arkadas ortamında tanıştık 3 yıl flört ettik severek evlendik evet ve gayet mutluyuz tabi ara sıra anlaşmazlıklar oluyor ama. bizdeki çocuk küçük bir çocuk değil ben 33 yasındayım eşim 45 çocukta 20 gerisini siz düşünün o çocuk benim kardeşim gibi artık ben ona anne olablecek yasta değilim. ama öyle olsaydı da severdim sanırım çünkü bir insan bir insanı gercekten seviyorsa onun her parcasını sever
inşallah sizde
bu size kalmış birşey başkalarını takmayın bence inşşalh hayırlı zamanda istediğiniz anda olur... ama rabbim bu mucizeyide verince insan kendinde herşeyin üstesinden gelecek gücü buluyor çok güzel bi duygu :)
evet herkes çok güzel bir duygu olduğunu söylüyor ama belki de benimle alakalı ben yaşayabileceğimi sanmıyorum
niye böle düşünüyorsun canım kendini psikolojk olarak hazır mı hissetmiyorsun yoksa hani beceremem gibi mi düşünüyosun
bakarsın ummadığın anda oluvermiş bak o zaman tecrube edersın o mutluluğu 
Yok hazır olmak ya da psikolojik olarak denemek değil mesele yani olmayacağını düşünüyor ve hissediyorumniye böle düşünüyorsun canım kendini psikolojk olarak hazır mı hissetmiyorsun yoksa hani beceremem gibi mi düşünüyosun
Insanların soruları sorgulamaları vs canımı sıktı sanki
Annesi sordurmaz bence evet insanlar çok sorguluyor bu da bende eksiklik düşüncesi yarattı sanırım
Bende sorayım o zaman düşünmüyor musunuz ? Insanlar baskı yaratmıyor demek ki
Evet her çocuğu sevmiyorum özellikle akraba vs yabancı biriyse bu çocuk .
Anladım ,ben de çocukları sevmem,annelik duygusu da içimde hiç yok,hiç özenmiyorum.Bu noktada anlıyorum sizi.
Baskı hissetmiyorum çünkü klasik evli olan herkese aynı soru devamlı geliyor bana özel bir durum değil. Birileri soruyor diye çocuk dogurup bambaska bir hayata geçiş yapamam. O soranlar çocuga benımle bırlıkte bakmıcak neticede. O yüzden kafandaki karar netse kimse bişey hıssettıremez, sız net degılsınız sanırım ondan etkılendınız.
