Actiginiz bir konuya yazdiklarinizi okudum, anladigim kadariyla cocuk sahibi olabilmek icin yillarca cok yorucu ve uzucu bir surecten gectikten sonra nihayet ikizleriniz olmus. Ne kadar anac oldugunuz ve cocuk sevgisiyle dolu oldugunuz belli oluyor, oncelikle allah evlatlarinizi size bagislasin. Sizin gibi yillarca cocuk sahibi olmanin mucadelesini vermis kadinlara, hicbir tibbi engeli olmadigi halde cocuk sahibi olmayi istemeyen bizler uzayli gibi geliyor olabiliriz. Ancak gozden kacirdiginiz birkac sey oldugunu dusunuyorum; birincisi, her kadin anne oldugunda otomatik olarak cocuguna sonsuz bir sefkat ve sevgi ile baglansaydi, dunyada binlerce terkedilmis cocuk olmazdi. Sizin anac yapili doganiz maalesef her insanda yok. Ikincisi, cocuk yapmayi istemeyen bir kadin eskaza hamile kalir ve dogurmaya karar verirse, cok mukemmel ve sevgi dolu bir anne de olabilir. Ben hayatimin su anki evresinde cocuk sahibi olmayi dusunmuyor olabilirim ama bu demek degil ki cocugum olsa onu sevmem, ona bakmam. Akli basinda herkes kendi cocugunu sever de bakar da.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk Sevmemek Büyük Kayıp Mı?
- Konu Sahibi Koalina
- Başlangıç Tarihi
- 19 Kasım 2014
- 425
- 417
- 48
yanlış anlamayın lütfen bakamassınız demedim elbette bakarsınız. hemde en iyi bir şekilde..ama bu duygular içindeyken es kaza çocuğunuzda olsa içinizdeki o duygular bitmeyecektir..ben doktor doktor dolaşmadım ve inanın uğraşmadım hamile kalıyordum ama düşüyordu artık alışmıştım..ve benim için mesleğim evim eşim hayatım yaşamım önemliydi ve sizin gibi düşünüyordumm..9 zuncu hamileliği gerçekleştiğinde biliyordumki tutunmicaklar ama tutundular ..şunu diyorum evet sizin gibi keskin düşüncelerim olmadı çocuk için ama olmayıncada ağlayıp sızlanmadım ama ne zamanki doğdular 1 önceki fikirlerim uçtu gitti.
- 26 Eylül 2010
- 17.555
- 32.863
- 798
Evet çünkü o cevabı gerektiren soru sormuşsunuz:)
1. sınıf ve 4. sınıf aralığında değişiyor öğrencilerim henüz sabi bir sınıfım olmadı.Bundan sonra inşallah.
Kendi çocuğum olunca muhakkak severim, bakarım ama yine de çok sevimli bakamıyorum.
Geçtiğimiz bir kaç gün anlamsız bir hamilelik şüphem oldu ve dünya başıma yıkılmış gibi hissettim. O kadar kötü bir tecrübeydi çocuk ihtimali bile. İnsanlar planlar, ister, sevinir, havalara uçar. Bende yok işte. Olacağını da zannetmiyorum ve böyle çok mutlu olduğumu fark ettim...
Ev ve düzeninle ilgili bazı problemlerin vardı. Sanırım o yüzden. Bende çocukları çok severim ama şuanda hamile kalırsam çok üzülürüm. Çünkü hazır değilim. Ortam hazır değil, bazı sıkıntılar var. Düzenlerimiz rayı girdiğinde ve evliliklerimiz oturduğunda fikirlerimiz değişebilir
- 7 Ekim 2016
- 15
- 3
- 1
27 yaşındayım 3 sevgilim oldu ikisinde aşka inandım üçüde aldattı aslında etrafımdaki herkes güzel olduğumu söyler beni isteyeni ben istemem benim istediğim beni istemez hep böyle oldu. bir erkek kardeşim ve abim var ailemle aram iii deil ayrı dünyaların insanıyız kardeşim ve abim evlendi sessizliğe alışmış olduğumdan şuan en büyüğü 5 yaşında 3 yeğenim var ve bu evde hergün kavga var altlı üstlü oturuyoruz ne uyku düzenm kaldı ne huzurum inanın hayattan soğudum çocuklardan nefret eder oldum belki burda yeterince ifade edemeyebilirim o sesler o bağrışlar sürekli mızmızlanmalar inanılmaz derecedeyim size bunları yazarken bile içeride sanki yıkım var
ve öyle bir çöktüki sinir sistemim artık katillere kötü gözle bakmıyorum o derece!
