Ay evet konu sahibine yazmıştım ben onu güyaBana yanlislikla mi yazmış oldunuz
Biz uyku eğitimi vermiyoruz da ya memede ya sallanarak uyur zaten. Benim eşim çok yardımcı yeri geldiğinde yemek de yapar bebeği uyutur da ilgilenir, oyalar da. Ben sadece oğlum bana çok duskun baba istediği kadar oyalamaya çalışsın en enn fazla yarım saat sonra beni istiyo. Konu sahibiyle aynı gün doğum yapmisiz bu donemde anneye daha duskun oluyorlar dedim sadece :)
Ben de uzun uzun aciklamisimAy evet konu sahibine yazmıştım ben onu güya
zalım kocam ne zaman dert yansam “sen annesin” der, yapmayı uygun gördüğü yardım(!)ı yapar, sonra koltuğa kıçını serer, kımıldamazdı. Üstelik ben onun iki katı yoğunluktaki bir işte çalışıyordum. Kızıma dönüşümlü bakıyorduk ama benim iş saatlerim genelde uyku saatlerine denk geliyordu, değilse de arabaya bindirip gezdirirken uyutuyor, kendi telefonuyla aşkını yaşıyordu. Yemek ve çamaşır işini görürdü ama yarım saatlik yemeğe ayırdığı vakitten bana iki saatlik temizlik işi çıkıyordu ablamlara mutfak çok batıyor, x yemek yaparken diye bahsettiğimde, onlar da “nankör bu x” diye onun yaptığı işlerin benim için lütuf olduğu düşüncesini pekiştiriyorlardı. Bir de ben gece uyanınca(pardon uyuyamazdım ki) tekrar uyuyamazdım, yorgunluktan uykuya dalmam da çok zor olurdu. Gece 2-3’e kadar temizlik yapar, bazı günler 5’te kalkar buz gibi havada işe giderdim. Beyimiz akşam 8 sabah 8 kesintisiz uyuyabiliyordu bu arada. Çok yoğun çalıştığım günlerde yalvarırdım bebeği biraz al dışarda gezdir de azcık kafa dinleyeyim diye(işte de birbirinden yaramaz 100 tane çocukla uğraşırdım)..bigün bu şekilde yaşamaktan aşırı tükendiğimde “kendimi çok kötü hissediyorum x, dayanacak gücüm kalmadı” diye bir teselli istediğimde “sen annesin yaaa” diye ağız büktü bana hayatımın en kötü sahnelerinden biriydi gerçekten 
sana tavsiyem, yanına gidip dinlenebileceğin bir anne,kv varsa bi git onların yanına kendine gel. Yoksa da öncelikle bir sling edin. Bebeği ona tak, her işini onunla halledebilirsin. Ben bazen bebeğim kucağımdan ayrı uyumak istemediğinde ona takıyorum, sırtımı yastık yığınına dayayıp ben de onunla dinleniyorum. 3 aylık olmuş hemen hemen yakında döner, yuvarlanır. Daha rahat olursun. Eşine de Allah vicdan versin, ne etki ederse o şekilde yaklaşmaya bak. Senin işin, mesleğin yok mu?
Ama bu durum ona tatil:)
Malum 2 çocukla feci günler geçirdiğimden, bazen aklıma geliyor ama diyorum ki adam evde keyif yapacak ben yine çocuk ve iş
Aksine benim yöntemim, birkaç üyenin verdiği örnek gibi evde grev başlatmak oluyor.
Ne temizlik, ne çamaşır, ne yemek hiçbiri yok.
Bulaşıklar 1 hafta tezgahta koktuğu oldu ve sonunda pes ediyor baba.
Keza benim kocam çoğu erkeğe göre zaten hem çocuk hem ev işi konusunda yardımcıdır ama yaşadığım hayat düzeninde daha fazlası gerektiği için yine de yaranamıyor o ayrı
Kesinlikle katılıyorum, çocukla ilgili hadi bebekken ilgilenme kısmını beceremedi ev işleriyle ilgilenir, yemeği yapar ve karısının yükünü bir şekilde hafifletmeye çalışır.
