Çocuk Sahibi Olmaktan Korkuyorum

Ben hamile olduğumu ilk öğrendiğimde çok sevinmişdim. Sonrasında ama aynı şeyleri bende hissettim. Hamileliğiniz ilerledikce geçiyor merak etmeyin.
 
Siz yeterince hazır olmadan hamile kaldığınız İçin bocaladınız belki de. İçinizde hareketlerini hissettikçe, onunla ilgili hayaller kurdukça çocuk fikrine ısınırsınız. Annelik duygusu bir anda yüklenmiyor. Hormonların da etkisi var. Yazdıklarınıza bakılırsa bilinçli birisiniz. Bebek doğup da sizinle iletişime geçmeye başlayınca çatlaklar falan gözünüze görünmeyecek.
 
Bende hamilelikte lavaboda kusarken ben ne yaptım istemiyorum çocuk flaş diyordum
Şimdi kuzum uyuyor bakmaya kıyamıyorum
Gel git ler çok normal hormonlarında etkisi var

Hamileyim çok mutlu olmam lazım diye birşey yok bence
Ben anne olmak ne demekmiş bebeğim doğduktan sonra hissettim
Hamileyken hiç bişey hissetmiyordum
 
Bnce senden çok iyi bi anne olur. Olumlu tarafından bakarsan tabi. kilo almak çatlamak bilmem ne bunlar gelir geçer hatta dikkat edersen hiç olmaz. Tek derdin bunlar olsun. Yani bebeği üzdüğünü dusunmen bile ona kıyamadığını aslında onu istediğini gösteriyor bence. İyi düşün doğru kararlar ver.
 
Çoğu hamilenin yaşadığı duygu bunalımı bu. Köklü bir değişim, çok büyük bir sorumluluk var çünkü. Hamilelik bunalımı, lohusa depresyonu var olan gerçekler. Ama bu üzüntülerle en güzel dönemler kaçırılıyor hep. Bi kısır döngü içine giriyor insan. Pişman ol, mutsuz ol; mutsuz ol, pişman ol. Bence çocuk yapmanıza sebep olan o güzel şeylere biraz daha fazla yönelin. Bu 9 ay içinde ruhunuzda bedeninizde hazırlanacak. Bu yüzden uzun bir zamanda hayata geliyor bebek. Aldırmayı falan sakın düşünmeyin. Geçici bir dönemdesiniz.
 
Ha bu arada ben 20kg aldim hamileligimde su an verdim hepsini 1.5yasina giricek bebegim.. cok fazla catladim krem kullanmama ragmen.. cok onemserdim gobektir beldir spor yapan biriyimdir falan ama ne yapayim yani.. yanlarim kaplan tirmigi gibi adeta koca koca yariklar olustu. Goguslerim yerlerde surunuyor onceki halinden eser kalmadi.. ama vucudum duzgun kalsin dye istemese miydim kizimi.. kizin simdi olcak deseler,is bulayim blmem ne diye evliligi ertelemek isteyen ben 10 yil once de yapardim evlenip :) hic biseyi umursamazdim..
nasıl verdin sen kilolari benim de 1,5 yaşinda bebegim var.
80 ile doğum yaptım.. 92 kiloyum:mad::mad:
 
Bence Rabbim size mucizelerinin en güzelini vermiş, ne onu strese sokun böyle düşünerek ne de kendinizi....
inşallah en kısa zamanda geçer bu düşünceleriniz.. hatta benim gibi bebek sahibi olmaya çalışanlara dualar edersiniz :)
 
Seni iyi anlıorum ben de çocuk istemiyorum eşim istiyor. Şimdi hamile olsam ne olurdu bilmiyorum.
Ama endişelerin yersiz.
Bu kadar endişeli olmanı çok mantıklı ve akıllı olmana bağlıyorum.
İlla çocuğunu hayatının merkezine koyup kendi hayatından vazgeçmen gerekmiyor.
Hem beraber eğlene bilir hem de kendine ve eşine vakit ayırabilecek kapasitede biri gibisin.
En iyi annelik yapabildiğin anneliktir.
Öyle çocuğuna bağımlı yapış yapış anneler o kadar sahte ki..
Elbette zor olacak. Ama bir süre sonra yoluna girecektir.
Eşinle karşılıklı sevgi ve saygı ile zor günlerin de üstesinde gelebilirsiniz.
 
