- 24 Temmuz 2011
- 467
- 18
Aranızın düzelmesine sevindim ama bir daha kırmayın yazık adama yaa
Kızlar hepinizin yazdıklarını okudum tek tek teşekkür ederim.
24 saattir giremedim buraya. Gelişmeleri yazayım istedim. Dün öğleden sonra anneme gittim, onu da aldım dışarıya çıktık dolaştık biraz ana kız. Anne işte ben de bişeyler olduğunu anladı hemen ama bişey yok diye geçiştirdim her ne kadar inanmasa da.
Biz annemle doaşırken eşim bi kaç kez aradı napıyosun diye tabi soğuk konuştu ama eskisine göre.
Sonra akşam annem bize gel, yemeği orda yeriz (eşimin adı x olsun), x de işten çıkınca gelir dedi. Hiç eve gelesim yoktu olur dedim ben de. Sonra eşim aradı, annemlere gittiğimi söyledim "akşam orda mıyız, geleyim mi ben de " dedi. Olur sen bilirsin, gelmek istemiyosan da gelme istersen ama bana iyi gelecek dedim. (Bu arada annemlerle bizim evin arası 10 dakika).
Geleceğini zannetmiyodum aslında ama geldi. Yemek yedik, sonra o yemekten sonra başım çok ağrıyo diye gitti arka odada uyudu biraz. Belli bi satte kaldırdım, meyve falan yiyip evimize geldik. Oradaki tepkileri, davranışları sıcaktı. Ailemi sever zaten.
Eve geldik birlikte biraz tv falan izleyip uyuduk. O yüzden buraya giremedim işte.
Şu anda da kahvaltı yaptık o salona geçti uzanıyo tv karşısında. "hava çok güzel hazırlan da dışarı çıkalım" dedi bana.
Herşey normal mi? Elbette değil. Normal zamanlardaki sıcaklığı atıyorum 100 ise şu anda 85 falan.
Söylediğim şeyleri hatırladıkça kendime o kadar çok kızıyorum ki. Ama evlilik gerçekten çok zor yaa( Akıllıca oynanması gereken bir oyun sanki.
Aslında yazmak istediğim daha çok şey var, hepinizin yorumlarına da tek tek cevap vermek isterdim ama eşim evde olduğu için çaktırmamaya çalışıyorum
Aranızın düzelmesine sevindim ama bir daha kırmayın yazık adama yaaBir de böyle adama insan kul köle olur valla.Ne sakin bir insanmış.Onu yetiştiren ananın ellerinden öper,önünde saygı ile eğilirim.
Şu an o kadar karmakarışığım ki nereden başlayacağımı içinde bulunduğum ana nasıl geleceğimi hiç ama hiç bilmiyorum. Karışık yazarsam şimdiden özür dilerim.
Ben iyi bir eğitimi, iyi bir işi ve ne olursa olsun her an yanımda olduklarını bildiğim ailesi olan bir bayanım. İlk evliliğimi üniversite bitince yaptım. O konuya fazla girmeyeceğim, çünkü 1 sene sonra boşandık. Uzun yıllar çıktığım kişinin ailesi ve benim ailemin kültürel farklılıkları nedeniyle evliliğimizi anlaşmalı olarak bitirdik. İlk erkek arkadaşımdı, sandım ki onsuz hayat duracak, bittim ben, günlerce, aylarca ağladım ama geçti. Çünkü bizim onunla sonumuz yoktu.
Bittikten bir süre sonra şu anki eşim karşıma çıktı. İlk başlarda arkadaştık, zaten benim bir ilişki düşünebilecek durumum yoktu. Çünkü eski eşimi hala çok özlüyor ve dayanamayacağımı sanıyordum. Bu kötü dönemlerimde yanımda hep şu anki eşim vardı. Belki de onun desteği, beni yılmadan dinlemeleri ve ilgisi sayesinde o dönemi sandığımdan daha kolay atlattım. Ve zamanla bizim ilişkimiz başladı. Çok ilgili, alakalı, sevecen, düşünceli yapısı bana geçmişimi büyük oranda unutturmuştu. Ve bir baktık ki aradan 5 yıl geçmiş. Elbette bu beş yıl içerisinde kavgalarımız, tartışmalarımız (hatta en büyükleri) oldu. Ama biz birbirimizi hiç bırakamadık. Hatta öyle bir oldu ki, sanki ondan öncem yoktu. O da benden önce ciddi bir ilişki yaşamamış ve benden birkaç yaş küçük. Neyse uzatmayayım ve biz geçtiğimiz yaz evlendik.
