ÇOCUK İSTEMİYORUM

Ekonomik durumumuz iyi bir çocuğumuz olsa da geçinebiliriz o sıkıntı değil ama tabii ki bu kadar lüks olmaz benim derdim o sanırım. Annem var ama bakar mı o da muamma.
Ekonomik durumunuz iyiyse.. anneniz de sürekli bakmasa bile arada yardımcı olur diye düşünüyorum. Yaşlarınız küçükmüş acele etmenize gerek yok. Önemli olan anne baba olmaya kendinizi hazır hissetmeniz..
 
Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum

Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Hayat standartlarınız maddi-manevi düşecek evet. Tatile gitmek istemeyeceksiniz; çünkü çocukla eziyet haline geliyor, tatil tatillikten çıkıyor. Tuvalate gitmek, banyo yapmak, sıcak bir yemek yemek lüks olacak. Uykusuz gecelerden göz altlarınız şişmiş olacak, hortlak gibi gezeceksiniz. Hormonlar alt-üst olacak, sinirleriniz hiçbir şeye dayanmayacak. Bunları göze alabiliyorsanız buyrun yapın çocuk. Çocuktan sonra hayat bitiyor. Kendinizi bırakıp çocuğa adıyorsunuz tüm enerjinizi ve hayatınızı. Hele zor bir çocuk olursa geçmişler olsun.
 
Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum

Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Bugün insan aramıyorum ama gözlemlediğim kadarıyla insanlar yaş geçtikçe insan arıyor. Yaşlandığımda beni seven, düşünen, yüzümü güldüren, yadırgamayacağım birileri olmalı yanımda diye düşündüm. Evliliğe karar verirken de esasen aynı düşünce var. Gençken yalnız olmak insanın hoşuna bile gidiyor ama yıllar geçtikçe bir nefes aranıyor. Hal böyle olunca hiç çocuk yapmama olasılığımı eledim. Çocuk olacaksa da yaşım olmuş 30 daha fazla hastalık riski olmadan olsun dedim. Hem ben de çok yaşlı olmayayım çocuğum büyüdüğünde onunla da büyüyebileyim dedim. Doğru tatil yapamazsınız çocukla ilk yıllar, maddiyattan ziyade çocuk bakımı yüzünden zor olur ama ben de böyle düşünüyordum. Bazı lükslerim vardı bırakmak zor gelmişti hamileyken. Evden dışarı halsizlikten çıkamıyordum hamileyken. Derken pandemi oldu bana olan/olacak ne varsa herkese oldu. Yani herkes kısıtlandı, lükslerinden oldu. Şimdi ortada pandemi falan yokken daha doğru bir karar vermişim iyi ki diyorum. Çocuk büyütmek zor doğru ama o zorluğu gücüm varken atlatıp güzel günlere yaklaşmak da olası. Kızım bir iki yaşına gelince pandemi de biterse yine tatil yapabilirim. Ama başlamasaydım bu zor hep bir yerlerde, aklımda, gönlümde duracaktı.​
 
Hayat standartlarınız maddi-manevi düşecek evet. Tatile gitmek istemeyeceksiniz; çünkü çocukla eziyet haline geliyor, tatil tatillikten çıkıyor. Tuvalate gitmek, banyo yapmak, sıcak bir yemek yemek lüks olacak. Uykusuz gecelerden göz altlarınız şişmiş olacak, hortlak gibi gezeceksiniz. Hormonlar alt-üst olacak, sinirleriniz hiçbir şeye dayanmayacak. Bunları göze alabiliyorsanız buyrun yapın çocuk. Çocuktan sonra hayat bitiyor. Kendinizi bırakıp çocuğa adıyorsunuz tüm enerjinizi ve hayatınızı. Hele zor bir çocuk olursa geçmişler olsun.
Sizin için öyle olmuş olabilir ama 5 çocukla bile gezen aileler var. Kaldı ki bu dedikleriniz genellikle ilk yıl için gecerli, ömür boyu sürmeyecek. Aksine 3 yaşına doğru annelik daha da güzelleşiyor bana göre.
 
Hayat standartlarınız maddi-manevi düşecek evet. Tatile gitmek istemeyeceksiniz; çünkü çocukla eziyet haline geliyor, tatil tatillikten çıkıyor. Tuvalate gitmek, banyo yapmak, sıcak bir yemek yemek lüks olacak. Uykusuz gecelerden göz altlarınız şişmiş olacak, hortlak gibi gezeceksiniz. Hormonlar alt-üst olacak, sinirleriniz hiçbir şeye dayanmayacak. Bunları göze alabiliyorsanız buyrun yapın çocuk. Çocuktan sonra hayat bitiyor. Kendinizi bırakıp çocuğa adıyorsunuz tüm enerjinizi ve hayatınızı. Hele zor bir çocuk olursa geçmişler olsun.
İşte asıl gözümü korkutan tüm bunlar galiba.
 
