Selam kizlar,
Cocuklarinizin kendine ozguveni olmasi icin neler yaptiniz, yapiyorsunuz?
Tavsiyeler...?
Tesekkur ederim tecrubeli annelere :)
Sanirim benimki daha cok muhafazakar olmaya calisirken durumu bu hale getirmis olmam cocugu koruyum derken korkak ettimovvv işte benim en çok önem verdiğim şey. kendim çok ürkek, çekingen bir çocukluk ve gençlik geçirdiğim ve hala da izlerinden kurtulmak ta zorlandığım için ah etmiştim "ukalalığa yakın bir özgüveni olacak çocuğumun"diye.
siz daha tecrübeli bir annesiniz bana göre ama yaram olduğu için bu konuda, çabalarım daha fazla olmuş olabilir.
çocuğum doğunca annemle anlaştık. "yapamazsın, düşersin, kırarsın..." kelimelerini lugattan çıkardık. annem bana hala "yapamazsın" dero ayrı.
kendi ile ilgili her işi, yapmak istediği her şeyi yapmasını sağladık babası ile. en yükse yere mi çıkacak, güzelce anlattık. bir alttaki yere çıkmasını izledik, düşmek üzereyken tuttuk. birine bir şey soracağı zaman elini bırakıp "git sor" dedik ve izledik.
bazen geliyor "su" diyor. bardağın orda al diyorum gidip alıp içiyor suyunu. neredeyse her işini kendi yapar. 3,5 yaşında ayakkabısını giyer, suyunu içer, insanlarla sohbet eder. makas işlerini yapar. bir şeye başlayınca yapamam demesine fırsat vermiyorum. denemeden bilemezsin diyorum. aslında bu biraz zor oluyor tabi. daha çok dikkat etmek gerekiyor. kendi yaptığı için kırma, düşme ihtimali daha fazla ama bir iki sonrasında beceriyor. sadece bazen dışardaki insanlar çocukları çok muhatap almadıkları zaman bir sarsılıyor yavrucum, ama hemen el atıyorum olaya
soyle soyleyebilirm; kizima guvendigimi her hareketimle belli ederimAnne değilim ama öğretmenim. Eğitim derslerinden öğrendiğim ve çocuklarda uygulayıp sonuç aldığım şeylerle ilgili naçizane bir şeyler söyleyebilirim.
Çocuğun size güvenmesiyle başlar özgüven süreci. Bu da ilk 3 yaşa tekabül eder. Çocuğun girişken olabilmesi için arkasında onu destekleyen birileri olmalı yani. Çocuğunuza sürekli telkinde bulunun: Sen çok başarılısın, yapabilirsin. Senin en iyisini yapmaman için hiçbir sebep yok demelisiniz.
Çocuğunuzu özerk bırakın. Bırakın dağıtsın, keşfetsin kendi başına bir şeyler yapmasına olanak sağlayın.
Yaptığı sakarlık ya da hatalardan dolayı onu suçlamayın. Güleryüzlü olun ve suçlamadan yaptıklarının bir karşılığı olduğunu belirtin. Sorumluluk vermekten kaçınmayın.
guzel bi tesbite varmissiniz.mesela cocuk resim yaparken atiyorum bulutlari pembeye boyadi diyelim buna mudahale edip hayir bulutlar pembe degil beyaz olur demiycekmisiz cocuk istedigi rengi boyuyabilir.cunku onun hayal dunyasina ureticiligine engel oluyormus.benim kizim belkide kendi karakterinden biraz fazlaca ozguvenli geliyor bazen bana. sosyal iliskilerinde kendi basina iletisim kurup insanlarla konsuyor. parkta cocuklarla kaynasip oyunalr oynayabiliyor. kendi basina dolabi acip istedigi seyi alip yikayip yiyebiliyor. bu ve benzeri bikac oz bakim islerinide kendisi yapiyor ve kendi basina yapmaya karar verebiliyor.
