Neredeyse tüm yorumları okudum üşenmeden, bu kadar cok istemeyen ve cocugu olmayan kadın varsa dışarda adım başı rastladığımız o bebeler kimin peki?
Evet, benim de çevremde çok var. Dediğiniz gibi tur bindirenler bile had safhadaAslinda çok değil.Çevremde cocuk yapmayan benden başka kimse kalmadi. Kimisi evlenir evlenmez yapti kimisi 2 sene icinde yapti hatta 2. Tura gectiler kardeş filan yaptilar cocuklarina. Tek cocuksuz benim.
Eşimin arkadas cevresinde bizim gibi 6-7 yillik evli olup cocugu olmamiş 2 çift var sadece, onlar da istemiyor mu yoksa olmuyor mu ya da bekledikleri şartlar mi var bilmiyoruz konusmadik o konularda.
O da çok çocuk seven, katlanabilen biri değil ama ileride fikrin değişirse bakarız diyorSizle ayni düşünüyordum. Hala da düşünmüyor degilim.
Ama esim o kadar cok istiyordu ki, ya bosanacaktim ya da ona haksizlik etmeyip bir cocuk yapacaktim.
Cok git gel yasadim. Korunmayi birakip pisman olup tekrar korundum vs...
Sonuc olarak evliligimin 8.senesinde hamile kaldim.
Suan 4 yasinda oğlum. Doğurduğuma pisman mıyım, asla... Ama esim o kadar istiyor olmasaydi doğurmazdım o da bir gerçek.
Eşiniz ne düşünüyor bu konuda? O da istemiyor mu? Eger istemiyorsa bu durumda yapmayın.
Evet, benim de çevremde çok var. Dediğiniz gibi tur bindirenler bile had safhadageç kalmış bile hissettiriyorlar çoğu zaman. Ben de yazılanları görünce şaşırdım, çevremde gördüklerimle bağlantı kuramadım pek. Ama gözlemlerime göre, gelir seviyesi arttıkça çocuk sahibi olmama durumu da artıyo. Yani maddi durumu iyi olmayanlar fütursuzca cogalırken, imkanları fazla olanlar ya tekte kalıyo, ya da yapmıyolar erteliyolar.
Gayet doğal bir şey ama tabi çocuk bambaşka birşey bence bi kaç sene daha geçsin istersiniz gibime geliyor.10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Burcla bir ilgisi var mıdır kiÇocuk istemeyenler olarak anket yapıyorum buyrun B Birgariplik M meredithgrey S sirinsh D duygularbebeklinick gixxer_600 pofudukterlik MissCherryBlossom Bibibella
burçlarınız nedir arkadaşlarbenimki kova
Burcla bir ilgisi var mıdır ki
Çocuk istemeyenler olarak anket yapıyorum buyrun B Birgariplik M meredithgrey S sirinsh D duygularbebeklinick gixxer_600 pofudukterlik MissCherryBlossom Bibibella
burçlarınız nedir arkadaşlarbenimki kova
Kesinlikle biz de kendimizden ne istediğimiz ve neyi kesinlikle istemedigimizden eminiz. Ama herkesin tek bir ağızdan pişman olacaksın laflarından dolayı aynı şeyleri yaşayıp hissedip sonra pişman olan var mi diye sormaya itti.Ben de 31 yaşımdayım. 5,5 yıllık evliyiz; 10 yıldır birlikteyiz. Sizinle aynı düşünceleri paylaşıyorum. Eşim de ben de bir çocuğun sorumluluğunu almak istemiyoruz. Bu konu o kadar net ki bizim için. Fakat insanların sürekli pişman olursun falan demeleri canımı sıkıyor. Bana da acaba mı dedirtiyor. Aslında çocukluğumdan beridir hiç bir hayalimde anne olmak yok. Bunun bile bir işaret olduğunu düşünüyorum. Kendimi hiç anne olarak hayal edemiyorum :)
Çok kişisel kararlar bence kimseye laf düşmez. Ama bunun için konu açmanız bile belki ilerisi için fikir değiştirebileceğinizin sinyali olabilir mi? Açıkcası insan o kadar değişiyor ki yaş aldıkça bence diğer ihtimale karşı yumurta dondurabilirsiniz. Tabii ki sizin bileceğiniz birşey. Birde aslında derine indikçe bu insanın kimyasında olan birşey isteyebilir istemeyebilir, birini çocuk istemiyor diye yargılacaklarına o çocuğu doğurup rezil eden kişileri yargılasınlar.Kesinlikle biz de kendimizden ne istediğimiz ve neyi kesinlikle istemedigimizden eminiz. Ama herkesin tek bir ağızdan pişman olacaksın laflarından dolayı aynı şeyleri yaşayıp hissedip sonra pişman olan var mi diye sormaya itti.
Aslında biyoloji hocamız bize anlatmıştı. 9 aylık bu süreç kadınları hormanel olarak hazırlıyor hamileliğe. Aslında insanlarda kimyasal bileşimlerin sonucu davranışsal olarak tepki veriyor. Bu sebeple hiçbir şeyden emin olmama taraftarıyım. İleride insanının fikri değişebilir.Benim bir arkadaş mesela aşırı o da özgürlüğüne düşkün asla istemem diyordu eşi çok israrciydi yaşımiz geçiyor demiş sürekli.
Kadın da sırf onun hattına yaptı ve hep bakıcı tutacağım isimden geri kalamam hiç anaç hissetmiyorum derdi
Çocuk doğunca kadın hemen annesini
getirdi bakıcıya bırakamam dayanamam dedi şimdi onsuz bir saniye durmuyor herkesten çok anaç oldu.
Aynen.Aslında biyoloji hocamız bize anlatmıştı. 9 aylık bu süreç kadınları hormanel olarak hazırlıyor hamileliğe. Aslında insanlarda kimyasal bileşimlerin sonucu davranışsal olarak tepki veriyor. Bu sebeple hiçbir şeyden emin olmama taraftarıyım. İleride insanının fikri değişebilir.
Doğurduktan sonra ama insana güncelleme geliyor. Çocuklarla empati yapabiliyorum ben de çocuktan sonra. Başka çocukları da daha çok sevmeye başladımİstemeyen biri olarak söylüyorum çok severek hemen bebek yapayim diyen arkdslarim bile anacligima şaşırıyorlarsenin cocugun olsaydım keşke diyen bir arkdsm bile oldu hahaha çok güldüm ama içimden bir anaclik abidesi çıktı.