Nasıl çalıştınız peki? Tamam kreşe vermekte bir seçenek ama yeni doğmuş bir çocuğu kreşler almıyor bildiğim kadarıyla.

Bakıcı ile

Haftada 6 gün çalıştım

Hafta içi 11 saat yoktum evde

Ama tek bir gün dahi tereddüt etmedim

Bir süre sonra işsiz kaldım başka sebeplerle ve evde çocuğa kusa bir süre baktım ama çok da verimli değildi

25 aylık da kreşe başladı

Bugün olsa yine aynı şartlarda çalışırım
 
Sizin için öyle olmuş olabilir ama 5 çocukla bile gezen aileler var. Kaldı ki bu dedikleriniz genellikle ilk yıl için gecerli, ömür boyu sürmeyecek. Aksine 3 yaşına doğru annelik daha da güzelleşiyor bana göre.
Zor çocuğu olanlardan bahsettim, kendimden değil. 5 çocuğu sakin olan kişiler vardır, elbet onlar gezer. Ben çevremde 3 yaşında da olsa doğru düzgün gezebilen görmedim. Herkesin çocuğu farklı zorlukta.
 
Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum

Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?

çocuk istemek aslında hormonal. ama bizim ülkemizde daha çok baskısal.. kendinizde şuna dikkat edin, kendi rahatlığınızdan vazgeçmemek için mi çocuk istemiyorsunuz yoksa gerçekten çocuk sevmediğiniz ve doğurmak istemediğiniz için mi çocuk istemiyorsunuz? çünkü yazdıklarınızda bu ikisi ile ilgili çelişki var.
rahatınızdan vazgeçmemek için çocuk istemiyorsanız gerçekten yaş geçip çok istediğinizde pişmanlık yaşayabilirsiniz.
ama çocuk sevmeyip gerçekten yapmak istemiyorsanız bununla ilgili ilerde pişmanlık da yaşamazsınız. ve bu ille çocuk yapmanızın bir zaruret değil bir seçim olduğunu bir zaman sonra ortaya çıkarır zaten.

benim, sizin yazdıklarınız üzerine görüşüm aslında çocuk istiyorsunuz, bu etrafınızdakiler anne oldukça onların yaşadığı annelik duygularının sizi etkilemesinden belli. gerçekten çocuk sevmiyor ve istemiyor olsaydınız bunlar sizi asla etkileyemezdi zira..

tüm evli çiftlere tavsiyemi, bu platformda defalarca yazdığım üzere, size de söylüyor ve bir gün çocuk istiyorsanız bugün yapınız diyorum. (geçen yaş, düşen tahammül seviyesi, kötüye giden dünya vs sebebi ile)
 
çocuk istemek aslında hormonal. ama bizim ülkemizde daha çok baskısal.. kendinizde şuna dikkat edin, kendi rahatlığınızdan vazgeçmemek için mi çocuk istemiyorsunuz yoksa gerçekten çocuk sevmediğiniz ve doğurmak istemediğiniz için mi çocuk istemiyorsunuz? çünkü yazdıklarınızda bu ikisi ile ilgili çelişki var.
rahatınızdan vazgeçmemek için çocuk istemiyorsanız gerçekten yaş geçip çok istediğinizde pişmanlık yaşayabilirsiniz.
ama çocuk sevmeyip gerçekten yapmak istemiyorsanız bununla ilgili ilerde pişmanlık da yaşamazsınız. ve bu ille çocuk yapmanızın bir zaruret değil bir seçim olduğunu bir zaman sonra ortaya çıkarır zaten.

benim, sizin yazdıklarınız üzerine görüşüm aslında çocuk istiyorsunuz, bu etrafınızdakiler anne oldukça onların yaşadığı annelik duygularının sizi etkilemesinden belli. gerçekten çocuk sevmiyor ve istemiyor olsaydınız bunlar sizi asla etkileyemezdi zira..

tüm evli çiftlere tavsiyemi, bu platformda defalarca yazdığım üzere, size de söylüyor ve bir gün çocuk istiyorsanız bugün yapınız diyorum. (geçen yaş, düşen tahammül seviyesi, kötüye giden dünya vs sebebi ile)
Hem rahatımdan vazgeçmek istemiyorum hemde bir çocuğun sorumluluğunu almak çok zor geliyor. Uykusuz geceler vs. Birde gerçekten çocuk sevmiyorum yani hiçbir zaman çocuklarım olsun büyüteyim kafa yapısında olmadım. Fikrim değişir mi diye korkuyorum sadece.
 