ama gecen farkettimki, resim yapmiyor, yapamam ben guzel boyayamiyorum diyip benim boyamami istiyor, kitap okuyoruz (3 yasinda daha bu arada, okuyoruz dedigim resimelrle ben anlatiyorum yada babasi, oda dinliyor) hadi simdide sen anlat dedigimde anlatmak istemiyor, ben bilmiyorum diyor, ki bu bilmiyorum dedigi en az 50 kere okudugumuz kitap :) bu ve benzeri bikac konuda kendisiyle celisip cekingen davrandigini farkettim.
sonrada farkettimki ozellikle resim olayinda ben boyarken o kadar muntazam boyamisimki cocuk tabikide ben oyle yapamam diyip cekiniyor belkide. simdi tasira tasira boyuyorum cokda guzel oldu diyorum falan.
belkide cocuklardan yasindan fazla ozguven bekliyoruz diye dusundum bikac olaydan sonra.
kendi kisilikleriyle ilgili olarak belkide bazilari azcik geride durup yavas hareket etmeyi seviyorlardir.
belki sizin cocugunuzunda cekingen oldugu yerler vardir ama atilgan oldugu durumlarda olacaktir.
biraz cogugun karakteri tabi cokcada bizim yetistirme tarzimiz sanirim.
Drama?Drama kursuna yazdirin.
Hem kendini ifade etmeyi ogrenir hemde sosyal bir birey olma yolunda ilerler.
hayir bu degilKoruyup kollarken bıraz hata yapıyoruz malesef
pekı sadece konu sumu hanı havuza ben yuzme bılmeme ragmen habersızce ıtılmek benı cok korkutuyor
Değer vermekten kastım ona birşeyler almak ya da eksik hissetmesin diye ona birşeyler yapmak değildi. Onu karşınıza alıp konuşmaktan, onunla ilgili kararları ona anlatmaktan, onu aile meclisinize dahil etmekten bahsediyorum. Ben kendi canım sıkkın olsa bile basit kelimelerle ona anlatırım nedenini. Hani derler ya büyük insan gibi davranıyorum. Çocuktur anlamaz demiyorum, onu hiçbir konuda uzakta tutmuyorum.
Siz babasız çocuk büyüttüğünüz için biraz fazla üzerine titremişsiniz anladığım kadarıyla. Ona çocuk gibi değil, küçük bir dost gibi, aklı başında bir birey gibi davranın. Onun yerine birşeyler yapmayın. Onun görevlerini üstlenmeyin. İnsan ilişkilerine müdahale etmeyin. Onu herşeyden sakınmayın. Tehlikeye atın demiyorum tabi ama hayatın gerçeklerinden uzak tutmayın. Bırakın gölgenizde değil, kendi toprağında yetişsin bu çiçek
sanirim ben onu tek basina bisey yaptiginda aman duser aman bise olur diye diye cocugun kendine olan guvenini sarstimsizdekide belki tek basina birakmamak yeterince kendi basina biseyler yapmasina iizn vermemek sorunudur.
okula gidiyormu?
orada durumu nasil acaba?
belki siz etraftayken kendi basina bisey yaptiginda onu izleyip bisey soylemenizden sikiliyordur.
benim kizim bazen aferin dedigimde bile aferin deme diyordu :)
bagimsiz olmak istiyorlar cogu zmn, pozitif bile olsa tepki istemiyorlar hatta.
gelen yorumlari okudukca ve cvp verdikce aslinda yanlis ifade ettigimi dusunyorumTecrübeli anne değilim ama cocuklarla çalıştığım için biraz fikir verebilirim.
1. Si beklentinizi her konuda düşürün.
2. Si yapacağına emin oldugunuz görevler verin. Mesela kurabiye hamuru yoğurun birlikte, şekil versin akşam ailece yiyin ve takdir edin.
Yada biraz boncuk alın, sizin için birlikte bir bileklik yapın, ve onu kullanın.
Çocuğun urettiklerine değer vermek, onu önemli hissettirir.