Ben aileme bir saat mesafede bir şehirde çalışıyorum ve evlenmeden önce ailemin yılın yarısını benim yanımda, diğer yarısını da memlekette geçirirdi. Evlenmeden önce benim de ikna çabalarımla kendilerine buradan bir ev aldılar. Hatta krediyi ben ödüyorum.. Bunu eşim hiç sorun etmedi. Çünkü gelirimiz fazlasıyla bunu karşılayabilecek durumdaydı ve bu haldeyken ben aileme böyle bir iyilik yapmasaydım gözüm açık giderdim. Eşim de sorun etmedi. Babamı zar zor buna ikna ettik ve artık ailem yine yılın yarısını bu şehirde (kışın) yaz aylarını da memlekette geçirmeye karar verdiler. Yılbaşında geldiler memleketten ve bir aydır buradalar. Bu süre zarfında onlarla hiçbir problemimiz olmadı, eşimin ailesiyle de bi problem yaşayacağımızı sanmıyorum zaten. Çünkü gerçekten iyi insanlar. Bu arada biz de evlendikten sonra tekrar kiralık ev aramaktansa benim bekarken oturduğum evde oturmaya başladık. Tabi baştan aşağı eşyaları yeniledik.
Anlayacağınız ailesiyle ilişkilerim, onun benim ailemle ilişkisi her şey çok iyi. Hatta onun benim ailemle ilişkileri daha da iyi. Benden önce o onları düşünür, arar sorar, erkek kardeşimle ilgilenir. Peki sorun ne diyeceksiniz?
Ben çok dikkatli, dağınık olmayan, yapmam gereken şeyleri birkaç gün öncesinden bitiren, bir fatura varsa son gününü beklemeden halleden bir insanım. Eşimse tam tersi. Unutkan, dağınık, vs.. Ona yapması gereken bir şeyi günlerce elli kez söylemem gerekir bazen. Bununla ilgili çok problem yaşadık ama ne kadar dikkat etse de yok gözünün önündekini görmüyor bazen.
1 haftadır yapması gereken bazı işler var ve ben bunları kaç defa tekrarladım bilmiyorum. Tamam diyo ama yine yok. Ya da yarım yamalak. Ben de artık bir haftadır sinir harbine girdim ve olur olmadık şeylerden tartışmaya başladık. Hatta bana şakayla karışık bi kaç kez sen biraz annemlerde kalsana demeye başladı. Dün gece annemlerden geldik, biraz tv falan izledik salonda uykumuz geldi, odaya geçtik ben yatağa girince biraz konuşmaya falan başladım. O da hadi canım uykumuzu dağıtmayalım, iyi geceler şeklinde beni susturmaya çalıştı. Normalde buna bozulmama gerek yok biliyorum ama bir haftadır sinirlerim iyice gerilmiş olacak ki kalktım mutfağa gittim ve ağlamaya başladım ama ben bile kendimi durduramıyorum. Nasıl ağlıyorum nasıl ağlıyorum anlatamam. Geldi yanıma niye kalktın noldu falan derken benim de ağzımı açmamla olay bir haftadır yaşananlara geldi ve acaip bi şekilde büyüdü. Belki komşular bile duymuştur. Ben kendimi kaybettim resmen. Neler söyledim ben bile inanamıyorum. “sen adam değilsin, evliliğin ne olduğunu bilmiyosun, yağmurdan kaçtım doluya tutuldum, böyle olacağını bilseydim ilk evliliğimi bitirmezdim. Senden boşanıcam, onu 1 senede unuttuysam seni de 1 ayda unuturum, burası benim evim, git evimden, vss…. “ canını yakabilecek ne varsa saydım. O çok fazla bişey söylemedi, gitti salona. Ben peşinden gittim orda da devam. Ben benlikten çıktım sanki. Bitsin artık demeye başladım. Hatta bi ara kendimi kaybettim.üstüme su dökmeye çalıştı kendime geleyim diye. İtekledim.
Git yanımdan deyip başka odaya geçtim, ağla ağla bir saat ağladım. Sonra zaman geçtikçe neler dedim ben diye kendime gelmeye başladım ve kendimden bile utandım. Yanına gittim o da ağlıyo. Kaç defa özür diledim bilmiyorum ama tabi adam buzdolabına dönüştü. Benim yerimde sen olsan affedermiydin dedi. Bişey diyemedim. Ona rağmen yine de biraz yumuşadı. Gel uyuyalım biraz dedi, bu arada saat sabaha karşı 4 oldu. Ben bugün işe girmeyecektim ama o İşe gidecek. Ben uyuyamadım sabaha kadar dolandım evde, o uyudu. Sonra sabaha karşı salonda uyumuşum. Onun gittiğini duymadım. Kalkınca aradım çok soğuk konuştu. Sonra öğlen o beni aradı nasıl oldun diye. Bir iki kelime konuştuk iyi dedi kapadı telefonu. Öğleden sonra bi kaç defa aradım müsait değilim dedi. Akşam gelme vakti gecikince aradım, ben internet kafedeyim oyun oynuyorum gece 11 gibi gelirim dedi. Neden haber vermedin dedim bilmiyorum ya içimden gelmedi dedi ve kapadı telefonu. Normalde asla böyle bişey yapan biri değildir. Ben bi daha aradım çok kötüyüm, pişmanım ne olursun yapma özür dilerim dedim bana “kötü olan sensiz öyle mi “ dedi ve telefonu komple kapadı.