Böyle sevinemeyen tanıdığım vardı, bebeğinin kalp atışı durdu, kürtaj oldu.. Sonra çok istedi ama olmadı.. Zaten bu enerji bebeğinize de geçerse o da sizi isteyip istemediğini bilemeyecektir.. Bir bitkiyi dahi severek sularsanız canlanır açar, sevmeden sulasanız dahi açmaz, açamaz..

Bence irkilip kendinize gelin.. Zaten bebek haberini alınca ilk ayda doğum olmuyor.. 9aylık süreç, hazırlık süreci.. Umarım bebeğiniz hakkında hayırlısı olur..
 
çatlarsam kilo alırsam,
catlaga karsi badem yagi, hindistan cevizi yagi sureceksin. Kilo fazla almak istemiyorsan saglikli beslenip asiri hamurdan, kizartmadan, tatlidan, paketli gidalardan, sekerli asitli iceceklerden uzak duracaksin. Saglikli beslenen biri gayet 10 civari kilo alarak fazla agirlasmadan doguma girebilir.

Ama duygusal açidan çozumler boyle elle tutulur degil maalesef. Sen hazir hissedemediysen biraz daha beklemeliydiniz cunku planliymis...

Olduysa da o minicik yavru sevilmeyi kabul gormeyi hak ediyor cunku o size demedi ki beni dunyaya getirin, siz istediniz ve sonuc olarak o bebek olustu... Hic kabullenemiyorsaniz psikolojik destek alabilirsiniz.
 
Korkmayacaksın ! KADINsın sen ANA olacaksın bu ne pısırıklık!
Şimdi sen bakamazsın da o çocuğa bu pasiflikle ziyan zebil olur ortada.
Yazık.
Toplum olarak keşke korktuğumuz şeyleri yapmasak.
Sonra korktuğumuz kötü şeyleri yaşıyoruz olmuyo .
Ya korkmasak ya da yapmasak ! Keşke !
 
esine cokkizdim sonlandirabiliriz kimki
O pardon omu verdi cani
Selam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.
Esine cok kizdim kimki o ya.ne guzel sonlandirirmis omu verdi canini.boyle dusunmeyin derim daha onunuzde koskoca dokuz ay var ilk aylar dusuk tehlikesi cok yiksek Allah korusin bir kaybedersin o vakit basini vurursun taslara.istemedim Allah da aldi elimden.ben alti yil ugrastan pek cok tedavi sonrasi anne oldum.hermuayene de odumkopuyordu kalp atisini alamicaz diye sag salim kavusayim Allahim diye dua ettim hep.insanlar hastane kapilarindaperisan oluyor dunyanun parasini dokuyor.
Herseyden once sizi cok kinadim kimsiniz siz ki olmus biseyi aaa vazgectim hazir degilim diye oldurme hakkini kendinizde buluyorsunuz.rahatiniz zevkinizbukad onemliydi korunup hamile kalmamaliydiniz..sizebirsey diyimmi biraz acimasiz olacak ama insallah cocugunzla imtihan etmez Allah sizi.
O bebegin yerinde olmak istemezdim yazik daha anasi babasisi simdiden sevmiyor istemiyor rahatlari bozulacak diye oldurmek istiyorlar cok yazik...siz dunyaya boyle mi geldiniz bebek olmadinizmi annenizin rahati bozulmadi mi yada annenizi seviyomusunuz o size biz seni istemedik ama dogdun dese napardinizbir dusinun...cok kizdim coook sey var soyleyecek...sakin o bebegi aldirmayin acisi cikar aheste aheste Allahin adaletide azabida muthistir unutma onu sen tasiyorsun karninda kocan deyil.
Annelik hissedilir bir hisseymeye basla kalbini bir duy pat pat o atan kalbi yine birsey hissetmiyorsan dogur yetimhaneye ver ne denir biri sahiplenir belki annelige hasret biri...sende mutlu hayatina devsm edersin zayif fit huzurlu bir sekilde musmutlu yasarsin kocisinleeeee...
 
Bunlar geçici duygular.İlk etapta herkeste bir korku, kaygı, acaba oluyor.Aynı şeyleri bende düşündüm halbuki deli gibi bebek isterken ama hepsi geçti..İçinde büyümeye başlasın sana tekmeler atsın unutursun.Ömür boyu iki kişi yaşayacak değilsiniz ya bugün olmasa yarın olacaktı..Güzel duygular canım bunlar, kıymetini bil.
 
Back
X