Zor çocuğu olanlardan bahsettim, kendimden değil. 5 çocuğu sakin olan kişiler vardır, elbet onlar gezer. Ben çevremde 3 yaşında da olsa doğru düzgün gezebilen görmedim. Herkesin çocuğu farklı zorlukta.
Zor çocuktan kastınız nedir acaba? ilk yıl 2 saatte 1 kalkan, sürekli kusan bir çocuk annesiydim. Şimdi 3 yaşına girecek terminator gibi 🤭
2020 yılında pandemiden dolayı tatile gitmedik ama öncesinde gayette tatil yaptık. Hafta sonları sık sık 2-3 gün için kaçtık. Birkaç aylık bebekle tatil yapan arkadaslarim var. Hatta Amerika'ya falan gittiler. Biraz bakış açısı sanırım.
 
Ya neden kısılsın ki hayattan. Hep zorluğu olmayacak çocuğun sonuçta. Alıştınmı bi düzene soktunmu hayatını gayette herşey yapılır bence. Ben sevdiğim için böyle düşünüyorum galiba ama neden olmasın çevremde 2 3 çocuğuyla sosyal olan insanlar var. Çocuk ayak bağı değildir yani. Hep gazlı kusmuklu uykusuz bebek olmayacaklarya büyüyecekler
 
Hem rahatımdan vazgeçmek istemiyorum hemde bir çocuğun sorumluluğunu almak çok zor geliyor. Uykusuz geceler vs. Birde gerçekten çocuk sevmiyorum yani hiçbir zaman çocuklarım olsun büyüteyim kafa yapısında olmadım. Fikrim değişir mi diye korkuyorum sadece.

cevabın hala çelişkili. fikri net olan insan böyle ikilemlere girmez. benim çocuk istemeyen çok arkadaşım var ordan biliyorum, hepimizin bebeleri doğduğunda hayırlı olsuna gelip bir gram etkilenmediler mesela.
çocuk sevmemek, annelik dürtünün ve isteğinin olmadığı anlamına gelmez. bence var ve bir kaç yıla o çocuğu isteyeceksin. yaşın geçmeden yap gitsin.
 
ne zaman evlendin ve kaç yaşındasın? Acaba erken mi şu an? Çocuk sevmiyorum, çocuk istemiyorum çok net sözler. Bunları diyorsan zaten plan yapmamalısın.
Ben de hemen istemiyordum öyle milletin çocuğunu da sevmem yani bebek pışpışlayan bir tip değilim. 5 yıllık evliyim 27de evlendim. 35ti hedefim. Çünkü ben de bazı lükslerimden vazgeçmek istemiyordum çocuk için ama yaşlandığımda kalabalık ailem olmasını istiyorum gibi hissediyordum açıkçası.
Ama 32ye geldim ve garip şekilde bir anda evet şimdi istiyorum dedim zamanı dedim. 😂
Çok düşünmeye gerek yok. Şartlar olgunlaştıkça o psikolojiye geliyorsun belki. Acele de plan da gereksiz bu işlerde.
 
Zor çocuktan kastınız nedir acaba? ilk yıl 2 saatte 1 kalkan, sürekli kusan bir çocuk annesiydim. Şimdi 3 yaşına girecek terminator gibi 🤭
2020 yılında pandemiden dolayı tatile gitmedik ama öncesinde gayette tatil yaptık. Hafta sonları sık sık 2-3 gün için kaçtık. Birkaç aylık bebekle tatil yapan arkadaslarim var. Hatta Amerika'ya falan gittiler. Biraz bakış açısı sanırım.
Biz oğlum bir aylıkken gezmeye başladık, yanında iki buçuk yaşında kızım da vardı, delirdiysek demek 😂 ama öncesinde karı koca epeyce gezdik. Çocuklar olunca iki yetişkin rahatlığında olamıyorsun nihayetinde. O yüzden ekstra bir durum yoksa birkaç yıl beklenmesi en güzeli bence.
 
Yeni evliyken biz de hiç istemiyorduk. Yaşim 27 oldu, hala cocuk diye yanıp tutuşmuyorum ama olsa olur demeye başladim.
Maddi durumumuz iyi, zaten ben calismiyorum gelir konusunda eksilen bisey de olmaz cocuga da rahatca bakabiliriz ama yine de cocuk dusunmuyoruz henuz.

Yurtdisina yerleşme fikirleri var kafamizda cook uzun zamandir, eğer gider yerleşirsek, orada bir duzen kurarsak galiba o zaman cocuk yapariz. Ya olmazsa diye sacma sapan bir zamanda doguramazdim ben, olmazsa da kismet.
 
Back
X