Çocuk yapmayıp pişman olan var mı?

Corpse Bride .!.:
eşinizi nasıl ikna ettiniz. erkeklerin bu konudaki tavrını merak ediyorum, çocuk istemeyen bir kadına ne tepki veriyorlar, şaşırdı mı eşiniz ilk duyduğunda
Genişletmek için tıkla...
Evet benim eşim şaşırdı çünkü çevresinde çocuk istemeyen bunu bir tercih olduğu ve kendi isteğine gore gerçekleşeceği bilincinde bir kadın hiç olmamış. Toplumun bize biçtiği rollere göre ilerlemiş herkes. Kendisine sebeplerimi en başında sunmustum zaten o da bu fikri detaylıca düşündüğünde evet biz çocuk yapmak zorunda değiliz neden zorluk çekelim ki dedi ve ortak paydada buluşmuş olduk.
 
Karakter olarak rahatına düşkün okumayı öğrenmeyi huzuru seven biriydim.Eminim hayallerimin peşinden gidip kariyer yapsaydım çokta başarılı olurdum.Beni tanıyanlar da evlilik çoluk çocuk konusunda benden çok ümitsizdi.Evlilik çocuk hayalim hiç olmadı neredeyse.Yaşıtlarım bu konuları konuşunca içime bir sıkıntı bir korku çökerdi.Hayat istediğim hayatın tam tersini verdi. Evlenmişken çocukta olsun dedim.oldu. Onu hissedince sevdim de bunu.Doğum olunca dank etti.Hayatım tamamen değişti.Artık uykumu alıp kendi kemdime uyanmam hayal olmuştu.Bebeğime bakıp hadi benim ilk çocuk.Ne olacağını bilmeden yaptım.Ikinci üçüncüyü yapanlar hangi kafayla yapıyorlar diye düşünürdüm.Alıştım tabi.Şansıma çocuklarım rahat çocuklar.Tanıyanlar sen çocuk büyütüyorum deme diyorlar.Biraz büyüyünce hayatımı tekrar elime aldım sayılır.Ama getirdiği sorumluluklar çok tabi.Ben onların peşlerinden koşup arkalarını toplamıyorum çok.Hep ilgileneyim sürekli verimli vakit geçirelim de bana göre değil.Kendime de vakit ayırıyorum.Çevremde çocuğuyla süreki etkinlik yapan vakit geçiren sohbet ederken bile gözünü çocuktan alamayan arkadaşım da var.Hayatını çocuğuna severek adıyor.Saygı duyuyorum ama bana göre değl .Benim bu tutumumdan dolayı olsa gerek çocuklar birbirleriyle vakit geçirmeyi öğrendiler. Bana ya da babalarına çok bağımlı çocuklar olsun istemiyorum.Bu da bize nefes alma kendimizi dinleme fırshatı veriyor.Bence çocuğu yetiştirme şekli de önemli.Anne babalar bazen kendileri tercih edebiliyorlar kendi hayatlarını tamamen çocuğa vermeyi ve bunu da çok kutsallaştırıyorlar.Küçük çocuğu olan bir misafirim gelmişti.Yerde kahvaltı yaparken çocuk çay bardağına dokunmak istiyordu.Çay bardağını bir sağına koyuyor bir soluna.çocukta bırakmıyor emekleyerek gidiyor peşinden.Bir kere dokunmasına izin versene dedim. Benimki de istiyordu çekmedim dokundu eli yanınca yüzüme baktı ağlamaklı.Cısss dedim ben de.Şimdi istemiyor dedim.Aaa sen de çok vicdansızmışsın dedi güldük.Benim çocuk bardağı görünce uzağından uzağından dikkatlice gidiyordu rahat rahat yaptım kahvaltımı.Kendisi de bir eli çocukta bir eli çayda.Uzun lafın kısası çocuğa kendini adamak kişinin kendi tercihi birazda.Bazen düşünüyorum olmasalardı en baştan istediğim yoldan gitseydim nasıl olurdu diye.Ama yok yaa diyorum.Onların olmasını yeğlerim herşeye.Herşeyi geçtim insani karşılıksız hesapsız herşeye rağmen seven tek insandır evlat.Yeri geliyor bırak eşini anne babandan bile emin olamıyorsun.Sırf bunun için çocuk yapılmaz ama bu bile herşeye değer.
 
eskiden yine komşuluk vardı fakirlikten dolayı paylaşım vardı çocuklar sokakta oynardı sokaklarda tehlikeli değildi
ama şimdi çocuğun yükü kadında erkek de değil çünkü çalışma saati uzun , rastgele ve sorumsuzca plan yapmadan düşünmeden çocuk yapılmaz bedeli ağır oluyor ve özgürlüğüne düşkün olan, sorumsuz olan çocukta yapmasın zaten
 
