G
gosrilankago
noalde bdv ye takilmam ama yalnız veya anormal değilsin,senin gibiler de var demek icin yazıyorum.
35 yaşındayım, 8 yıllık evliyim. Çok şükür yolunda giden bir hayatım ve mutlu bir evliligim var ama çocuk sahibi olmayı ben de hiç istedim.
Eşimle evlenmeden konuştuk o da aynı fikirde.
Çevre baskısı ilk yıllar çok oldu, ara ara yoklayanlar hala var, kısır olduğumuzu düşünenler.
hatta isteyip de çocuk sahibi olamayan bir arkadaşımın ısrarı ile gidip tüm testlerimi yaptirmisligim da var. Herhangi bir sorunumuz yok bu arada herhangi sağlıklı bir çift ile aynı oranda çocuk sahibi olma ihtimalimiz var :))
Ama istemiyorum, evet mutlaka güzel bir duygudur, çocuk evin nesedidir, senden bir parçadır tüm güzel duyguları yaşayanların söylediklerini anlıyorum ama herkesin hayata bakışı ve beklentileri çok farklı.
Herkes çocuk sahibi olacak, her kadın doğuracak gibi bir toplum baskısına gerek yok, hepimiz birbirimizin düşüncelerine saygı gösterebilecek düzeyde olsak hayat daha da güzel olur.
Rabbim isteyenlere versin, dileyen kimsenin kucağını boş bırakmasın ama çevre de çocuk isteyenlere baskı yapmasın.
İleride yaşın geçer,pişman olursun diyenler de çok.
Bana göre anne olmak için illa doğurmaya da gerek yok, dusencemin değişmeyeceğini biliyorum ama diyelimki istedim ve olmadı mı.
Yetimhanelerde aile sevgisine muhtaç o kadar çok çocuk varki, evlatlık alırım ve ona annelik yaparım.
Şöyle bir bakıyorum da sabah kostur kostur evden çıkan, çocuğuyla kahvaltı edemeyen, onlarla oyun oynayamayan, yeteri kadar ilgilenmeyen, bakıcı ya da aile büyükleriyle büyüyen, çocuğun en güzel anlarını kaciran o kadar çok aile varki. Kimse kızmasın ama maksat sevmekse heryerde sevilecek çocuk var ama maksat yetiştirmekse bu konuda herkes aynı hassasiyette değil maalesef.
Onun için de kimse kimsenin ne yaşadığını bilmeden yargilamasin bana göre.
ama evlenmemiş olsaydım da mutlu olurdum çünkü her iki türlü de özgürüm.Ama çocuk dediğiniz şey bana kalırsa özgürlüğünüzü ömür boyu götüren birşey yani kısaca başa bela almak demek
