- 12 Eylül 2018
- 1.022
- 1.730
-
- Konu Sahibi Birgariplik
- #181
Bende 1 tane var, 2 çocuklulara şaşırıyorum. 1 tane yaptıktan sonra ikinciyi istemem için kafayı yemem lazım
Olmasını diledigim hayat bu sanırım16 yıllık evliyim
Çocuğum yok
Pişman değilim ...
36 yaşına az kaldı
Büyük konuşmayayim ama herhalde olmaz
Maya kyle hiç duymadım deyince ben de bi an şüpheye düştüm benim çevrem mi öyle diye
Ama yalnız değilmişim demek ki
Böyle bir duygu durumu gerçekten var mı bu mekanizma bende mi yok anlamak çok güç hic mi insanın içi pır etmez insanlar doğurduğunu güzel bir rüya olarak görür ben kabus olarak görüyorum. Rüyamda dahi doğurduğumda ben bu çocuğu ne yapacağım istemiyorum diye uyanıyorum. Bir gün içimde o istek olur mu olursa gerçekten sudan çıkmış balık şaşkınlığında olurum sanıyorum.
Bu çok çok büyük bir fedakarlık. Evde kuş bakarken bile bazen bunalıyoruz koy şunu kafesine diye. Seviyoruz ama sıkılırsak çözüm basit koy kafese çok mu ötuyor ört üzerini uyusun. Çocuktan sıkıldın bunaldın elden ne gelir zor gerçekten.Dün evlilik yıl donumumuzdu. Oğlanı birakabilecegimiz kimse yoktu. Beraber kahvaltıya gidelim dedik. 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan oğlum önce masadaki çatallari yere fırlatma oyunu oynamak istedi. İzin vermeyince hırçınlaşti, o iki lokma yiyecek diye ben kan ter içinde kaldım. Bu arada eşime de sen ye yoksa aç kalacaksın diye telkinde bulunuyorum adam keyifle yiyeceği kahvaltıyı hızlı hızlı bitirmeye çalışıyor çünkü birazdan o ilgilenecek. Sürekli içerideki oyun alanına gitmek istedi kahvaltı bitmeden goturemeyecegimi defalarca anlattım. Bu arada tabii sıcak çay içmem, doğru düzgün keyifli kahvaltı etmem imkansız çünkü eli dursa ayağı durmuyor oğlumun, eline de tablet vermek istemediğim için işkence çekiyorum. Hoş tableti de gözü görecek gibi değildi dün. İki lokma yediğinden emin olduktan sonra ben oyun alanına götürdüm sonra babası geldi ben oturdum kahvaltımı tek başıma bitirdim... güya adamla yildonumi kahvaltısı yaptık. Bu örnekleri cogaltabilirim. Hayatımızın merkezinde o var, ben veya eşimle biz diye bir şey yok 2.5 yıldır. Allah ayağına taş degdirmesin, ondan çok sevdiğim bir şey de yok bu dünyada ama elbette kendi doğurup emek verdiğiniz şeyi sevmeme sansiniz yok. Bu durum hayatınızı kisitlanmis hissetmenize de engel değil. Böyle bir hayat seçmek istemeyebilirsiniz pek ala. Tabii ki oğlum hep bu yaşta kalmayacak ama yükü azalmayacagi gibi maddi manevi artacak. Biz yaslanacagiz....fragmanı sundum. Asla milletin lafıyla hareket etmeyin
İstemeyerek yapılacak bişey asla değil çocuk baskılara sakın kulak asmayın, -ki biz istemekten öle dirile yaptık ama gerçekten aşırı zor bir sorumluluk10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Korku filmi gibi okudum allah kolaylık versinHayatım boyunca çocuklara mesafeli oldum, anaç biri de değilim.
Evlendiğimiz zaman eşime kalsa hemen yapardık ama ben istemedim. Sonra korunmama rağmen hamile kaldım daha iki aylık evliyken ama düşük yaptım çok geçmeden. O çocuk istemeyen ben hamile kalıp düşük yaptıktan sonra çocuk istemeye başladım hatta olmadı diye üzüldüm 5 ay boyunca :) sonra hamile kaldım doğurdum ve çok zor bir şey olduğunu ben de anladım. Çocuk olana kadar çok zor olduğunu hep duyuyorsun ama deneyimlemek bambaşka bir şeymiş. Ki ben bireyci, kafasına göre takılmayı seven biriydim çocuğum olunca nevrim döndü :)
Daha da bombası henüz birinci çocuğun şokunu atlatamadan 2.ye hamileyim yine korunarak (2 yöntemle). Aralarında 1,5 yaş olacak ve kurbanlık koyun gibi doğumu bekliyorum.
Eğer gerçekten istemiyorsanız da yumurtaları dondurun bence çünkü benim gibi sonradan isteyebilirsiniz. Ben bana sırnaşan bebeklere bile ısınamazdım ayıp olmasın diye diye bi gülümseyip geçerdim buna rağmen sonradan istedim ilk çocuğumu
Korku filmi gibi okudum allah kolaylık versinsakıncası yoksa hangi iki yöntemdi onlar?