Birgariplik .!.:
10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, eşimle kafamiza estiği gibi hareket etmemiz, çocuklara tahammulumun çok az olması vs vs aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun ki demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları. Gelelim asıl konuya devamlı takipte olduğum çikolata kistlerim var ve her iki yumurtalıktada cerrahi gerektirecegi öngörülüyor konu hakkında hekimimin muhakkak hemen çocuk yap ya da yumurtalıklarını doldur diye baskısi var Çocuksuz bir hayat ihtimali onun için ihtimaller dahilinde değil, hastalıklı bir düşünce olarak görüyor bunu ve öyle ki bazen tavırları da çok rahatsız edici oluyor. Peki çocuk yapmayıp sonra pişman olan keske yapsaydım diyen var mi aranızda?
Genişletmek için tıkla...
İstemiyosanız yapmayın bence kendinizi zorunlu hissetmeyin
 
Talihsiztalihli .!.:
İkizleri de ekle🤣Çocuk denilince tüylerim diken diken oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Ve Başak burcunu da :)
Ben Başak, eşim Yay. Normalde yaylar basaktan daha ozgurlukcudur ama eşim kendisi istemese de yine de daha cok bana birakiyor.
Ben mukemmeliyetci ve problemlerde fevriyim. Bir cocuk sorumlulugu almak bi omur bu sorumluluk ve yükü tasimak istemiyorum.
Ozgurlugumun kalmamasi, artik baska bir canliyi dusunerek yasamak, surekli hosgorulu ve sabirli olmaya calismak benim icin ağır.
Ona birsey olsa bir omur aci cekecek olmak, bana birsy olsa arkamda yarim bir insan birakmak, hastalikta uzulup, zorluklarda yipranmak istemiyorum.
Bunlar ve bunlar gibi cok sebeplerim var.

Esimin tum kardeslerinin cocuklari var, arkadaslarinin var, akrabalarin hepsinde var, yapmak istemeyen cevresinde hic olmadigi icin o da her ciftin olur heralde diye dusunuyordu baslarda.
Ama ben ona hakli sebeplerimi daha evlenmeden once soyledikce o da istememeye ve ne kadar zor oldugunu gormeye basladi.
Bazen diyorum bak ne guzel canimiz gec yatmak istiyor hemen cerez meyveler cikarip guzel bir film aciyoruz, erken yatmak istiyorsak deliksiz uyuyoruz, istedigimiz seyi istedigimiz gibi yapiyoruz. Istersek eglenmeye gidip istersek spora yuruyuse cikiyoruz, istersek baska odalarda kendi halimizde vakit geciriyoruz. İstedigimizde seyahate cikiyoruz, istersek o arkadaslariyla futbola, ben biseyler icmeye cikiyorum.
Ikimizden baska dusundugumuz birsey, bir stresimiz yok. Çocuk olsa boş vaktimiz olmayacak, olsa da o vakitte donanimli birey olmasi icin onun aktivitelerine kosturucaz diyorum.
Suan o kadar ikna ve benim gibi dusunuyor ki birinin cocugu olsa ya ne zor yazik ne kadar zorlancaklar simdi diyor. 😀
 
warrior princess .!.:
Ve Başak burcunu da :)
Ben Başak, eşim Yay. Normalde yaylar basaktan daha ozgurlukcudur ama eşim kendisi istemese de yine de daha cok bana birakiyor.
Ben mukemmeliyetci ve problemlerde fevriyim. Bir cocuk sorumlulugu almak bi omur bu sorumluluk ve yükü tasimak istemiyorum.
Ozgurlugumun kalmamasi, artik baska bir canliyi dusunerek yasamak, surekli hosgorulu ve sabirli olmaya calismak benim icin ağır.
Ona birsey olsa bir omur aci cekecek olmak, bana birsy olsa arkamda yarim bir insan birakmak, hastalikta uzulup, zorluklarda yipranmak istemiyorum.
Bunlar ve bunlar gibi cok sebeplerim var.

Esimin tum kardeslerinin cocuklari var, arkadaslarinin var, akrabalarin hepsinde var, yapmak istemeyen cevresinde hic olmadigi icin o da her ciftin olur heralde diye dusunuyordu baslarda.
Ama ben ona hakli sebeplerimi daha evlenmeden once soyledikce o da istememeye ve ne kadar zor oldugunu gormeye basladi.
Bazen diyorum bak ne guzel canimiz gec yatmak istiyor hemen cerez meyveler cikarip guzel bir film aciyoruz, erken yatmak istiyorsak deliksiz uyuyoruz, istedigimiz seyi istedigimiz gibi yapiyoruz. Istersek eglenmeye gidip istersek spora yuruyuse cikiyoruz, istersek baska odalarda kendi halimizde vakit geciriyoruz. İstedigimizde seyahate cikiyoruz, istersek o arkadaslariyla futbola, ben biseyler icmeye cikiyorum.
Ikimizden baska dusundugumuz birsey, bir stresimiz yok. Çocuk olsa boş vaktimiz olmayacak, olsa da o vakitte donanimli birey olmasi icin onun aktivitelerine kosturucaz diyorum.
Suan o kadar ikna ve benim gibi dusunuyor ki birinin cocugu olsa ya ne zor yazik ne kadar zorlancaklar simdi diyor. 😀
Genişletmek için tıkla...
Tuhaf olan çocugu olup aşırı zorlanan insanların çocuk baskısı yapması. Ama benim korkum eşimin çocuk diye tutturması. O da şuan aşırı rahat. İki kişi gerçekten çok mutluyuz. Çevremizdekilef eminim bebek haberi bekliyorlar ama bu gidişle avuçlarını yalayacaklar. 🤣

İnsan sanırım bu rahatlığa alışınca kaybetmek istemiyor. Kedimiz var. O bile yeri geliyor yoruyor.Çocuk büyük sorumluluk.Ve bu beni aşar gıbı duruyor.
 
