Çocuk Sevmemek Büyük Kayıp Mı?

Koalina · 28 Mayıs 2013

Öğretmenim ve çocuk sevmiyorum, garip olan öğrencilerimi seviyor olmam ve onlara karşı anlayışlı olmam ama başka çocuklara karşı tahammülsüzüm. Sırf bu tahammülsüz olmam sebebiyle anne olmayı hiç düşünmüyorum. Etrafımdaki çocuklar, anne babaların sorumsuzlukları beni çocuklardan tamamen soğuttu. Büyük kayıp mı acaba çocuk sevmemek ve istememek

buzdevri · 28 Mayıs 2013

Tercih meselesi aslında.
Ya da henüz vakti zamanı gelmemiştir.
Ama şöyle bir gerçek var ki her tercihimizle birlikte başka kapıları, başka duyguları ötelemiş oluyoruz.
Bu açıdan bakarsak kayıp olur. Fakat çok isteyen biri için kayıp olur.

ayliiis · 28 Mayıs 2013

Cocuk sevmeyen insanin icindeki merhamet sevgi ve bilumum duygularin varligindan suphe ederim!!!!

elagam · 28 Mayıs 2013

Anne değilim henüz,
fakat yinede kaybınızın büyük olacağına inanıyorum.
her anne başka çocuklarıda kendi evladı gibi sevseydi bambaşka bir dünyada olurduk.
demek istediğim,
sizin başka çocukları sevmemenizle kendi evladınızı sevemeyecek olmanız arasında hiç bir ilişki yok.
ben çevremde çok görüyorum,en basit örneği yengem.
başkalarının çocuklarına bırakın sevgiyi,kin doludur.
ama kendi çocukları için ölür.
ne yalan söyleyeyim bende çok tatlı olmadığı ya da muhtaç olmadığı sürece başka çocuklara pek ilgi gösteremiyorum.
ama anne olmayı istiyorum.
evli misiniz bilmiyorum ama evlenince fikriniz değişir kanımca: )

Koalina · 28 Mayıs 2013

AyLiiiN .!.:
Cocuk sevmeyen insanin icindeki merhamet sevgi ve bilumum duygularin varligindan suphe ederim!!!!

Şüphe etmeden önce geçmiş konulara bakarsanız okul etrafındaki başı boş köpeklere karşı bile merhametli olduğumu görürsünüz. Demek ki çocuk sevgisiyle merhamet ilişkilendirilemezmiş.
Merhamet etmekle sevgi aynı şey değildir, sevmiyorum demek de nefret ediyorum demek değildir.
Sevmiyorum işte. Arkadaşlarım bir bebek görünce öpüp koklamak isterken bende ona karşı ekstra bir duygu olmuyor, alıp kucağıma sevmiyorum böyle bir isteğim yok.

Koalina · 28 Mayıs 2013

civcivvvv .!.:
Anne değilim henüz,
fakat yinede kaybınızın büyük olacağına inanıyorum.
her anne başka çocuklarıda kendi evladı gibi sevseydi bambaşka bir dünyada olurduk.
demek istediğim,
sizin başka çocukları sevmemenizle kendi evladınızı sevemeyecek olmanız arasında hiç bir ilişki yok.
ben çevremde çok görüyorum,en basit örneği yengem.
başkalarının çocuklarına bırakın sevgiyi,kin doludur.
ama kendi çocukları için ölür.
ne yalan söyleyeyim bende çok tatlı olmadığı ya da muhtaç olmadığı sürece başka çocuklara pek ilgi gösteremiyorum.
ama anne olmayı istiyorum.
evli misiniz bilmiyorum ama evlenince fikriniz değişir kanımca: )

Evli değilim, bilmiyorum evlenince bir çocuk eksikliği hisseder miyim ama etrafımdaki insanlara baktıkça, çocuklara baktıkça herkes anne olmamalı diyorum ve ben de olmaması gerekenlerden biriymişim gibi geliyor

Gareng · 28 Mayıs 2013

Herkesin yapısı farklı. İstemiyorsanız istemiyorsunuzdur. Çocuk yapıp ilgilenmemekten, başıboş bırakmaktan iyidir.

mihmandariye · 28 Mayıs 2013

sen bir insansın. duygularından ötürü utanmana kendini kötü hissetmene gerek yok. sana şimdi herkes merhametsizsin, çok şey kaybedersin falan diyecek. öyle hissetme sen şuanki halinle gayet sağlıklısın:)

