• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk sevmeme!!

Gitmeyin , ben haftada bir giderim yada evimde agirlarim ailemi , fazlasina tahammul edemem
Sonucta gidip gitmemek sizin elinizde :)
Ben gitmiyorum ki hayatım. Ben on günde bir anneme hafta da bir çarşıya giderim. Onlar çat kapı geliyorlar. Demediğim kalmadı yine geliyorlar. Hatta yemeklerini yapıp geliyorlar. Sevmeyin beni diye bağırasım var.
 
Ayni benim ozelliklerim .. yorum yazdim sana tekrar yaziyorum o kadar kendime yakın gördüm. Bak simdi kahve iciyorum kizim kayinvalidem de . Gidecegm sevecegim ama düşünüyorum kendimi 2 3 cocukla allah'ım
Sizinle konuşunca keyfim yerine geldi vallahi :KK50: kendimi tek hastalıklı sanıyordum. aynen bana göre de tek çocuk ideal.
 
Hahhahaha kiz güldürdün beni :) Konuya girişinden kendi çocuğun olduğuna ihtimal vermemiştim. Şaşırdım epey :)

Ben sende bi sorun göremedim. Karakterin böyle demek ki. Problem yok ;)
 
Kafa kaldırmama konusu bende de var. Şu an 30 yaşındayım ama 18imde de böyleydim. Resmen ruhum yaşlı. Bebeklere aşığım ama çocukları bende pek sevmem daha doğrusu uzaktan severim. Ya başım kaldırmaz ya nasıl oynayacağımı bilmem (oynasamda hemen sıkılırım).. Ama uslu çocukları severim mesela. Bence de kişilikle alakalı bi durum. Değişmek istiyorsanız bence yavaş yavaş başlayın ve diyelim kendi çocuğunuzla oyun oynarken siz zevk almaya çalışın. Çocuğu mutlu etmek değil. Kendiniz o oyundan zevk alırsanız belki daha rahat tahammül edersiniz. Gerçi kelin ilacı olsa başına sürer. Ben nasıl olacam bilmiyorum
Ay çok tatlısınız. Aynen kelin ilacı olsa kendine sürerdi. Ama kendi çocuğumla sıkıntım yok. Oda anasının kızı tek takılır. :anne:. Sizde anne olacaksınız allah kucağına sağlıkla almayı nasip etsin. Kendi çocuğuna biraz da olsa tahammülün oluyor.
 
Bir derdim var kızlar.

Ya şöyle söyleyim ben çocuk sevmiyorum. Daha doğrusu tahammül edemiyorum. Mesela bi çocuğu sevmek için kucağıma alıyorum 2 dk sonra sıkılıyorum. Ne öpesim geliyor ne oynayasım.

Bu arada 1.5 yaşında kızım var. Ona karşı kötü değilim. Oynarım falan ama çok uzun değil. Genelde oda kendi kendine oynar.

Mesela dün annemlere gittim küçük kardeşim var 8 yaşında. Tepemde abla abla diye dolanıyo. Benimde sinir geldi kafama yeter seni mi dinlicem zır zır dedim. Çıktım evden. Sonra pişman oldum. Ama küsmemiştir bana çünkü ben hep böyleyim. Alışık annem falan bu huylarıma. Kalabalık bi ortam da duramıyorum. Bi düğün kadınlar arasında gün vs. Tek başıma takılmayı çok severim. Yalnız yemek yemeyi, yalnız gezmeyi.

Bu bir sağlık surunu mu? Yok sa benim kişiliğim mi?

Aranızda böyle olan var mı? Çok mu anormalim?
Anormal değilsiniz. Herkesin birbirinin benzeri olması daha anormal bence. Sakinliği seviyorsunuz, benim gibi. Ama incitmemeye çalışın yinede küçükleri. Çocuklu ortama girdiğinizde size katabileceği olumlu yönlerine odaklanın. Mesela bir çocuğun kahramanı olmak çok kolaydır. Anlattığınız masalları inanarak, hayretle dinlerler, onların sevimli hallerine tanık olursunuz. Gözleri kocamandır, elleri küçücüktür. Merak içindedirler. Öğrenmeye açıktırlar. Pek çok güzel tarafları var, bunları görmeye çalışın.
 
