galiba.