şuan öyle düşünüyorsun doğrudur haklısın. ileride değişirsen fikrin değişir çocuk yaparsın. yoksa yok yani zorla çocuk yapmana gerek yok, illa anne olmana gerek yok. bir şeyde kaçırmazsın tamam? kendini baskı altında hissetme lütfen :21:

elagam · 28 Mayıs 2013

h0ly .!.:
Evli değilim, bilmiyorum evlenince bir çocuk eksikliği hisseder miyim ama etrafımdaki insanlara baktıkça, çocuklara baktıkça herkes anne olmamalı diyorum ve ben de olmaması gerekenlerden biriymişim gibi geliyor

bende öyleyim,bazen bakıyorum etrafıma ve üzülüyorum.
o kadar isteyipte anne olamayan kadınlar ve çocuğu olup onu yetiştiremeyen kadınlar.
fakat dünya böyle,herşey mükemmel olmuyor.
en basitinden en son youtube da bir video izledim ve hayatımda ilk defa ağır küfürler sıraladım sinirimden.
kadın bebeğine soruyor:''kızlara ne yapacaksın?''
''nasıl atacaksın''
''parmağımla''
''göster bakayım''
çocuk gösteriyor,
anne tekrar''peki kızlar ne diyecek''
çocuk''ayyy'' diyor.
şuan hala küfrediyorum o kadına.
sonrada bu toplum niye böyle oldu,niye sapıklar çoğaldı diyorlar işte böyle mikroplar yüzünden.
ben bu iğrenç insanlarla savaşacağım kendimce...elimden geldiğince iyi yetiştirmeye çalışaşacağım çocuklarımı.
konuya dönecek olursak: );
evlendikten sonra fikrinizin değişeceğini düşünüyorum,
bence kendinize bu şansı tanıyın.
insanın kendi evladına olan sevgisi,erhameti bambaşkadır eminim.

ayliiis · 28 Mayıs 2013

Ben bu cocuk konsunda cok hassaz oldugum icin oyle yazdim . Ozur dilerim.

estalmus · 28 Mayıs 2013

herkesin tercihi farklıdır tabii ki

kimi ister,kimi istemez ama ben evlenince bu fikrinizin değişeceğini sanıyorum

madem bir öğretmensiniz ve öğrencilerinizi seviyorsunuz

kendi çocuğunuz olduğunda eminim çok daha fazlasıyla seveceksiniz,bu anneliğin karşı koyulamaz bir duygusu,hissi...

benim için çocuklarım herşeyin önünde gelir

sizi çocuklardan soğutan da sanırım görev yaptığınız okuldaki velilerin ilgisizliği ve belki de sevgisizliği olmuş olmalı

zeymuran0 · 28 Mayıs 2013

h0ly .!.:
Öğretmenim ve çocuk sevmiyorum, garip olan öğrencilerimi seviyor olmam ve onlara karşı anlayışlı olmam ama başka çocuklara karşı tahammülsüzüm. Sırf bu tahammülsüz olmam sebebiyle anne olmayı hiç düşünmüyorum. Etrafımdaki çocuklar, anne babaların sorumsuzlukları beni çocuklardan tamamen soğuttu. Büyük kayıp mı acaba çocuk sevmemek ve istememek

