Aynen bende anlayamadım. Bende 15 günde bir yarım gün kadın geliyo diye artis artis ortada geziyorum
haftada 3 gün geliyor ama Mutlu olmuyor maşallah. Kocama bu konuyu okutup kıymetimi bil demek vardı
Canim senin en büyük hatan 2 tane evlat sahibi olman. Bu konu başlığında dediğin gibi değişen hayat değil sen oluyorsun.. Ortada adil olmayan bir durum yok sanirim. Çocuk büyütmek Anne olmak kadar zor bir şey yok. Benim kizimda şuan 4 aylik oldu.
tebrikler bende aynen boyle yapıyorum artik hayat benim çocuk benim yargılayacak tek kişi Allah baslarim anana danana diyorum kocayi da takmiyorum artik ohh mis 
hafta da 3gun temizlikçi kadın geliyor kısmına fena takildim Allah tan belani mi istiyon bacım biz napalim 
Herkesin bakış açısı işte. Ben sizin tam karsinizdan bakıyorum.
Evet çocuklarımı büyütmek benim görevim ama bunu maaşlı bir memur edasıyla değil severek yapıyorum. Haftada 3 gün yardımcı alma durumum yok maddi olarak var ama zaman müsait değil. Etrafımda hiiiic akrabam, annem, kardesim, kaynanam, gorumcem vs. yok. 2 saatlik bırakıp birine iş yapabilme durumum yok. Arada eşime bırakır AVM ye filan gider kendime birşeyler alır deşarj olurum. Birakabilecegim bir yakınım olsa halk eğitim kurslarına felan katilirdim. Yine de aof okuyorum, haftada bir kursum var ona katılmaya çalışıyorum. Yani çocukları bana engel olarak gormuyorum onlarla birlikte yaşıyorum hayatı. Ki çok yaramaz ikincisi, olsun büyüyecek elbet. Onları uyutunca yaramazliklarina guluyoruz esimle. Uyuduklarinda haftada birkaç kere çay ve film süper geliyor illaki sinema şart değil.
Sosyallik olarak arkadaşım da cok. Giderim, gelirler. Arada eşim gider arkadaşlarıyla takılır, adam hep evden işe işten eve gidip gelecek değil ya. Elbette ki benim de onun da hataları var. Onun da benim de bir gözümüz kör, bir kulağımız sağır evlendigimizden beri. :)
Aslında şurada olumsuz birseyler saysam o kadar çok madde çıkar ki. Kendinizi oyalayacak hobiler, kurslar bulun derim ben. En önemlisi elimizdekilere şukredip kiymetini bilerek anı yaşamak lazım.
İnşallah. Ama ben de çok karamsardim herşeyi dert ederdim. Taki çocuğum ciddi bir rahatsızlık atlana kadar. Dedim ki ne var dert edecek hayatta, ayrıntılarla uğraşıp, bocalayip, boğulup gidiyoruz. Sağlık olsun, can sağlığı olsun gerisi boş. Ben kendi kendimin psikoloğu olup Rabbimin yardımıyla aştim artık. Sevelim, sevelim hep sevelim karşılık beklemeden. Hayat kısa çok kısa. Geliip geçiyor. Mutlu olmak da olamamak da bizim elimizde. Tabi yaşıyoruz zorluklar, imtihanlar ama hayata bakış penceremiz önemli olan. Perdeleri, gunesligi tamamen kapatıp mi pencereden bakıyoruz yoksa camı açıp mis gibi havayı teneffüs ederek mi?
çalışmanızı tavsiye ederim kv dibinizdeymiş onlar yardım eder.eğer anlayışlı bir eşiniz yoksa yapacak birşey yok.siz kendinizle ilgili değişimler yapın bence.o eve tıkılmış halinizden kurtulun
