Hayatimda en cok sevdigim sey, hep istediklerimi yaptim, hic kisitlamadim kendimi, ögrenebildigim kadar ögrendim, okuyabildigim kadar okudum, gezebildigim kadar gezdim, gülebildigim kadar güldüm, calisabildigim kadar calistim, hic bir seyden korkmadim, yorulmadim, hep ilerledim. Acaba basarirmiyim diye sorgulamadim bile, kafama taktim ve yaptim, hemde en iyisinden.
Simdi düsünüyorumda, arkama baktigimda ne mutlu bana diyorum, yüce Rabbime sükürler olsun. Ben sevdikce, o kadar cok sevildim, ben deger verince o kadar deger gördüm.
Ama icimden gelmeyen seyleride yapmadim. Ne toplum icin, nede ailem icin, hatta hatta nede kocam icin. Eger kafama yatmadiysa veya bir süphem varsa yapmadim.
Insanin kendisini tanimasi cok önemli, özelliklede kendisine yatirim yapmasi cok önemli. Yatirim demek, kendisini egitmek ve gelistirmek amacli. Anne olmak hic istemedim, onun yerine iyi bir evlat, iyi bir teyze, iyi bir hala, iyi bir arkadas, iyi bir isveren, topluma iyi bir örnek ve iyi bir es olmak istedim. Annelige belkide yer kalmadi.
Bu arada ister 1 ister 10 cocugun olsun yaslilikta kimse seni istemiyor, yine yanlizsin, yineeee yanlizssiiinnn...