Cok guzel cok begendim ablanizi takdir ediyorum :)Ben anne değilim fakat ablam bu konuda kızına çok önem veriyor özgüvenli yetiştirmeye çalışıyor ondan gördüklerimi yazayım.
Yemeğe gittiğimizde garsona kendi siparişini kendine verdirtiyor.
Bir konu Hakkı'nda onun göz hizasına inip konuşup fikrini alıyor. Eve birşey alınacaksa onunda fikrini beğenesini soruyor.
Sürekli hayal dünyası gelişsin diye resim çizdiriyor ve her resimde takdir ediyor. Kediye topuklu ayakkabı çizmesini bile :))
Günlük kıyafetini ona seçtiriyor. Kıyafet alınacaksa kızına soruyor beğendiğini alıyor.
Mutfakta hep birlikteler. Kurabiye yaparken hamurun bir kısmını ona veriyor yoğuruyor aynı şekilde köfteyi de.
Ve yanlış yaptığı anda ona sitem etmiyor oturuyor hata yapabilirsin sende insansın hatalar öğrenmemiz için düzeltmemiz için var diye telkinlerde bulunuyor.
Biri ona haksız yere kızdıysa bu babasıda dahil ablam bunu farkettiği an kızının içine kapanmasına izin vermiyor bencede burda sen haklısın ve gidip ona söyle beni kırdın üzdün ama ben haklıydım haksız yere kırdın diye nedenleriyle anlattırıyor.
Eğer kızı haksızlık yaptıysa bu kez sen haksızsın diye onun düşünmesini sağlıyor çocuk bir süre sonra hatasını anlayıp özür diliyor.
Ve herkesi sevmek zorunda olmadığını ama herkese saygı duymak zorunda olduğunu eğer içinden gelmiyorsa kimseye kendini zorla öptürüp sevdirtmemesi gerektiğini öğretiyor
İş dağılımı yapıyor kızı odasını kendi topluyor böylece sorumluluklarını da öğretmiş oluyor.
Ama bizimki fazla güvenli olmuş galiba şimdi saçını kendi istediğimiz gibi yapsak hayır bunu istemiyorum diyo çok yakıştı dediğimizde ama bu benim dünyam bu benim kararım diyor
İnşallah yardımcı olur size :)
Ablamda eşinden boşandı ama arada babası ile birlikte ödev yapma etkinlikleri aile yemekleri oluyor :) aynen ablamda öyle kızına adadı kendini yoğun çalışıyor uykusuzluktan ölsede onunla vakit geçirmeden yatmazCok guzel cok begendim ablanizi takdir ediyorum :)
Ben evde kizimla yanliz yasiyorum bizimde diyalogumuz cok iyidir
Evde ilgilenecek bir esim veya baska cocugum olmadigindan butun konsantrasyon alanim kizim :)
Mesela temizlik yaparken onada yaptiririm yani kendiside isteyerek yapiyo ayakkabilari duzler, siraya dizer ayakkabilari sanki cami dersin ama yine oooo neguzel olmus boyle derli toplu derim bidahaki seferde ben duzledigimde duzleyis seklimi gorup oda oyle yapar
corap katlar (hani ic ice koyulur ya oyle) onu ogrendi diye nsl sevinmisti
balkonu ben temizlerken onada siseye su doldur balkonu yikayalim diyorum iyiki senin kizin olmusum ben olmasam kimle yapacaktin bu isi diyor
Çocuk ama erkekmi kızmı yaş aralığı nedir? Bunları da belirtirseniz size yardımcı olmaya çalışırım.Selam kizlar,
Cocuklarinizin kendine ozguveni olmasi icin neler yaptiniz, yapiyorsunuz?
Tavsiyeler...?
Tesekkur ederim tecrubeli annelere :)
Kizim 7 yasindaÇocuk ama erkekmi kızmı yaş aralığı nedir? Bunları da belirtirseniz size yardımcı olmaya çalışırım.