Bir yıllık evlilik bu konuya kafa yormak için çok ama çok erken bence, kendinizi kesin kararlar almaya zorlamayın o yüzden.
Yaşınızı yazdınız mı görmedim, 35 ve üzeriyseniz yumurta dondurabilirsiniz belki ilerde eşiniz ister, sizi etkiler ya da tam tersi olur siz istersiniz, zaman ne getirir bilinmez. Yaşınız daha gençse hiç yormayın zihninizi, hayatı akışına bırakın.
Herkesin çocuğu olmalı diye bir şart yok.
 

Gofret_ .!.:
Benim de bu tarz düşüncelerim çok vardı.
Şimdi onun için hazırlık yaptıkça bu mutluluğun heyecanın çok çok başka olduğunu fark ettim.
İyiki hissettim diyorum.

Hiç kucağınıza bir bebek aldınız mı?
Eğer içiniz giderse pişman olabilirsiniz hemen postalamak istiyorsanız belki de hiç pişman olmazsınız.

İkisi de insana dair şeyler.
Yargılamaya gerek yok
Genişletmek için tıkla...
Kucağa almaz olur muyum yiğenlerim de var ama bu bana bir şey hissettiriyor. hiç çocuklara içi giden biri de olmadım. Bu annelik duygusu denen şeye çok benzer bir hissi yavru hayvanlara baktığımda (özellikle yavru köpek) yaşıyorum içim gidiyor diyebilirim ancak hiçbir zaman çocuklara karşı bir şey hissetmedim, bakımlarına ortak olmakta istekli olmadım ve onlarla vakit geçirmekten keyif almadım
 
Talihsiztalihli .!.:
Nedenki
Genişletmek için tıkla...
ruhsal ve maddi olarak bağımsızım. beni çok strese sokan bir işi, parasına filan boşverip tekmeyi bastım geçenlerde mesela. harcamalarımı düşürdüm. çocuğum olsa böyle bir rest çekemezdim; onun harcamaları üstümde baskı yapardı. bu akşam eşimle canımız istese sabah yola çıkıp bir yere gidebiliriz. öğlen uyanıp gece oturabilirim. canım istemezse günlerce evde yemek yapmayabilirim filan filan. çocuk olsa bunların hiçbirini yapamazdım. ayrıca çocuk büyürken sokağa çıktı peki güvende mi diye düşünmekten kafayı yerdim herhalde. o ruhsal eziyet de yok. zaten çocuklara çok düşkün değildim, hayatımda dolduramadığım bir boşluk da yok, o yüzden hiçbir zaman çocuk diye yanıp yakılmadım ama bir ara caba mı demiştim bir haftada caydım. iyi ki caymışım. cidden aşırı mutluyum çocuk yapmadığım için
 
Birgariplik .!.:
Kucağa almaz olur muyum yiğenlerim de var ama bu bana bir şey hissettiriyor. hiç çocuklara içi giden biri de olmadım. Bu annelik duygusu denen şeye çok benzer bir hissi yavru hayvanlara baktığımda (özellikle yavru köpek) yaşıyorum içim gidiyor diyebilirim ancak hiçbir zaman çocuklara karşı bir şey hissetmedim, bakımlarına ortak olmakta istekli olmadım ve onlarla vakit geçirmekten keyif almadım
Genişletmek için tıkla...
Belki de gerçekten hiçbir zaman pişman olmayacaksınız.
Keşke önceden en net şekilde görebilsek 😊
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Aldatmış kocama tekrar güvenebilir miyim
14 15 16
Yorumlar
317
Görüntüleme
71K
Loiseauxrouge
Loiseauxrouge
Nevreste
Annelik modelinizi nasıl anlayabilirsiniz?
Yorumlar
0
Görüntüleme
827
Nevreste
Nevreste
M
çocuklarım için olsa bile eski eşinin yuvasını yıkıp geri dönmesini istermisiniz
15 16 17
Yorumlar
327
Görüntüleme
36K
Dante
Dante
RazEy
Çok pişmanım nasıl geri gelir, nasıl yaparım ?
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
7K
eLmayRa
eLmayRa
Caddy
Bütün Burçlarin Genel Özellikleri
Yorumlar
12
Görüntüleme
58K
Deryat
D
Back
X