- 30 Mayıs 2020
- 13.060
- 49.299
-
- Konu Sahibi Birgariplik
- #161
Sizinki de o yaşlar için normal aslında
O yaşlarda insan öyle büyük büyük konuşur
Keskin fikirleri olur filan
Tamamen ergenliğin getirdiği kendini bulma süreci hepsi
Sizinki de o yaşlar için normal aslındaEşimle tanışmadan önce dedim zaten
Ayrıca 16-17 yaşında evlilik isterler demedim. İnsanlar lise üniversite iş hayatına girdikten sonra evlilik istediğini söyler. Ben onuda istemediğimi söyledim.
Kesinlikle. Gerçi 27-28 yaşındaki arkadaşlarım da şuan öyle konuşuyor ama işte her şey birini sevene kadarSizinki de o yaşlar için normal aslında
O yaşlarda insan öyle büyük büyük konuşur
Keskin fikirleri olur filan
Tamamen ergenliğin getirdiği kendini bulma süreci hepsi
Çocuk yapanı saçma bulan, 2.yi isteyeni saçma bulan, 3.yü isteyeni saçma bulanlar filan var işte
2 çocuğum var, ikisi de erkek hadi bir de kız olsun istemez misin diyorlar.yabi sonu yok bunun10 yıldır 2. çocuk baskısı var bana heççç oralı olmuyorummm.
Yorumlara üşenmeyip bakarsanız görürsünüz içlerindevar mı gerçekten?
hiç görmedim inanın.
ya da çocuk sayısı fazla olan o kadar hızlı çocuk yapmıyor musun? 2. yapmıyor musun? 3. neden yok diye soruyor ki, çocuk sayısı az olanın neden fazla çocuk yaptın demeye fırsatı kalmıyor olabilir. Çok hızlı silah çekiyorlar...
Siz baya elit ve gelişmiş bir çevredesiniz sanırım..Pişman olur musunuz, olmaz mısınız?Bilemem. Bu çok kişisel bir durum.
Ama çevremde 3 çift tanıdığım var çocuk istemeyip yapmayan. Hatta bu 3 çift evlenirken de bu şartla evlendiler. Evlilikleri 10 yılları devirmiş kişiler bunlar.
Bu 3 çiftin evliliklerine bakınca hiçbir 'anormallik' görmüyorum. Çevremdeki insanların da onlara "neden çocuk istemiyorsunuz?" gibi çok özel bir soru sorduklarına şahit olmadım. Sanırım, ben toplumun genelinden çok farklı bir çevredeyim.
Yorumlara üşenmeyip bakarsanız görürsünüz içlerinde
Birinin soracağını düşünmediğim için alıntılamadan okuya okuya geldim
Tekrar 17 sayfayı tek tek okumaya da üşeniyorum doğrusu
2. Çocuğu düşünene nasıl cesaret ediyorsun diyeni duydumyok buna canlı şahit oldunuz mu merak ettim sadece. gerçekten merak ettim bu arada hani laf sokma gibi bir niyetim yok, yazışınca hesap soruyormuş gibi oluyor.
Ben kendimi bildim bileli hep çocuğum olsun istemişimdir. Allah a şükür maddi manevi bakabiliyoruz. Zorluğuda kolaylığı da bana. Eşim çocukların sesinden bunalmak bir tarafa aksine mutlu olan biri. Çocuk istemeyen gerçekten dünyaya getirmesin ama bakmaya durumu müsait olana da kimse neden 2. Veya 3. Çocuğu yaptın demesin. Her iki türlü de hadsizlikHemen niye 3 çocuk diyorlar değil mi?
Millete neyse.
Bizim toplum her konuda hadsiz.
Bir arkadaşım dördüncü çocuğuna hamile. Maddi manevi o çocukların sorumluluğunun alabilecek bir çift yakın çevresi de biliyor buna rağmen olumsuz yorumlar almış. Bunlar yorulursun, nasıl yapacaksınız gibi yorumlarda değil.2. Çocuğu düşünene nasıl cesaret ediyorsun diyeni duydum
Sosyal ilişkiler gereği o kadar sorabildi büyük ihtimalle
Ama yüzüne söylemeyip arkasından kınayan çok duydum
Zaten bence kendimizde yorum yapma hakkını gördükten sonra yüzüne veya arkasından söylemek pek farklı değil
Evliliğinde sorun yaşayan, maddi durumu olmayanları tenzih ediyorum tabi ki
Maya kyle hiç duymadım deyince ben de bi an şüpheye düştüm benim çevrem mi öyle diyeBir arkadaşım dördüncü çocuğuna hamile. Maddi manevi o çocukların sorumluluğunun alabilecek bir çift yakın çevresi de biliyor buna rağmen olumsuz yorumlar almış. Bunlar yorulursun, nasıl yapacaksınız gibi yorumlarda değil.