Benim küçük 2 yaşında, bulaşık makinesini boşaltır, kirlileri çamaşıra atar falan.Bence bu konudaki erkek en fazla 21-22 yasinda. Ergen bir kisi. Sorumluluk bilinci sifir.
Yani beynimin rasyonel tarafi bunu diyor. Yinede diyorum dünyanin en sorumsuz ergeni ol, nasil aglayan bir bebege duyarsiz kalirsin? Kizimda bir ara gazi vardi (sonrada su markasini degistirdik) ve o aglamasi var ya, anlatamam. Aci çektigi o kadar belliydiki. Bende esimde perisandik. Yani o minicik canin aci çekmesine dayanamiyorduk.
Normal insan nasil dayaniyor? Esinin yorgunluktan pert olmasina nasil dayaniyor?
Diyorum ya, keske herkes anne baba olmazsa. Herkes doguruyor diye, sanki bir fürya, birçok kadin, ideal olmayan kosullardada doguruyor. Yazik ya o bebegi. Baba varken, babasiz büyüyor
çocuk bezi nasıl bağlanır, bana o öğretti mesela, ilk zamanlar dikişlerden hiçbir şey yapamadım.
Yok gayet 30'lu yaşlarda olabilir, o kadar var ki yaşça ilerlediği halde bir türlü olgunlaşmayan erkek sayısı. Biz kadınlarda istemeden besliyoruz bu durumu.Bence bu konudaki erkek en fazla 21-22 yasinda. Ergen bir kisi. Sorumluluk bilinci sifir.
Yani beynimin rasyonel tarafi bunu diyor. Yinede diyorum dünyanin en sorumsuz ergeni ol, nasil aglayan bir bebege duyarsiz kalirsin? Kizimda bir ara gazi vardi (sonrada su markasini degistirdik) ve o aglamasi var ya, anlatamam. Aci çektigi o kadar belliydiki. Bende esimde perisandik. Yani o minicik canin aci çekmesine dayanamiyorduk.
Normal insan nasil dayaniyor? Esinin yorgunluktan pert olmasina nasil dayaniyor?
Diyorum ya, keske herkes anne baba olmazsa. Herkes doguruyor diye, sanki bir fürya, birçok kadin, ideal olmayan kosullardada doguruyor. Yazik ya o bebegi. Baba varken, babasiz büyüyor
Benim küçük 2 yaşında, bulaşık makinesini boşaltır, kirlileri çamaşıra atar falan.
Ben ne yaparsam ‘anne yapalım hadi’ der.
Yani erkek öyle falan değil, sorumluluk bilinci de yaşla alakalı değil.
Ne ekiliyorsa onu veriyorlar işte.
Ailesinde, çevresinde bir adam kalkıp sofrayı hazırlamamış, bulaşık yıkamamışsa öyle de gidiyor 60ına kadar.
Benim eşim de bu türde yetişmiş ama bana denk geldi
Bunu gören kayınpederim ‘aaa ne kadar ayıp hiç yakışıyor mu’ demişti, benden gelen cevap ‘çocuk yapmasını biliyorsa bakmasını da bilecek’ oldu.
Yetiştirme tarzı, çevresel koşullar falan filan derken odun gelip odun gidiyorlar ama kadınları da delirtiyorlar.
Ben yenidogan doneminde ikisinde de ayni seyi yasadim. Her cocuk farkli iste :) oglum aglamaya baslayinca muhakkak memeyle sakinlesirdi ve memeye cok duskun bir cocuktu. Kizim da ayni sekilde. Ne zaman beslenme araliklari acildi, 6 ay sonrasinda ek gida ile biraz daha rahatladim ve bir kuple de olsa ozgurlugume kavustum :) esim de ozellikle bu donemde bana cok yardimci oldu.
Baba bebegi alsin saatlerce baksin demiyor ki kimse
Tabi canim kesinlikle katiliyorum size. Daha sonraki yorumlarimda bunu da yazdim zaten. Ondan once konusma bebek bakimi ustunde gittigi icin o konudaki yorumumu yazmistim sadece.