Hahhahaha kiz güldürdün beni :) Konuya girişinden kendi çocuğun olduğuna ihtimal vermemiştim. Şaşırdım epey :)

Ben sende bi sorun göremedim. Karakterin böyle demek ki. Problem yok :KK66:
Herkes şaşırıyor zaten çocuk doğurduğuma. Arkadaşlarım sen anne olamazsın diyordu ama şükür kendimce iyi bir anneyim. Kızım tek takılır ben tek. Herkes şaşırıyor annem bile annelere giderim kızımın bir yastığı var onu alır eline yere koyar yatar kalkar. Kendi kendine evi gezer gelir oturur. Hatta mutfakta yardım bile eder makinayı boşaltırken o da tabakları falan verir bana :nazar: maşallah diyelim bu arada :KK6:
 
Anormal değilsiniz. Herkesin birbirinin benzeri olması daha anormal bence. Sakinliği seviyorsunuz, benim gibi. Ama incitmemeye çalışın yinede küçükleri. Çocuklu ortama girdiğinizde size katabileceği olumlu yönlerine odaklanın. Mesela bir çocuğun kahramanı olmak çok kolaydır. Anlattığınız masalları inanarak, hayretle dinlerler, onların sevimli hallerine tanık olursunuz. Gözleri kocamandır, elleri küçücüktür. Merak içindedirler. Öğrenmeye açıktırlar. Pek çok güzel tarafları var, bunları görmeye çalışın.
Teşekkür ederim canım. Denicem mutlaka
 
Ben gitmiyorum ki hayatım. Ben on günde bir anneme hafta da bir çarşıya giderim. Onlar çat kapı geliyorlar. Demediğim kalmadı yine geliyorlar. Hatta yemeklerini yapıp geliyorlar. Sevmeyin beni diye bağırasım var.
Amanin cok fena , inadina yapiyorlar sanki
Ben evde diilim derdim , cat kapi gelirlerse de planim vardi siz oturun istiyorsaniz ama ben cikiyorum der gideridm hic abartmiyorum yapardim
 
Bende 25 yaşındayım. Deli gibi cocuk sevmem 2 aylik tatlis bir bebisim var. Onunla bile 24 saat oynamam . Bazen uyusun da biraz dinleneyim derim. Ama onun kokusu bambaska tabi. Yavrum o benim...
Demem o ki karakter meselesi . 2. Cocugu düşünmem rabbim buyuk konusturmasin. Oturup kahve icmek kitap okumak sessiz ortam muthis gelir bana tv bile acmam evde tek basimayken
Aynı ben. En büyük keyfim kızım uykuya yatmış kahvemi yapmışım ayaklarımı uzatmışım. Oh keyfime diyecek yok.
 
Amanin cok fena , inadina yapiyorlar sanki
Ben evde diilim derdim , cat kapi gelirlerse de planim vardi siz oturun istiyorsaniz ama ben cikiyorum der gideridm hic abartmiyorum yapardim
Ay yapmam mı bende yüzsüzlükte var :KK16: bi defa eltine yemekler ocakta sen servis et ben uzanıcam dedim. Tamam dedi. Kafasına geçiresim geldi tencereyi :sinirli:
 
Ay çok tatlısınız. Aynen kelin ilacı olsa kendine sürerdi. Ama kendi çocuğumla sıkıntım yok. Oda anasının kızı tek takılır. :anne:. Sizde anne olacaksınız allah kucağına sağlıkla almayı nasip etsin. Kendi çocuğuna biraz da olsa tahammülün oluyor.
İnşallah öyledir bakıyorum millet nasıl ilgili anne baba, hayatları herşeyleri çocukları ve her anlarını onlarla geçiriyorlar. Ben de sevgi, özen, bakım, eğitim konularında sorun olmaz inşallah ama o oynama, eğlenme sürekli nazını çekme kısımlarından korkuyorum. İyi bir anne olabilir miyim diye. Baya şüphelerim var. Ama hamilelikte daha çok oluştu b u şüpheler, hormonlardan olması büyük ihtimal yani. Teşekkür ederim ayrıca :KK200:
 
Kalabalık ailede büyüdüm ,çocukları severim ama mesafeliyim bilhassa tanımayıp sağda solda gördüklerime karşı pek sevgi pitircigi olamam ama kötü de davranmam tabi ki

Gel gelelim kalabalık ailede büyümeme rağmen ,kafam gürültü patirdi kaldırmaz ,hele düğün bayram evin halini bir görseniz yangın var diye bağırasim gelir kimi zaman

Ama katlaniyorum mecburen :)
 
Ben de çocuk sahibi olmadan önce sizin gibiydim. Aşırıya kaçmazdm elbette, bir çocuğu mutlu etmeyi her zaman sevmişimdir ama kucağıma alıp saatlerce oynama fikri bana çok uzak geliyordu. Evladım oldu, şimdi nerede çocuk görsem nazlatırım :) evladıma karşı da iki katı sabırlıymdır. Sizin, çocuğunuz olduktan sonra bu düşüncelerinizin değişmemesi bana garip geldi. Çocuğunuza gereken sabrı ve sevgiyi gösterin de başkalarının çocukları kalsın .
 
