Çocuklu olduktan sonra değişen hayatmı yoksa sizmisiniz

hayatı sen zor hale getirmişsin. çocuklar arkadaşla görüşmeye engel değil, hele ki bakacak insan var. işe girmeni tavsiye ederim
 
Bende yeni dogum yaptim 3 4 gün sonra 40im cikicak. İlk 15 gün çok pişman oldum neden Çocuk yaptım hayatım bitti her dakka görev halinde olmak uyumamak eve tıkilmak beni bitirmisti durup durup ağlıyordum ozgurlugum elimden kayıp gitmisti. Bu his böyle 20 25 gün sürdü sonra kayboldu gitti şimdi oğluma alıştım rahat dışarı çıkıyorum sağolsun gece uyukusunada başladı bi sikintimiz yok suan. Ve en önemlisi beni kendime getiren ne kadar yorgun olsamda bakımımdan geri kalmadim aynaya baktığımda hala beğeniyorum kendimi ve arkadaşlarım doğum yaptın hala saç makyaj bitmedi diyor:))
Hala pişman mısın peki çocuk yaptığın için şuan ki durumun ne? Bende hamileyim ve büyün özgürlüğüm bitecek o kadar pişmanım ki.. Doğunca ne yapıcam bilmiyorum
 
Canım değişen sensin resmen depresyona girmişsin.
Tamam bir çocuk hiç çocuk 2 çocuk çok çocuk derler ama destek alabileceğin insanlar varmış işte ver arada onlara kafanı rahatlat... Haftada bir - ike kez yap bunu 1 er saat dahi olsa hayat enerjini getirir... 1 saat ver spor yap kendine bakım yap...
Evinin temiz olduğunu varsayıyorum yardımcı aldığın için...

Çocuklarına rutin oluşturmaya bak. Çocuklar rutini sever. Yeme içme saatleri uyku saatleri hep aynı olsun.. Aslında bir zaman sonra arkadaş olacak ve seni rahat bırakacaklar.. Bu süper bir şey. Benim kızım tek ve inan babası ile ben oturup bir şey konuşsak koltukta o tek kalıyor mecbur uyuyana kadar onunla oynamamız gerekiyor.

Neyse tüm bunlar geçecek nihayetinde.. Tadını çıkar mutlu ol. Bol bol anı biriktir. Çok çabuk büyüyorlar.
Bir çocuk hiç çocuk ne demek?
 
Kendinizi fazla bunaltımışsınız.
Ben ailemden ayrı bir şehirdeyim. Burada yakın bir arkadaşım dışında bir allahın kulu yok tanıdığım. Eşimin ailesi dışında gidebildiğim pek bi yer yok.Onlarda yakınımda değiller. (ÇOK ŞÜKÜR) yani çocuğumu 5 dklığına bile bırakacağım kimse yok. Evim konum itibariyle biraz ters.(Kirası aşırı uygun o yüzden buradayız) çocuğumla en fazla sitenin içinde ki parka ve hemen site çıkışının karşısında yer alan bim den öteye gidemiyrum. Aşırı hareketli bi çocuğum var onunla otobüse binmem mümkün değil. Bi kere denedim ağzımın payını aldım.Yaptığım kaza nedeniyle araba sürme korkum var. hele ki çocuğum varken içinde bunu denemem pek mümkün görünmüyo. Hiç bi şeye yetişemiyorum. Kızım rahat vermediğinden o uyumadığı sürece yemek yiyemiyorum. Evime yardımcı gelip gitmiyo. kardeşlerim gelip gelip gidemiyo.
Eşim özel sektörde çalışıyo. sabah 7 de evden çıkıp akşam 7 de geliyo. o da eğer mesaiye kalmamışsa. Mesela bu hafta sadece pazartesi 7 de geldi.diğer günler 11-10 gibi. onlarda da haliyle deli gibi yorgun olduğu için Bırak beni dinlemeyi. kıyafetleriyle oturduğu koltukta uyuya kaldı.
Bir tek pazar günü evde. bazeno günde mesaiye kalıyo. ama onda da anca evin alışverişi şusu busuyla ilgilenebiliyoruz.
Eve saatinde geldiği zamanlar da da eğer ki eşim benimle ilgilenmiyosa ben de onunla ilgilenmiyorum. Odalara kapanıp ağlayacağıma Her gün daha az uyumak pahasına geç yatıyorum. Kendime vakit ayırıyorum. Beynimi dinlendiriyorum. alıyorum bilgisayarımı elime. Açıyorum film dizi anime ne varsa oturup izliyorum. Mutlaka her gün kitap okuyorum. Kafam dağılsın diye sadece polisiye bilim-kurgu falan gibi heyecan verici kafa yormama gerek kalmayan kitaplar tercih ediyorum.