Evet biz de bir anda hadi kalk şuraya gidelim diye hazırlık yapmadan arabaya atlayıp giden hadi gece arabada uyuyalım diyen tipleriz hem çalışmak yeterince vaktinimizden çalıyor çocuğa ayırmak istediğimiz bir vakit yok. Tüm dezavantajlarına katlanmak için gerçekten çok çok istiyor olmak lazım diye düşünüyorumBu çok kişiden kişiye göre degisir
Ben yapmasam pişman olurdum zaten istediğim birseydi
Bence bu yaşam bicimiyle alakalı.
Kimi insan aşırı özgür aşırı gezgin aşırı sosyal bu zaten kendi kendine yetiyor ve kendi hobileri ile mutlu.
Bir gün bakmışsın yurtdışında bir gün bakmışsın başka yerde hayatı akıyor
Ama bazısı daha kendi halinde daha yapacağı şey sınırlı daha tekdüze hayatı var diyelim
Geneli toplumun ister o ogretilerle yetiştiriliyor ama bir onluk kesim de daha farklı yaşıyor
O yüzden tamamen tercih meselesi.
Yapip pişman olan da var yapmayıp pişman olan da.
En iyi siz tanırsınız kendinizi.
Şahsen ben de evliliği çok saçma gereksiz bulurdum bir insana katlanmak aynı evde hep yaşama fikri saçma gelirdi
İnsanlar neden evlenir bir ara bunu sorgulardim evlenmeyenleri çok müthiş evlenenleri gereksiz bulurdum
Fikrim tamamen degismese de evlendim
Çocuk fikrim değişmedi ama o bambaska birşey benim için.
Kondom ve iğne
Bir anda nasıl ister hale geldiniz acaba duygusal olarak, mantıken mi yoksa biyolojik saat denilen olay mı?36 yaşında 6 senelik evliyim. 1 sene öncesine kadar “asla çocuk istemiyorum, çocuklu aileler benim kadar rahat yaşayamıyor neden kendimi kısıtlayayım” derdim. Ağlayan çocuğa katlanamazdım. Çocuk yapacak mısınız diyene “sevişirken korunup korunmadığımı mı soruyorsun, ne ayıp” der terslerdim. Eşimin de içten içe istediğini biliyordum ama hep saygı duydu, hiç baskı yapmadı, bana uydu.
Geçen sene ne olduysa bir anda karar verdim; çocuğum olsun istiyorum artık dedim. Doktora gittik, tüp bebek şart dediler, yaptık, ikincide oldu.
Yani demem o ki, siz kendinizi garantiye alın, yumurtaları dondurun. Çocuk istememeniz kadar bir gün bu fikrinizi değiştirmeniz de çok doğal.
Gerçekten hiçbir zaman emin olamıyorsunuz hamilelikten. Tek çözüm ilişkiye girmemek galibaallahım korusun
Yazınızın çoğu yerinde kendimi gördüm Hayatta hep kendim için yaşadım ben. Aklıma esti yurtdışında eğitim için gittim ne istdysem şükurler olsun yaptım. 30 yaş olunca birinin ölene kadar sorumluğu alma düşüncesi bile o kadar kotu geliyordu ki. Kendi yegenlerimin büyümelerini göremedim hep şehir dışında okudum lisanstan doktoraya kadar. Çocuk seven deliren biri de değildim aşırı sevimli çocuk ay ne tatlı derdim ama nefret de etmzdm ama.10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Kesinlikle haklısınız.Evet biz de bir anda hadi kalk şuraya gidelim diye hazırlık yapmadan arabaya atlayıp giden hadi gece arabada uyuyalım diyen tipleriz hem çalışmak yeterince vaktinimizden çalıyor çocuğa ayırmak istediğimiz bir vakit yok. Tüm dezavantajlarına katlanmak için gerçekten çok çok istiyor olmak lazım diye düşünüyorum
Hahah haklısınSorulabilecek en yanlış yerde sormuşsunuz bu soruyu. Şimdi çocuğun ne kadar güzel bişey olduğunu dinleyeceksiniz bol bol
Sanki benim oBenim bir arkadaş mesela aşırı o da özgürlüğüne düşkün asla istemem diyordu eşi çok israrciydi yaşımiz geçiyor demiş sürekli.
Kadın da sırf onun hattına yaptı ve hep bakıcı tutacağım isimden geri kalamam hiç anaç hissetmiyorum derdi
Çocuk doğunca kadın hemen annesini
getirdi bakıcıya bırakamam dayanamam dedi şimdi onsuz bir saniye durmuyor herkesten çok anaç oldu.
İstemeyen biri olarak söylüyorum çok severek hemen bebek yapayim diyen arkdslarim bile anacligima şaşırıyorlarİstemeden yapılacak bir şey değil. Güzel mi güzel ama zorluğu da çok çok çok. Yani zorluğunu biliyorum diye yapıyorsun ve buna rağmen beklediğinden de zor çıkıyorYani isteyen bile zorlanıyor istemeyen hiç o topa girmemeli bence çünkü çok zor