ben annemin hatalarını söyleyeyim
-bir yerde yanlış bir şey söyleyince azarlayıp susturmayın
-bir derdi olunca ciddiye alıp konuşun , umursamamazlık yapmayın
-sen anlamazsın küçüksün demeyin..
Nasil koymayabilirimki? aldigim her kararda onu goz onunde bulundurmak zorunda kaliyorum
Biz ayrildik diye kizimin yipranmasini istemiyorum veya kizim babasiz buyuyosa bunun bedelini agir odemesin diye
yaptigim hersey onun leyhine nasil sorumluluk yuklenmis olabilirki
aldığınız her kararda kızınızı da düşüneceksiniz elbette.ortak bir hayatınız var.ama o sizin eşiniz,arkadaşınız değil.sorumluluk derken bundan bahsediyorum..ilerde bir gün aldığınız her karardan onu sorumlu tutacaksınız çünkü..senin için yaptım diyeceksiniz.oysa ki bu tercihi o yapmadı siz yaptınız yapıyorsunuz..
babasız büyümesinin elbette ki yaraları olacaktır.her insanın yarası olduğu gibi kızınızınki de bu olacak.benim oğlum da var mutlaka her çocuğun olduğu gibi.
ben demiyorum ki hep kendinizi düşünün..sadece aldığınız kararlar sadece kızınızın mutluluğu ,,çin değil ortak mutluluğunuz için olmalı..hatta bazen de sadece kendiniz için.
aldığınız her kararda kızınızı da düşüneceksiniz elbette.ortak bir hayatınız var.ama o sizin eşiniz,arkadaşınız değil.sorumluluk derken bundan bahsediyorum..ilerde bir gün aldığınız her karardan onu sorumlu tutacaksınız çünkü..senin için yaptım diyeceksiniz.oysa ki bu tercihi o yapmadı siz yaptınız yapıyorsunuz..
babasız büyümesinin elbette ki yaraları olacaktır.her insanın yarası olduğu gibi kızınızınki de bu olacak.benim oğlum da var mutlaka her çocuğun olduğu gibi.
ben demiyorum ki hep kendinizi düşünün..sadece aldığınız kararlar sadece kızınızın mutluluğu ,,çin değil ortak mutluluğunuz için olmalı..hatta bazen de sadece kendiniz için.
aldığınız her kararda kızınızı da düşüneceksiniz elbette.ortak bir hayatınız var.ama o sizin eşiniz,arkadaşınız değil.sorumluluk derken bundan bahsediyorum..ilerde bir gün aldığınız her karardan onu sorumlu tutacaksınız çünkü..senin için yaptım diyeceksiniz.oysa ki bu tercihi o yapmadı siz yaptınız yapıyorsunuz..
babasız büyümesinin elbette ki yaraları olacaktır.her insanın yarası olduğu gibi kızınızınki de bu olacak.benim oğlum da var mutlaka her çocuğun olduğu gibi.
ben demiyorum ki hep kendinizi düşünün..sadece aldığınız kararlar sadece kızınızın mutluluğu ,,çin değil ortak mutluluğunuz için olmalı..hatta bazen de sadece kendiniz için.
Hayatınızı kızınıza adamaktan bahsediyor bence arkadaşım. Birisi için hayatını adamak ciddi bir yük bindirir karşınızdaki insana. Dengeli ve eşit bir hayat kızınızı daha sorumlu ve rahat hissettirir. Bir örnekle açıklayacak olursak büyüdüğünde kendisine adanmış bir hayatı olan anneyi görünce iki farklı tavır sergileyebilir. Birincisinde diyebilir ki annem bütün ömrünü bana adadı, ben de onu mutlu etmeliyim. Böylece kendi isteklerini ve hayatını hiçe sayıp sizin uydunuz gibi yaşayabilir. İkinci durumda ise yine sizin hayatınızı ona adamanızdaki baskıdan bunalıp diyebilir ki aman napayım, ben mi istedim sanki, yaşasaydı kendi hayatını bana mı sordu... Bunların ikisi de sağlıklı yaklaşımlar değil. Dolayısıyla bu duruma gelmemek için bence baştan her ikinizin hayatını da eşit haklara sahip ve önceliklerinizi eşit dağıtmanız gerekiyor
Hayatınızı kızınıza adamaktan bahsediyor bence arkadaşım. Birisi için hayatını adamak ciddi bir yük bindirir karşınızdaki insana. Dengeli ve eşit bir hayat kızınızı daha sorumlu ve rahat hissettirir. Bir örnekle açıklayacak olursak büyüdüğünde kendisine adanmış bir hayatı olan anneyi görünce iki farklı tavır sergileyebilir. Birincisinde diyebilir ki annem bütün ömrünü bana adadı, ben de onu mutlu etmeliyim. Böylece kendi isteklerini ve hayatını hiçe sayıp sizin uydunuz gibi yaşayabilir. İkinci durumda ise yine sizin hayatınızı ona adamanızdaki baskıdan bunalıp diyebilir ki aman napayım, ben mi istedim sanki, yaşasaydı kendi hayatını bana mı sordu... Bunların ikisi de sağlıklı yaklaşımlar değil. Dolayısıyla bu duruma gelmemek için bence baştan her ikinizin hayatını da eşit haklara sahip ve önceliklerinizi eşit dağıtmanız gerekiyor
Soylediklerinizi anlayabiliyorum mantikli ama birazda kulturumuz geregi bi baski var
mesela annem bile hep derki; buyunce yaptiklarinin kiymetini bilmezse nankordur.... soylediklerinizi dusunuyorum eger ben kendi annelik gorevimdir diyerek onun yaninda olabiliyosam ona yaptiklarimdan once kendimi dusunebiliyosam ondan bi beklentim olmayacaktir
simdi kendime soruyorum; ileride kizimdan beklentim olurmu diye ..... olmaz heralde yani bilmiyorum simdiki dusuncemle ilerdeki yasadiklarim gosterir bunu