Bi çocuk doğurdum ve onun tüm sorumluluğunu neredeyse tamamen benim üzerimde. Ama bu yüzden hayatı kendime zindan edecek değilim. Eşim ilgilenmiyosa da ilgilenmesin. Bende onunla ilgilenmem. Azıcıkta o düşünsün.
Beni de sizin gibi aynısı bir hayat bekliyor pişman mısın peki çocuk yaptığın için?
 
Beni de sizin gibi aynısı bir hayat bekliyor pişman mısın peki çocuk yaptığın için?
Hayir hic pisman olmadim. En buyuk iyikim o benim.Ystelik planli bir hamilelikte degildi. Ilk ogrendigimde cok aglamistim ben bakamam bu cocuga diye. Ama cok gecmeden o dusunceden de siyrildim.
Tamam suan istemedigim sekilde geciyo olabilir gunlerim. Ama kizim icin cok daha fazlasini feda edebilirim. Bu hep boyle de gitmeyecek ne de olsa..
Bol bol cocuk gelisimiyle ilgili kitaplar okudum halen de okuyorum. Cok faydasini gordum. En azindan karsilastigim karsilasacagim seyleri bir tek benim yasamiyor oldugumu bilmek rahatlatiyo. Teorikte olsa biseylerin beynindr olmasi hic bisey bilmemekten de iyidir. Tavsiye ederim mutlaka
 
Hayir hic pisman olmadim. En buyuk iyikim o benim.Ystelik planli bir hamilelikte degildi. Ilk ogrendigimde cok aglamistim ben bakamam bu cocuga diye. Ama cok gecmeden o dusunceden de siyrildim.
Tamam suan istemedigim sekilde geciyo olabilir gunlerim. Ama kizim icin cok daha fazlasini feda edebilirim. Bu hep boyle de gitmeyecek ne de olsa..
Bol bol cocuk gelisimiyle ilgili kitaplar okudum halen de okuyorum. Cok faydasini gordum. En azindan karsilastigim karsilasacagim seyleri bir tek benim yasamiyor oldugumu bilmek rahatlatiyo. Teorikte olsa biseylerin beynindr olmasi hic bisey bilmemekten de iyidir. Tavsiye ederim mutlaka
Bir de ben istedim olsun madem artık dedim eşim çok istedi ama benim çok sosyal bir hayatım vardı şuan hamilelikte yaşadığım sıkıntılardan dolayı dışarı bile çıkamıyorum çocuk olduktan sonra daha da bunalıcam biliyorum eşimle asla eskisi gibi olamıycaz cinsel ilişki zaten şuan yasak e çocuk olduktan sonra o çok yoğun çalıştığı için fırsat bulamıycaz ben mecburen çocuğa bakmak için ücretsiz izin alıcam çünkü çocuğa benim bakmam gerekecek çok zor günler beni bekliyor ben hangi kafayla yapmışım acaba bu çocuğu diyorum şimdi
 
Bir de ben istedim olsun madem artık dedim eşim çok istedi ama benim çok sosyal bir hayatım vardı şuan hamilelikte yaşadığım sıkıntılardan dolayı dışarı bile çıkamıyorum çocuk olduktan sonra daha da bunalıcam biliyorum eşimle asla eskisi gibi olamıycaz cinsel ilişki zaten şuan yasak e çocuk olduktan sonra o çok yoğun çalıştığı için fırsat bulamıycaz ben mecburen çocuğa bakmak için ücretsiz izin alıcam çünkü çocuğa benim bakmam gerekecek çok zor günler beni bekliyor ben hangi kafayla yapmışım acaba bu çocuğu diyorum şimdi
Bende gayet kafama göre yaşayan biriydim. hamileliğimde çok zor geçti. 5. aya kadar deli gibi kustum bir aya yakın bulantı nedeniyle hastanede yattım. sürekli baş dönmesi de vardı. banyoya bile yalnız giremedim düştüğüm için. çalışmıyorum zaten helen 2 yaşına girecek kızım 1 ay sonra.
bu dönemin geçici olduğunu unutma asla. kendine de bebeğine de eşine de zehir olur yoksa.
 