Lakin her yaşta ki çocuk farklı davranışlar gösterir yaş aralığını bilmeden ve hangi konuda özgüven istediğinizi yazın.
En önemli şey çocuklarımızı olduklari gibi kabul etmek, onları eleştirmek,başkalarıyla kıyaslamak yerine yeteneklerini ortaya çıkaracak aktiviteler bulmak ...iş bize düşüyor çünkü erkekler bu konuda topu sürekli bizlere atıyor.. çocuklarını çok ama çok sevSelam kizlar,
Cocuklarinizin kendine ozguveni olmasi icin neler yaptiniz, yapiyorsunuz?
Tavsiyeler...?
Tesekkur ederim tecrubeli annelere :)
Kızınızın özgüven sorunu yok sadece yaşına göre normal tepkiler veriyor.Kizim 7 yasinda
4 yildir anasinifina gidiyor (yurt disindayiz) cok sosyal faaliyetlere katilir el becerisi iyidir, zekidir ama mesela yanliz kalmaya cesaret edemez (yanliz derken evde birisi vardir ama yatiyodur gibi..) dustugu zaman cok acimasada o yarayi buyutur
kolay arkadas edinir ama diyelim parka gittik orda cocuklarla oynadi birisi ona vurduysa ordan gelir bidaha donmez ben elini tutup giderim uyaralim diye (kesinlikle kenara cekip dovelim degil yanlis anlasilmasin) gideriz cocugu bana gostermez son anda bana "tamam tamam ozur diledi benden yanlislikla oldugunu soyledi " der oyle degil aslinda korktugundan dedigini biliyorum
son zamanlar biraz tramva yasadi belki bundan oldu diyorum belkide karakteri diyorum
Kızınızın özgüven sorunu yok sadece yaşına göre normal tepkiler veriyor.
Biraz daha ketum bir anne olmanızı tavsiye ederimNetice de ingiliz kraliyet aile mensubu yetiştirmiyoruz ve dünya sizin kızınıza parkta gösterdiğiniz yaklaşımı hakedecek kadar masum değil maalesef.Daha güçlü bir kız evlat için daha sert durmalısınız (sert derken çocuğa şiddet bağırmak anlamında değil yani kaya gibi güçlü anlamında)
Çünkü kızlar en çok annelerini örnek alırlar.Ve ev işi yaptırmak çocuğa öz güven sağlamaz.Özgüven dışarıda ki herşeye ve herkese karşı bilgili olmaktan geçer.
Ve bu bilgiyi kızınıza siz vereceksiniz.
Ben babasız bir kız evlat büyüttüm kızım 19 yaşında ve okul hayatında ki başarısı olsun arkadaş ilişkileri büyükelrine karşı olan saygısı vs herşeyiyle kızımla gerçekten gurur duyuyorum.
Çünkü kızıma ne verdiysem hepsini aldı ve kullanmasını biliyor.
Kızınızla sürekli konuşun bıkmadan usanmadan tabular koymadan sınırlar çizmeden konuşun.
Yeri geldiğin de kızınıza kötü ve argo kelimelerin anlamlarını öğretin.
Yeri geldiğin de cinsellikle ilgili sorular soracak mantıklı bir şekilde açıklayın.
İkili ilişkileri erkek anatomisini herşeyi anlatın kızınıza.
Velhasıl kızınız merak ettiği herşeyi sizden öğrensin ki dışarıda öğrenirse hem yanlış öğrenir hemde yanlış yaşar.
5 yaşına kadar sizin odanızda mı yattıKizimin odasi ayri ama biraz gec ayirdim (5 yasindaydi)
onun benim sevgime ihtiyaci oldugunu dusundugumden hep ayni odada kaldik ayni yatakda yatmasakda (benim odamda yatagi vardi orda yatardi) babasinin onu biraktigini hissettigini ve benimde onu birakacagimdan korktugunu dusunuyodum hep yaninda oldugumu hissetmek istiyo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?