İntihar psikolojisini bilmiyorum, anlamıyorum, yargılamak istemem. Ama annesizlik acısını bilirim, o yüzden bir annenin kendi isteğiyle ölme "lüksü" yok derim hep. Bir değil iki değil tam üç tane çocuk dünyaya getirecek aklınız varsa, onların nasıl büyük bir sorumluluk olduğunu, sizsiz ne yapacaklarını, annesiz kalırlarsa büyük bir yanlarının hep eksik kalacağını düşünün her zaman. Kendi dertleriniz çok büyük olabilir ama kusura bakmayın, 3 çocuğun annesiz kalması kadar korkunç olamaz hiçbir mesele.
Eşiniz arada sizi savunan, çoğunlukla anneci bir adam, can sıkıcı, yıpratıcı, anlıyorum. Bu evliliği kurtarmanın hiçbir yolu yok mu? Çocuklarımızın hatırına şu evliliği de beni de yıpratma, mutlu olmak hepimizin hakkı, ailenin yarattığı huzursuzluklarla bunu elimizden alma şeklinde konuştunuz mu hiç? Akıllanmayacak bir adamsa işiniz gerçekten zor ama iletişim sorunlarınız varsa, önce bunu çözmek için uğraşmaya değer.
Baktınız hiçbir türlü olmuyor, boşanmaktan başka ne çareniz var? Çocuk için evlilik sürdürmek diye bir şey olamaz. Çocuklara huzurlu, mutlu bir aile ortamı gerek. Sürekli hırgürün içinde büyüdükten sonra, anne baba bir arada olsa da bir faydası yok.
Ayrılırsanız her şeyi siz karşılamak zorunda değilsiniz. Nafaka diye bir şey var. Size destek olabilecek bir aileniz, aile üyeniz yok mu? Elbette zor bir hayat olacak ama evliliğiniz düzelmezse, boşanmaktan başka da çareniz var mı?
