3.bebeğime hamileyim şuan ama istemeden oldu bu hamileliğim, ilk bebeğimde önceleri 2 yıl bebek istemiyorum dedim,ama çocuk sevgisi daha ağır bastı ve istediğim halde olmadı 2 yıl sonra kendiliğinden oldu,kızım çok rahat bir bebekti hiç üzmedi bizi heryere gidiyordum onla tek başıma yolculuk bile yormuyordu, ama ikinci bebeğim tam tersi çöp atmaya bile zor çıkıyorum onla çok çok zor yani diyeceğim doğmadan bilemzsin,şimdi biz ne yazsak olmaz sen hangi tercihe yakın hissediyosan onu yapÇocuk sahibi olmanın herkes tarif edilemez bir mutluluk olduğunu söylüyor, mutlaka öyledir ama aynı zamanda da çok radikal bir karar, geri dönüşü yok ve hayatınız tümden değişiyor, belki de hayatınızın sonuna kadar ona bağlı olacağınızı bildiğiniz bir başka insan, sanki bireysel hayatınız kalmıyor da çocuğunuzla bir bütün oluyorsunuz, bu kadar önemli bir kararı nasıl aldınız?
Nesi tuhaf olsun ki, benim çevremde en azından birkaç tane var böyle düşünen, sanki insanın bi yanı hep istiyor ama bi yanı hep bu düşüncelerde.Bende sizin gibi düşünenlerdenim. İnsanlar çok tuhafmış gibi davranıyor hep. O yüzden yerimi alayım bari. (Rez bölgesi)
Bebekten bebeğe değişiyor gibi bir şey demek istiyorsunuz sanırım, doğmadan bilemem elbette ama bu düşünceler sık sık geliyor aklıma hani ben de bi fikir alayım istedim annelerden3.bebeğime hamileyim şuan ama istemeden oldu bu hamileliğim, ilk bebeğimde önceleri 2 yıl bebek istemiyorum dedim,ama çocuk sevgisi daha ağır bastı ve istediğim halde olmadı 2 yıl sonra kendiliğinden oldu,kızım çok rahat bir bebekti hiç üzmedi bizi heryere gidiyordum onla tek başıma yolculuk bile yormuyordu, ama ikinci bebeğim tam tersi çöp atmaya bile zor çıkıyorum onla çok çok zor yani diyeceğim doğmadan bilemzsin,şimdi biz ne yazsak olmaz sen hangi tercihe yakın hissediyosan onu yap
Kesinlikle ben de rahatlığına düşkün bir insanım, bazen kendime bile enerjim olmuyor, siz kararınızı vermişsiniz gerçi tamamen istemiyorsunuz, ben de yarı yarıyayım şuanlık, ama cidden hayat çok pahalı, insan en iyisi için çabalar ama bu devirde ne kadar mümkün orası tartışılır tabi.Bende sizin gibi düşünmekle beraber biraz kendi rahatlığımı ön plana koyuyorum. Sorumluluk almak istemiyorum. Yaşadığım hayattan ve kendimden ödün vermek istemiyorum. Açıkçası çocuk istemiyorum. Bence farklı bir konuda ki gibi aynı bu durumda da çocuk istemek gibi istememekte normal. Ancak insanlar “çocuğun olursa çok seversin diyorlar.” Sanki ben sevmem dedim olursa tabi seveceğim ama tercih etmiyorum diyelim. Arada ki ince çizgiyi anlamıyorlar. Bir de hayat gerçekten çok pahalılaştı. Eşime, bana, çoçuğa sıkıntı olacağına… İyi düşünmek gerekli.
