Düsünüyorumda, hayatta iki sey cok önemli, sececegin meslek ve sececegin hayat arkadasi. Eger bu iki önemli unsuru hayatinda dikkate alirsan, mutluluk zamanla insani buluyor.
Kendime bakacak olursam, senelerce cok calistim, tirnaklarimla kaziya kaziya derler ya, iste öyle adim adim en alt basamakdan yukariya cikiyorum hala. Ama bu yukariya cikis hicde kolay olmadi, is yerinde problemler, is arkadaslarinla anlasabilmek, üniversitedeki problemler, tuhaf bazi hocalar, anlamsiz ama mecbur kalip ögrendigin dersler derken zaman ne cabukda gecmis. Tam basardim galiba derken hastaliklar ama hic biri mutlu olmamama sebeb olamadi. Cünkü buna ben izin vermedim. Hep mutlu olmayi sectim ve gel görki o kadarda mutluluk insani buluyor. Sunu demek istiyorum, hayat ne kadar zor olursa olsun, hic bir zaman pes etmeye degmez...yapmak istediginiz ne varsa yapin o belirlediginiz hedefi ve asla birakmayin, ayni benim gibi. Zafer her zaman pes etmeyenindir...ve hic bir sey sizden kiymetli degildir ....hepinize iyi geceler, misil misil uyuyun emi ?![]()
Gece okuyup yazamamıştım,bu ara uyku problemleri yaşıyorum mışıl mışıl olmasa da rahat uyudum dün sağolun. :)
Ne güzel yazmışsınız, katılmakla beraber çok beğendim.

Biraz analizvari birşey oldu sanki ama içimden paylaşmak geldi