Bi sayfa yazdım sildim neresinden bakarsan bak yorgunum bu kalabalığın içindeki yanlızlığıma sitemliyim iki çocukla kendimi kapana sıkışmış gibi hissediyorım kocamın beni bi türlü anlamamasından yada anlıyorsada işşne gelmediği için olayların üzerinş kapamasından çevremin daha doğrusu kocanm çevresinin kocan genç bu yaşta iki cocuk sprumlulu alması bunaltır dikkat et demesi sanki ben yaşlımıyım ben tekmi yaptım bu cocukları 2 gündür uykusuz gezip ruh gibi gezmem saçlarımı bakamadığım için erkek traşı yaptırmam eski bakımlı zayıf halimden bu hale gelmemden onun hiçmi sorımluluğu yok ben memnunum anne olmaktan çok şükür ikitsne pırlanta gibi evladım var ama sanırım artık görev haline dönüşmüş olan bi evliliğim var o eski el ele tutuşmlar aşk sözcükleri uzun muhabbetlerin yerine çocuk emzir alt değiltir uyut büyüğünü doyur değiş uyut koca elinde telefon tv karsısında kafadını kaldırıp naptın uyuttunmu desin ama onu memnun edemeyen ben olayım erkek ya kafın oldugum için kocamı elde tutmam kazım seksi olmam lazım ki gözüne hitap edeyim sevgimden ziyade hanımlık görevim için çabalıyım bu durumumdan bunalıp odalara kapanıp ağlıyayım o gördügünde neyin var desin anlatınca anlamasın ama anlıyorum seni desin bana yardımcı olmak için sadece haftada 3 yarım gün ev işleri içşn kadın tutsun ve üzerine düşeni yapsın yaşıtım görüştügümüz kimse yok eşim yüzünden çok sevmeme ragmen artık onlarla takılmaktan görüşmekten sıkıldıgım eşimin ailesi var ailecek görüştügümüz kimse zaten yok sosyallık namına kayınvalidem görümcem annem kızkardeşim ve arada eşimin akrabaları dıgında takıldıgım kimse yok benli bekarken cok sosyal insan ilişkileri cok iyi hayata hep pozitif bakan biriydim şimdi hastalık hastasınoldum cocuklarım çok yaramaz cünkü cok şımartıldılar kayınvalidem le yanyana oturuyoruz iki ev de büyüorlar beni dinlemiyorlar zaten yetemiyorımda ikinci cocuk olunca iyice koptu ipler aslında onlara mecburu. Bi markete falan giderken bırakıyorum dısarıd 2 saat işlerimi hallediyorım kocam sadece eve para getiriyor haftasınları bizi gezdiriyor arada büyük oğlanla oyalanıyor 2-3 saati geçmez ama sorsan ben iki cocuğa bakamıyorum ailesindednde aynı baskı benim annem de destek değil kız kardeşim haftada 1-2 gelşyor cok bunaldım sanki dünyaya geliş nedenim cocuk doğurup onları yetiştirmk ve bu aileye anne kadın gelin görevlerimi yerine getirip ölmek gibi uzun ve saçma bir anlatm uslubu oldu kafam hiç yerinde değil 2gündür sadece 3saat belki uyudum anlayacak kimsem yok o yüzden buraya yazdım eşim arkadaşları ile çıkar gezer hafta sonu okey günü var spora başladı ben sadece anneme agidebiliyorım bu ne kadar adil cıkıp bir saat sadece görümcem kardeşim yada eşimin ailesinden biri ile takılabilirim cok adil değilmi hak değilmi bu hakkıma giren varsa Allah sorsun hesabını kim giriyorsa
Arkadaşım bire bir beni anlatmışsın kendi hayatımı okudum sanki
İnan anlamıyorlar anlamamak için uğraşıyolar ki bide benim kızım rahatsız tek başıma didinip duruyorum eşim olcak kişi de diğerlerinin yaptığı gibi sadece ah canım demeyi biliyor
 
Bende gayet kafama göre yaşayan biriydim. hamileliğimde çok zor geçti. 5. aya kadar deli gibi kustum bir aya yakın bulantı nedeniyle hastanede yattım. sürekli baş dönmesi de vardı. banyoya bile yalnız giremedim düştüğüm için. çalışmıyorum zaten helen 2 yaşına girecek kızım 1 ay sonra.
bu dönemin geçici olduğunu unutma asla. kendine de bebeğine de eşine de zehir olur yoksa.
Çok zor ya ilk başlarda kustum sürekli sonra erken doğum riski dediler yattım şimdi 29 haftalık oldum ve safra kesemde taş çıktı ağrıdan duramıyorum mecburen annemde kalıyorum eşim geziyor tozuyor iş için sürekli şehir dışına çıkıyor ben çekiyorum her şeyi ya diyorum bazen niye çocuk yapıyor bu insanlar anlamıyorum ben niye yaptım onu da anlamıyorum sanırım bunalıma girdim
 