Demek istediğim bazıları yormaz o sizin temponuza ayak uydururur bi bebekle olduğunuzu bile unutursunz o zmanda iyi bi üçlü olursunuz,umarım böyle bi bebeğiniz olur, sorumluluk tabi ki külfet ama annelikte çok çok özel bi duygu, gerçek ve saf sevgiyi tatmanızı dilerimBebekten bebeğe değişiyor gibi bir şey demek istiyorsunuz sanırım, doğmadan bilemem elbette ama bu düşünceler sık sık geliyor aklıma hani ben de bi fikir alayım istedim annelerden
Yıpratıcı tarafı beni düşündürüyor açıkçası ama insanlar tüm bu yorgunluklara rağmen gerçekten birkaç tane çocuk yapıyorsa bunun da bi sırrı olmalı, belki de kişiseldir, bazıları çok enerjik pozitif, ama ben onlardan değilimBebek icin tam olarak hazir olmak diye bir sey yok. Evet cok guzel bir duygu ama cok yipratici olabiliyor. Her bebek ayni degil malesef. Eger zor bir bebek olursa ozellikle anne icin psikolojik sorunlara yol açabiliyor. Tum bunlara ragmen insan ikinciyi bile yapabiliyorsa demekki gercekten her seye deger ❤
İyi bi üçlü, gerçek ve saf sevgi.. güzel cümleler gerçekten, teşekkür ederim iyi dilekleriniz ve yardımcı olduğunuz içinDemek istediğim bazıları yormaz o sizin temponuza ayak uydururur bi bebekle olduğunuzu bile unutursunz o zmanda iyi bi üçlü olursunuz,umarım böyle bi bebeğiniz olur, sorumluluk tabi ki külfet ama annelikte çok çok özel bi duygu, gerçek ve saf sevgiyi tatmanızı dilerim
Ben de cok enerjik bir insan degilim. Hatta ogretmen olmama ragmen sabri kendi cocuklarimdan ogrendim. O kadar zor cocuklar ki. Ama soyle soyliyim. Bu haftasonu buyuk oglumu (4,5 yasinda) babaannesine gonderdik. Iki gun ev sakindi, kucuk oglum kendi kendine oynadi ama biz o kavga seslerini bile ozledikYıpratıcı tarafı beni düşündürüyor açıkçası ama insanlar tüm bu yorgunluklara rağmen gerçekten birkaç tane çocuk yapıyorsa bunun da bi sırrı olmalı, belki de kişiseldir, bazıları çok enerjik pozitif, ama ben onlardan değilim
Fedakarlık içgüdüsel olabilir mi, anne olduğunda belki de o hisler yükleniyordur, eminim değer, ama iyi karar vermek gerekKendinizden fedakarlık yapmaya karar verdiğiniz zaman bişey gözünüze batmaz zor bir yol hamilelik doğum çocuk bakma ama değer
Evet ama bir de şu var ki; eş kişisi bu durum ile ilgili ne düşünüyor? Tek taraflı karar verilebilecek bir karar değil maalesef. Karşı tarafında hayatını etkileyecek sonuçta. Ben eşime evlilik konusu daha gündem de yokken bu kararımdan bahsetmiştim. Şanslıyım ki aynı düşüncedeyiz. Eğer sizin eş kişisi bir baby istiyorsa ve bunu gerçekleştirme kararı verirseniz maddi, manevi veya her ikiside olarak hazır hissettiğiniz zaman gebelik düşünürsünüz.Kesinlikle ben de rahatlığına düşkün bir insanım, bazen kendime bile enerjim olmuyor, siz kararınızı vermişsiniz gerçi tamamen istemiyorsunuz, ben de yarı yarıyayım şuanlık, ama cidden hayat çok pahalı, insan en iyisi için çabalar ama bu devirde ne kadar mümkün orası tartışılır tabi.
Demek ki o koşturmacaya zamanla alışmışsınız ve arar olmuşsunuz, ben açıkçası öyle olacağımı düşünemiyorum ama, Allah bağışlasın bu aradaBen de cok enerjik bir insan degilim. Hatta ogretmen olmama ragmen sabri kendi cocuklarimdan ogrendim. O kadar zor cocuklar ki. Ama soyle soyliyim. Bu haftasonu buyuk oglumu (4,5 yasinda) babaannesine gonderdik. Iki gun ev sakindi, kucuk oglum kendi kendine oynadi ama biz o kavga seslerini bile ozlediksabahtan beri ne zaman geleceksiniz diye aradik durduk.
Tabiki kişisel bir karar değil, eşim çocuk istiyor, ben de zaten kesin istemiyorum demiyorum da sadece doğru kararı vermek istiyorum, hazır olduğuma nasıl karar veririm onu anlamaya çalışıyorum aslında, belki biraz daha zamanı vardır.Evet ama bir de şu var ki; eş kişisi bu durum ile ilgili ne düşünüyor? Tek taraflı karar verilebilecek bir karar değil maalesef. Karşı tarafında hayatını etkileyecek sonuçta. Ben eşime evlilik konusu daha gündem de yokken bu kararımdan bahsetmiştim. Şanslıyım ki aynı düşüncedeyiz. Eğer sizin eş kişisi bir baby istiyorsa ve bunu gerçekleştirme kararı verirseniz maddi, manevi veya her ikiside olarak hazır hissettiğiniz zaman gebelik düşünürsünüz.
Tesekkur ederim. Kendinizi biraz daha hazir hissedeceginiz zamani bekleyin. Eger gercekten cocuk istiyorsaniz kadinlar icin yas onemli. Belli bir yastan sonra malesef zorlasiyor. Yasiniz daha 25. 30a kadar yolu var bence.Demek ki o koşturmacaya zamanla alışmışsınız ve arar olmuşsunuz, ben açıkçası öyle olacağımı düşünemiyorum ama, Allah bağışlasın bu arada
Bazen istiyorum bazen bu düşünceler aklımı çok meşgul ediyor, ama yaş önemli dediğiniz gibi, belki biraz daha zamanı vardır, yaşımı nereden bildinizTesekkur ederim. Kendinizi biraz daha hazir hissedeceginiz zamani bekleyin. Eger gercekten cocuk istiyorsaniz kadinlar icin yas onemli. Belli bir yastan sonra malesef zorlasiyor. Yasiniz daha 25. 30a kadar yolu var bence.
Profilinizde yaziyorBazen istiyorum bazen bu düşünceler aklımı çok meşgul ediyor, ama yaş önemli dediğiniz gibi, belki biraz daha zamanı vardır, yaşımı nereden bildiniz