meltem hanım ,çocuklar eltimin çocukları ve onların arkadaşları.ben apartmanda yaşamıyorum ve bahçe de yok evin önüne.çocuklar tam pencerinin dibinde oyun oynuyor .futbol oynuyorlar ve bir çocukta kaleci olarak tam da pencerenin dibine geliyor.kaç defa söyledim ileride oynayın,cama top gelebilir (ki kaç defada geldi) ama yine aynı yerde oyun oynuyorlar.güzellikle söyledim olmadı,bağırdım olmadı.oynamama nedenlerinide açıklıyorum ama yine aynı davranış.çocuklar kapının dibinde bğırıp çağırıyor,ne ders çalışabiliyorum,ne uyuyabiliyorum ,bir kıyamet alıyor başını gidiyor.ileride oynayın diyorum , sebep açıklıyorum (eşimin uyuduğunu,yada başımın ağrıdığını falan filan ) ama 2 dk sonra kapının dibindeler..hele dün iyice çıldırdım.o sinirle birisini döveceğim ,elimde kalacak..anneleri babaları bile söz geçiremiyor ..(çocuklar 7-8-9-10 yaşlarında ) bir umursamazlık ,bilmişlik ,sırıtmalar,gülmeler..biz büyüklerimize bişi diyemezdik,utanırdık.bunlarda bu yok.zaten başka başka sorunlarımda var (ki daha öncede yazmıştım size) bir de bu olay beni delirtiyor..belki basit birr olay ama çok kafaya taktım..her gün aynı şey..