En son markette yaşlı bir kadın, sürekli ürüyorlar yanında üç tane var yetmezmiş gibi hamile kalmış demiş yanındaki arkadaşına, arkadaşımın duyacağı şekilde.
Çocuk ve evlilik konusunda başkasının hayatıyla ilgili söz hakkına sahip olduğunu sanan insan çok malesef.
Bir çocuğu olan ikinciyi yapanı anormal görüyor, iki çocuklu tek çocukluyu bencil olmakla suçluyor. İkiden fazla çocuğu olanın aklıyla zoru var bu böyle uzar gider.
Eşim istemediğimi biliyor belki fikrin zamanla değişir diyordu ancak kendisi de çevrede çocuklu aileleri gördükçe soğudu bu nedenle bir baskısı yokBelli bir süre sonra düşüncelerinizin değişeceğini düşünüyorum . Daha yeni evli olduğunuz için sorumluluk almak istememeniz normal . Ama hiç istemiyorum asla da istemeyeceğim diyorsanız eşiniz ne düşünüyor en önemlisi o. Sonuçta siz anne olmak istemiyorsunuz diye o da baba olmak istemiyor diyemeyiz . Eğer ikinizde istemiyorsanız çevrenizde çocuk sorunları takmamak lazım her ailede öyle akrabalar maalesef var
Evet içimde anaç bir duygu olmadığı ve dünyaya iyi bir insan kazandırmalıyın idealizmine sahip olmadigim için sadece kar zarar mantık olarak bakıyorum ve çocuk yapmak için tek bir sebep bulamıyorum ancak bu işi çok iyi yapan ve herkese saygılı geniş bir dünya görüşüne sahip kibar olarak yetiştirilmiş çocuklar gördüğümde bunun ne kadar emek istediğimi bildiğinden takdir ediyorumYazdıkların o kadar doğru ki. Tamamen senin gibi düşünen bir insan iken bir çocuğum var. Zaten daha da başka yapmam ama benim çocuk sahibi olma kararım dışarıdan gelen baskı ile değil kendimin verdiği bir karardı. Bildiklerimi aktarıp bilmediklerimi beraber öğreneceğim ve çok seveceğim birine ihtiyaç duydum annemin ölümünden sonra.
eğer çocuğum Hiç olmasa eksikliğini şu an çok hissedip ah vah neden olmadı demezdim diye düşünüyorum.
Mantık çerçevesinde bakarsan maddi,manevi mantıksız bir iş çünkü. (Ama çocuk mantıkla yapılmıyor zaten)
Ben çok zorlandığım anlarda neden çocuk sahibi olmayı tercih ettiğimi sorguluyorum. Ama bu öyle bir şey ki tüm duygular birbirine geçmiş gibi. Aynı anda ne kadar iyi yaptığımı da düşünebiliyorum :)
Ama tekrar hayata gelsem yapmam. Harika şeyler yaşadım, yaşıyorum ama bir ömür birine adamak için aslında çok kısa ve ben üremeseydim dünya için çok da bişey değişmezdi.
Böyle bir duygu durumu gerçekten var mı bu mekanizma bende mi yok anlamak çok güç hic mi insanın içi pır etmez insanlar doğurduğunu güzel bir rüya olarak görür ben kabus olarak görüyorum. Rüyamda dahi doğurduğumda ben bu çocuğu ne yapacağım istemiyorum diye uyanıyorum. Bir gün içimde o istek olur mu olursa gerçekten sudan çıkmış balık şaşkınlığında olurum sanıyorum.Annelige hic kendini feda etme olarak bakmadim, hic de cefakar annelerden olmadim. Bu yuzden yaptigim en dogru ve guzel sey anne olmakti.
Burda okudugum örneklerde kadinin bir dizi acip izleyemedigi, spora veya bir hobiye haftada 3 4 saat ayiramadigi, arkadaslarla bulusup 2 saat muhabbet&kahve yapamadigini, işi biraktigini, hem maddi zorluk yasadigini hem de vakit yoklugundan bir sac kesimine bile gidemedigini, bebek ve ev isleri arasinda boguldugunu görüyorum. Eger öyle olacaksa en dogru karar evet, istememekte haklisiniz, kimsenin de yorum hakki yok.
Ben bu yuzden 6 yil erteledim ilk kuzumu. Ne zaman yatili bakici tutacak duruma geldim, o zaman cesaret edebildim.
Ama zor islem degilse mutlaka yumurta dondurun. Gecen seneden beri istedigim tek sey dogurmak. Hormonlar sanirim... böyle bir duruma gelirseniz ve is isten gecmis olursa üzülürsünüz.