İnşallah öyledir bakıyorum millet nasıl ilgili anne baba, hayatları herşeyleri çocukları ve her anlarını onlarla geçiriyorlar. Ben de sevgi, özen, bakım, eğitim konularında sorun olmaz inşallah ama o oynama, eğlenme sürekli nazını çekme kısımlarından korkuyorum. İyi bir anne olabilir miyim diye. Baya şüphelerim var. Ama hamilelikte daha çok oluştu b u şüpheler, hormonlardan olması büyük ihtimal yani. Teşekkür ederim ayrıca :KK200:
Canım eşine de çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor çocuk sevmediğimi tahammül edemediğim. Kızım ı ben akşam 7 de uyu
İnşallah öyledir bakıyorum millet nasıl ilgili anne baba, hayatları herşeyleri çocukları ve her anlarını onlarla geçiriyorlar. Ben de sevgi, özen, bakım, eğitim konularında sorun olmaz inşallah ama o oynama, eğlenme sürekli nazını çekme kısımlarından korkuyorum. İyi bir anne olabilir miyim diye. Baya şüphelerim var. Ama hamilelikte daha çok oluştu b u şüpheler, hormonlardan olması büyük ihtimal yani. Teşekkür ederim ayrıca :KK200:
Canım bu konuda eşine çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor tahammülsüz olduğumu. Akşam 7 de uyutuyorum ben rahat ediyim diye bazen gece uyanıyor babası ilgileniyor bi saat falan oynayıp tekrar uyutuyor. Benim gece sabrım kalmıyor. Sonra sabah 6 gibi kalkıyor tekrar eşim kalkıp oynatıyor işe gidene kadar o işe gittikten sonra ben ilgileniyorum. Ama kendi çocuğun gerçekten faklı oluyor.

Kızım prematüre doğdu. Kaç gece uykusuz hastane odasında başında bekledim. Annelik hiç bir duyguya benzemiyor.
 
İşte sorun orda kalabalık bir aileyiz hafta da 3-4 kez toplanıyoruz. Bende kaldıramıyorum. Mesela dün eşimin abisi falan geldi. Evlerimiz yam yana zaten hani özel bir misafir değil. Üç tane çocuğu var. Beynimi yediler resmen. Çok yaramazlar. Yemek yedik çay olayına gelince onlar terstalardı ben kalktım içeriye geçtim. Dayanamadım. Bende istiyorum ki hani neşeli oluyum. Sesten rahatsız olmayım. Mesela eşime arabada yüksek ses müzik bile açtırmam o da aksine çok sever. Hatta bi kere ninemi geçtin demişliği bile var.
Bende de ses agrasiflik yapıyor beynimizn bir yeri değişik bi iş var ama ne bilmiyorum aşağıda çocuklar oynuyor seslerden başıma ağrılar giriyor benim de
 
Kalabalık ailede büyüdüm ,çocukları severim ama mesafeliyim bilhassa tanımayıp sağda solda gördüklerime karşı pek sevgi pitircigi olamam ama kötü de davranmam tabi ki

Gel gelelim kalabalık ailede büyümeme rağmen ,kafam gürültü patirdi kaldırmaz ,hele düğün bayram evin halini bir görseniz yangın var diye bağırasim gelir kimi zaman

Ama katlaniyorum mecburen :)
Bende kalabalık bir ailede büyüdüm. Ama işte huy. Kaldıramıyorum. Düğünler dediğin gibi işkence
 
Canım eşine de çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor çocuk sevmediğimi tahammül edemediğim. Kızım ı ben akşam 7 de uyu

Canım bu konuda eşine çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor tahammülsüz olduğumu. Akşam 7 de uyutuyorum ben rahat ediyim diye bazen gece uyanıyor babası ilgileniyor bi saat falan oynayıp tekrar uyutuyor. Benim gece sabrım kalmıyor. Sonra sabah 6 gibi kalkıyor tekrar eşim kalkıp oynatıyor işe gidene kadar o işe gittikten sonra ben ilgileniyorum. Ama kendi çocuğun gerçekten faklı oluyor.

Kızım prematüre doğdu. Kaç gece uykusuz hastane odasında başında bekledim. Annelik hiç bir duyguya benzemiyor.
Eşinin yardımcı olması çok güzel sağolsun valla. Prematüre doğunca bebiş ekstra hassaslaşmışsınızdır. İnşallah dediğin gibi olur canımcım.
 
Back
X