Muhtemelen sorun çıkaran-mızmızlanan sorun yumağı çocuklar seni böyle düşündürüyor canım:))Normal düşünceler bunlar.Zamanla hayatının seyri içinde sen de birgün anne olmayı isteyeceksindir.Gençken farklı düşünülüyor kendimden biliyorum.Ben de çocuklara mesafeli dururdum.İlla her gördüğümüz çocuğa şapır şupur sarılacağız diye bi kaide yok.Kimi çocuk vardır insanın içne sokası gelir kimisi vardır o an gözüne bi küçük canavar gibi gözükür:))yani şımarıklıklarından dolayı.
Merhamet ise çok farklı bi duygu.sevgi ile karıştırmayalım -kıyaslamayalım.
Ancak anne olduktan sonra tüm çocuklara karşı içimde değişik duygular beslemeye başladım.Hepsini suçsuz günahsız birer melek olarak görüyorum.
Hele ki o çocuk hasta ve yardıma muhtaçsa gözlerimden akan yaşa hakim olamıyorum.
Dediğim gibi zaman içinde geldim bu duygusal noktaya.Anne olduktan sonra daha farklı bi pencereden bakıyor insan.
Kendini şimdiden bu tür kısıtlamalara sokma canım.Akışına bırak duygularını.HAyatta her insanın bir değişme noktası var.Ne kadar değişmem asla dese de insan değişiyor zamanla.
Değişmeyecek kadar katı da olabilir tabi insan ancak bunlar biraz uç duygular.Ben ortalama bir profil üzerinden yorum yaptım canım.
Eğer bu derece katı düşüncelere sahipsen bi kayıp yaşamayacaksın sonuçta sen.Çocuk sahibi olmayarak kendine en uygun tercihi yapmış olacaksın.Bu durumu sen kayıp olarak görmedikten sonra mesele olmayacaktır.Ancak çevrenden sorulara maruz kalabilirsin ama kimse kimseye hesap verme durumunda değil.Verdiğin karar seni bağlar sadece.

MamasLiebling · 28 Mayıs 2013

Yasiniz kac aceba??? Benim yakin arkadasim da ayni sizin gibiydi.. cocuklari pek sevmez 'cocuk istemiyorum' derdi.. evlendi 8 sene kendi istegiyle cocuk yapmadi.. ama belirli bir yastan sonra sanirim 33-34 yaslarindaydi, cok istemeye basladi.. simdi dunya tatlisi bir kizi var ve yere goge sigdiramiyor, keske 5 sene once yapsaymisim diyor :)))

Herkesin kendine ozel Biyolojik saati vardir ya, eminim sizin de zamaniniz gelince bu duygulariniz olacak...

Koalina · 28 Mayıs 2013

estalmus .!.:
herkesin tercihi farklıdır tabii ki

kimi ister,kimi istemez ama ben evlenince bu fikrinizin değişeceğini sanıyorum

madem bir öğretmensiniz ve öğrencilerinizi seviyorsunuz

kendi çocuğunuz olduğunda eminim çok daha fazlasıyla seveceksiniz,bu anneliğin karşı koyulamaz bir duygusu,hissi...

benim için çocuklarım herşeyin önünde gelir

sizi çocuklardan soğutan da sanırım görev yaptığınız okuldaki velilerin ilgisizliği ve belki de sevgisizliği olmuş olmalı

Bunun etkisi de büyük tabi.
Annesinin gözlüğünü kaybetti diye sopayla dövüp 1 gün okula gelemeyen öğrencim var, yüzüne baksan melek gibi, sessiz, sakin, hiç bir saygısızlığı yok.
Haftalarca yıkanmayan ve kokan öğrencim var,
Dedesinin gelip yeni defter alamam eskisini silsin üzerine yazsın parayı sokakta bulmadım dediği öğrencim var,
Çocuğu ateşler içinde yanarken okula gönderen, evde başımı ağrıtmasın diyip ineği hastalandığında veteriner çağıran velilerim var.
Diyorum bunlar anneyse, annelik- babalık böyle bir şeyse ben olmayayım.
Gerçekten senenin başından beri hikaye kitabı, kırtasiye malzemeleri, el işi kağıdı, karton, yapıştırıcı, defter almaktan yoruldum ve ebeveynlik bana çok itici gelmeye başladı

azra53 · 28 Mayıs 2013

Dunyanin en guzel seyidir anne olmak cok seviyorum oglumu iyiki olmus diyorum annem ancak kucagina alinca anlarsin demisti gercektende oyle eminim siz cocuklarla cok hasir nesir oldugunuz icin soguk bakiyo olabilirsiniz ama zamani geldiginde siz de isteyeceksiniz kendi caninizdan can tasimayi