Bu cocuk işi surekli kadinin beynine isleniyor. Evlilikte cocuk olmali, bir kadin anne olmali eğer istemiyorsan, sevmiyorsan bencil ve vicdansizsin, cocuk yapin baskisi cevre ve aileden apayri bi konu...
Bazı arkadaşlar sahip olduğunuz şartlari rahat bulmus ve yine klasik cocuk hasretiyle yanan kadin ornekleri vermisler. Halbuki cocuk işi herkesin kolayca veya az hasarla altindan kalkabilecegi bir durum değil.

Surekli anne olmaktan mutluyum cocuklarimi seviyorum ama ama ama...
Saglikli ruh halinde degilsiniz hamilelik kilolari yapistimi gitmeyen kilolar degil ugrasip kilolarini veren cok kadin gordum. Siz ise kilolarinizi kabul etmissiniz bakamiyorum diye saclarinizi kazitmissiniz. Kendinizden vazgecmissiniz.
Bence psikolojik destek almalisiniz. Benimde cevremde sizin gibi cocuklu kadinlar var bu şikayetlerini dile getirirken bile sucluluk hissiyle anne olmak cok guzel diye söze baslayan "ama" ları bitmeyen kadınlar dolu.
 
Bence cok bunalmissin haftada gun belirle ve 3 saat filan git gez alisveris yap kendine zaman ayir.Eski arkadaslarini ara gorus.

Bu yazdiklarini ben tek cocukla,hic yardimci kadin almadan ve de calisiyor iken yapiyorum.Isten gel yemek yap ev topla vs...diye bir suru sorumlulugum var.Ama tek bir farkla ben kendime haftada bir yarim gun ayiriyorum alisveris yapiyorum geziyorum ve haftaici 2 gun aksam is cikisi oglumla 2 saat filan geziyoruz yemek yiyoruz babamiz olmadan.Haftasonu 1 gun babamizla dışarı cikiyoruz onun disinda park vs derken hafta bitiyor..
 
Hala pişman mısın peki çocuk yaptığın için şuan ki durumun ne? Bende hamileyim ve büyün özgürlüğüm bitecek o kadar pişmanım ki.. Doğunca ne yapıcam bilmiyorum
Tabikide istediğim zaman dışarı çıkamıyorum bebek olması büyük ayak bağı. Evde söyle bi uzanıp bi diziyi rahat rahat izlemek bile lüks oldu. Yemek yemeği uyumayı saymıyorum bile yani evlat sahibi olmak büyütmek aşırı zormuş çok sabır istiyor. 3. Ayimiza giricez hala bi uyku düzenimiz yok ne biliyim ya zor valla ama zamanla alisiyor insan ne kadar bunalsada içine sokası geliyo evladini
 
Peki bir çocuk daha yapar mısın?yoksa bir tane yeter mi diyorsun?yaş kaç buarada?
Tabikide istediğim zaman dışarı çıkamıyorum bebek olması büyük ayak bağı. Evde söyle bi uzanıp bi diziyi rahat rahat izlemek bile lüks oldu. Yemek yemeği uyumayı saymıyorum bile yani evlat sahibi olmak büyütmek aşırı zormuş çok sabır istiyor. 3. Ayimiza giricez hala bi uyku düzenimiz yok ne biliyim ya zor valla ama zamanla alisiyor insan ne kadar bunalsada içine sokası geliyo evladini
eki
 
Bence anlattıklarınıza göre siz kendi kendinizi yıpratıyosunuz.benim annemde ikiz torunlarına bakıyo 50 yaşında.ayrıyeten öğle yemeği akşam yemeği hazırlıyo 6 kişiye,ablamın evinde bakıyo onun işleri oluyo,kendi ev işleri oluyo çocuklar zaten huysuz.çok yoruluyo şu yaşında ama bu ruh halinde değil.sizin yardımcınız varmış ev dağınık olabilir çocuklar yaramaz olabilir ama kendinizi yıpratmaya gerek yok.kayınvalidenizde yardım ediyomuş az çok.eşiniz akşama kadar dışarda o da yoruluyodur mutlaka.çok bi yükünüz var gibi gelmedi bana kusura bakmayın.her çocuklu kadında olan şeyler
 
ben konuyu okurken eşinde pek de bir kabahat bulamadım.
3 yarım gün temizlik için yardıma gelen var, ev hanımısın üstelik.
işin çıktığında kayınvalideler var çocukları bırakabiliyorsun.
adam çocuğuyla ilgileniyor.. eee??