Koalina · 28 Mayıs 2013

umuts76 .!.:
Muhtemelen sorun çıkaran-mızmızlanan sorun yumağı çocuklar seni böyle düşündürüyor canım:))Normal düşünceler bunlar.Zamanla hayatının seyri içinde sen de birgün anne olmayı isteyeceksindir.Gençken farklı düşünülüyor kendimden biliyorum.Ben de çocuklara mesafeli dururdum.İlla her gördüğümüz çocuğa şapır şupur sarılacağız diye bi kaide yok.Kimi çocuk vardır insanın içne sokası gelir kimisi vardır o an gözüne bi küçük canavar gibi gözükür:))yani şımarıklıklarından dolayı.
Merhamet ise çok farklı bi duygu.sevgi ile karıştırmayalım -kıyaslamayalım.
Ancak anne olduktan sonra tüm çocuklara karşı içimde değişik duygular beslemeye başladım.Hepsini suçsuz günahsız birer melek olarak görüyorum.
Hele ki o çocuk hasta ve yardıma muhtaçsa gözlerimden akan yaşa hakim olamıyorum.
Dediğim gibi zaman içinde geldim bu duygusal noktaya.Anne olduktan sonra daha farklı bi pencereden bakıyor insan.
Kendini şimdiden bu tür kısıtlamalara sokma canım.Akışına bırak duygularını.HAyatta her insanın bir değişme noktası var.Ne kadar değişmem asla dese de insan değişiyor zamanla.
Değişmeyecek kadar katı da olabilir tabi insan ancak bunlar biraz uç duygular.Ben ortalama bir profil üzerinden yorum yaptım canım.
Eğer bu derece katı düşüncelere sahipsen bi kayıp yaşamayacaksın sonuçta sen.Çocuk sahibi olmayarak kendine en uygun tercihi yapmış olacaksın.Bu durumu sen kayıp olarak görmedikten sonra mesele olmayacaktır.Ancak çevrenden sorulara maruz kalabilirsin ama kimse kimseye hesap verme durumunda değil.Verdiğin karar seni bağlar sadece.

Katı düşüncelerim yok aslında ama şu an için evlensem de çocuk istemiyorum diyip dolaşıyorum. Misal çocuğum olduğunda gidip aldıracak kadar katı değilim bu konuda. Hani demişsiniz ya suçsuz,günahsız melek gibi geliyor, bebekler için evet ama artık okul çağına geldiklerinde ben böyle düşünemiyorum. Hepsi gözümde birer küçük insan. Onlar da arkadaşlarını rencide ediyor, yalan söylüyor, çalıyor, huysuzluk yapıyor vs...
Bir keresinde okuldaki özürlü bir öğrencimi ortalarına alıp halka olmuş bir grup haşarı. Çocuk yerde kafasını koruyor, bunların her biri birer tekme atıyor. Yanlarına nasıl gittim her birine nasıl tokat attıysam yüzlerinde elimin izi kaldı Belki yetiştiriliş, belki kendi karakterleri ama ben melek gibi düşünüp aşırı anlayışlı davranamıyorum maalesef

MamasLiebling .!.:
Yasiniz kac aceba??? Benim yakin arkadasim da ayni sizin gibiydi.. cocuklari pek sevmez 'cocuk istemiyorum' derdi.. evlendi 8 sene kendi istegiyle cocuk yapmadi.. ama belirli bir yastan sonra sanirim 33-34 yaslarindaydi, cok istemeye basladi.. simdi dunya tatlisi bir kizi var ve yere goge sigdiramiyor, keske 5 sene once yapsaymisim diyor :)))

Herkesin kendine ozel Biyolojik saati vardir ya, eminim sizin de zamaniniz gelince bu duygulariniz olacak...

Yazın 28 bitecek, küçük de değilim ki. Benim yaşımdaki arkadaşlarım 2. çocuklarını doğurdu

melinda · 28 Mayıs 2013

Ben de bekarken öyle düşünüyordum. Evliliğimin ilk zamanları da (herkes nedense hemen bebek sorar ya) öyle bir cevap verirdim ki hayır düşünmüyorum diye. Şimdi sabırsızlanıyorum bebeğim olsun diye ama planlarımız var. Şimdi nerede bir bebek görsem atlıyorum:)

Yeğenlerimle birarada oturmaktan olabilir bütün ilgimi onlar için tüketmiş olabilirim. Bak sen de öğretmensin ya kendin de demişsin zaten soğumanın nedeni odur emin ol. Zaten sırasıyla olur herşey kimi evlenmek istemiyorum der birden içinde istek doğar kimi bebek sevmez evlenince heveslenir. Düzelir bence :34:

Ayrıca bunun merhametli olup olmamakla alakası yok bence ben köpeklerden hem korkarım hem de sevemem bilmiyorum niye ama sakat bir hayvan görsem vicdanım sızlar yazın bidonları kesip içine su koyup sokağa bırakırım ikisi çok farklı şeyler.

estalmus · 28 Mayıs 2013

h0ly .!.:
Bunun etkisi de büyük tabi.
Annesinin gözlüğünü kaybetti diye sopayla dövüp 1 gün okula gelemeyen öğrencim var, yüzüne baksan melek gibi, sessiz, sakin, hiç bir saygısızlığı yok.
Haftalarca yıkanmayan ve kokan öğrencim var,
Dedesinin gelip yeni defter alamam eskisini silsin üzerine yazsın parayı sokakta bulmadım dediği öğrencim var,
Çocuğu ateşler içinde yanarken okula gönderen, evde başımı ağrıtmasın diyip ineği hastalandığında veteriner çağıran velilerim var.
Diyorum bunlar anneyse, annelik- babalık böyle bir şeyse ben olmayayım.
Gerçekten senenin başından beri hikaye kitabı, kırtasiye malzemeleri, el işi kağıdı, karton, yapıştırıcı, defter almaktan yoruldum ve ebeveynlik bana çok itici gelmeye başladı

çocukların birçoğu okulda çok sakinken evde tam bir canavar! kesiliyorlar

bunu bizim öğretmenimiz de söylüyor

çocuk okulda kurallara uyuyorsa efendiyse

ama anne tam aksinden şikayetçiyse hatayı nerede aramalı diye bi düşünmek lazım

hata çocukta mı ailede mi

melekyavrum · 28 Mayıs 2013

civcivvvv .!.:
bende öyleyim,bazen bakıyorum etrafıma ve üzülüyorum.
o kadar isteyipte anne olamayan kadınlar ve çocuğu olup onu yetiştiremeyen kadınlar.
fakat dünya böyle,herşey mükemmel olmuyor.
en basitinden en son youtube da bir video izledim ve hayatımda ilk defa ağır küfürler sıraladım sinirimden.
kadın bebeğine soruyor:''kızlara ne yapacaksın?''
''nasıl atacaksın''
''parmağımla''
''göster bakayım''
çocuk gösteriyor,
anne tekrar''peki kızlar ne diyecek''
çocuk''ayyy'' diyor.
şuan hala küfrediyorum o kadına.
sonrada bu toplum niye böyle oldu,niye sapıklar çoğaldı diyorlar işte böyle mikroplar yüzünden.
ben bu iğrenç insanlarla savaşacağım kendimce...elimden geldiğince iyi yetiştirmeye çalışaşacağım çocuklarımı.
konuya dönecek olursak: );
evlendikten sonra fikrinizin değişeceğini düşünüyorum,
bence kendinize bu şansı tanıyın.
insanın kendi evladına olan sevgisi,erhameti bambaşkadır eminim.

AYNEN katılıyorum
aynı videoya bende küfürler yagdırdım altında bir sürü hakaret içeren yorum var zaten
minicik cocuğa ögrettikleri seylere bak

Koalina · 28 Mayıs 2013

Etrafımda o kadar garip karşılanıyor ki çocuk sahibi olmak istememem.
Özellikle annem evlenmek isteyip çocuk istemememi çok anlamsız buluyor. İnsan başka ne için evlenir ki, hayatın anlamı çocuk. Hatta bütün kadınlar evlenip çocuk yapsınlar sonra da kocalarından boşansınlar, onların dertlerini de çekmesinler diyor. Sanki kendi bizi çok sarıp sarmalayarak büyütmüş gibi
Bilemiyorum çocuk istemiyorum, sevmiyorum dediğimde; sen ne biçim öğretmensinden, merhametsiz, sevgisize kadar bir çok şey duyduğum için diyorum acaba büyük kayıpta mıyım

Çocuk Sevmemek Büyük Kayıp Mı?

Nirvana

****

Yeni Üye

Beraber büyüyoruz kızım; )

Nirvana

Nirvana

Guru

sabır&dua&şükür

Beraber büyüyoruz kızım; )

Yeni Üye

KANATLARIM VAR RUHUMDA

Popüler Üye

Guru

Nirvana

Guru

Nirvana

Popüler Üye

KANATLARIM VAR RUHUMDA

kızıma kavustum cok şükür

Nirvana

Benzer Konular