bak ben çalışıyorum. sabah 6.30 da kalkıyorum. çocuğa kahvaltı hazırla giydir, sen hazırlan , çocuğun çantasını hazırla işe koyul.
akşam gel daha eşarbımı bile çıkarmadan yemeğe giriş. bazen inan altıma edecek kıvama geliyorum da yemeği ocağa koymadan girmiyorum. yemek ye kaldır. eşim gececiyse daha vahim. çocuk 1 saat baba arkasından ağlıyor. onu sakinleştirmeye çalış. sonra çocuğu oynat uyut, uyuturken uyuya kal. kalk gece 12-1 de mutfağı toparla. çamaşır yıka as. yatıyorum 3-4 gibi.
ve bugün evde oğlanın kahvaltılığı kalmamış , eşim gececi. 6 da kalktım evin karşısı market jet hızıyla gidip aldım geldim. 2 dakika da evde olmam lazımdı. düşün çocuğu 5 dakika emanet edeceğim biri yok. temizliğe yardımcı alamıyorum borç ödüyoruz, eşim geceye gittiğinde çocukla tek ilgileniyorum..
bütün bunlara rağmen çok şükür bugünüme Allah elimden almasın inş.
 
Sizin yasadiklariniza ek olarak;
-ailem benden cok uzakta. Destek olacak hic kimsem yok. Cocugumu tek basima buyutuyorum.
-bir meslegim, sosyal bir hayatim vardi. Oglum icin biraktim. Dolayisiyla tek maasla evime temizlikci gelemez. Evimin isini de ben yapiyorum. Oglum gordugum en hareketli cocuk.
-cocugumu birakip markete bile gidemem. Cunku bakacak hic kimse yok. O kucumsediginiz iki saat benim icin cok buyuk bir mukafat.
-kayinvalidem olumcul bir hastalikla savasiyor. Ben aylardir haftanin dort gununu ona bakmak icin geciriyorum. İki evin isi, bir adet kucuk yaramaz cocuk ve hasta kayinvalide bakimi. Ben ki bekarken ev supurmeyi bilmeyen bir zat idim. Gocunmuyorum.
-esim cocukla iki uc saat geciremez. Cunku isten gelince annesiyle ilgilenmek zorunda. Ya hastanede ya da annesi hastanede degilse evde onun bakimiyla mesgul. Tabi ki yapacak nihayetinde annesi.
-buradan anlamis olmaniz gerekli ki benim cocuguma kayinvalidem bakmiyor. Ben hem cocuguma hem ona bakiyorum.

Emin olun bu hayati yasarken sizden cok daha fazla bunaliyorum. Sikayet etmiyorum. Bence siz de etmeyin. Disariya cikabildiginiz o minik saatlerin bile keyfini cikarin.
 
Bu bir süreç, sabırlı olmalısınız? Kaç yaşındasınız, eşiniz kaç yaşında da size böyle şeyler söylüyorlar, lütfen onları da dinlemeyin. Farz edelim ki erken, olmuş artık çocuklarınız sorumluluk almayı öğrenmelisiniz. Ben de zaman zaman çok yoruluyorum bana eşim çok yardımcı oluyor, çocuğun size engel olduğunu düşünmeyin, nasıl alıştırırsanız öyle gider. Annem de var kayınvalidem de ama ben de tek başıma büyütüyorum kızımı, emin olun karışmalarındann daha iyidir tek büyütmek.. Markete de bebeğimle gidiyorum, yürüyüşe de.. Toplasanız 5 kere bile bırakmamışımdır çocuğumu anneme, kayınvalideme 1 kere bile bırakmadım çünkü çok ciddi sorunlarımız var ileride başıma kakmaması için 1 kere bile yardım istemedim, ben de zorlandım, ağladım ama hepsi geçti.. Ev derli toplu olmak zorunda değil, ama siz olmak zorundasınız. Eşiniz için, çocuklarınız için her şeyden önce kendiniz için kendinize bakın, saçlarınıza fön çekin, makyaj yapın, evi havalandırın, çocuklarınızla oyun oynayın, varsın ev dağınık olsun, zaten yardımcınız varmış. Valla evim felaket yardımcım da yok ama ne yapayım hiçbir şey benim hayatımdan kıymetli değil!
 
Back
X