Çok pişmanım kızlar ben bile kendimi affedemiyorum ki. Ama içim içimi de yiyo napmalıyım bilmiyorum. Ben evdeyim diye gelmiyosan ben gidicem annemlere dedim. Sen bilirsin dedi. Telefonu komple kapayınca annemlere gitmeye niyetlendim gideyim o da bi kaç gün kafa dinlesin dedim ama yapamadım.
Az önce aradı. Ben geliyorum bişey istiyo musun dedi hayır dedim. Ama biliyorum ki gelecek ve mesafeli davranacak.
Akıl verin annemlere gideyim mi, nasıl davranayım.. çok pişmanım çok. 24 saattir ağlıyorum, gözlerim şişti. Çok ağır laflar söyledim ben Allah beni kahretsin
bencede bir erkeğin bu lafları yutması bilemiyorum .. ben kadın halimle kabul etmem ....
eşine çok kızmışsın,muhtemelen de haketmiş ama o söylediklerin çok acı biliyor musun
eskiyi 1 senede unuttum,seni 1 ayda unuturum.demek ki eşini diğeri kadar sevmiyorsun,eşin inşallah daha sonra takılmaz bu söylediklerine.kavganın da bir adabı olmalı.bel altından vurmamalı
Belki de kendi hatalarini da anladi bu sinir krizi esnasinda. Yani ben bu kadini bu kadar cildirtacak ne yaptim ya da ne neyi yapmadim diye düsünmüs olabilir. %10 da olsa haklilik payi vermistir esine. Evet kavgada bile söylenmeyecek, bir erkegin en kaldiramayacagi laflar hakaretler isitmis. Anlasilan esine ve evliligine deger veriyor. Simdi karisiyla konusup normal yasama devam etmesi bu %10 hatirina gibi geldi bana. Ama zavallinin cok derin bir yara aldigi ve uzun süre etkisinden kurtulamayacagi ortada. Bicak yarasi gecer, dil yarasi gecmez diye bosuna söylememis eskiler.
Bu arada gelişmeleri merak eden olursa özet geçeyim.
Bugün güzel bi gün geçirdik, gezdik dolaştık, yemeğe gittik, vs.. eve geç geldik..
Sıcaklık oranı 85'den 99,9'a çıktı :)
Ama itiraf edeyim onun artan sıcaklık oranı karşısında, benim utanma oranım da tavan yaptı :26:
Çoğunuzun da dediği gibi evet bi kez daha anladım ki eşim iyi bi koca galiba ya
Bide şu dağınıklık, unutkanlık ve hayat ayrıntılarda gizlidir felsefesini savunan karısına karşılık hayatı ayrıntısız yaşamakta inat etmese tadından yenmiycek ama işte.. ben bunlarla ilgili yeni bi konu açayım bari neyse :)
iyi bir insan kocan senin merak etme:)Valla burada ne adamlar pardon öküzler okuyoruz anasının eteğinin dibinden ayrılmayan,eşine balayında şiddet uygulayan vb.Hemen affetti diye de şımarma sakınBen çok üzüldüm ya nerde böyle olaylar karşısında efendiliğini bozmayan bir insan görsem akıp kardeşim diyip sarılasım var.Bu tür insanların nesli tükenmek üzere çünkü.Karşımızdakilere tahammül edemiyoruz.Kendimiz yapınca hata,onlar yapınca abartıyor da abartıyoruz.Ama eşini çok takdir ettim.Hani yazıyı koplayayıp eş adayıma okutmak istiyorum ama şimdi yorumlardan rumuz tespiti yapar diye korkuyorum. Neyse artık çok konuştum Allah ikinize de güzel geçim versin.Varsın azıcık dağınık,unutkan oluversin,tek kusuru da bu olsun bee
aranizin duzelmesine sevindimadam cok seviyo be belli bu kirma bida onu eski esinle kiyaslama o haketmiyo bunu :-( neyse araniz duzelmis sevindim vallahi senin yerinde olsam butun isleri ben yapardim artik :-D
bilmiyorum sebebi ne olursa olsun bu şekilde ağır konuşmak hoş değil .. birde ilk evlilikle kıyaslama yapmış .. bu sözleri asla unutmaz ... ben evli olsam eşim ikinci evliliğini yapmış olsa bana dese böle valla pılımı pırtımı toplar giderim ne demek yaa .herşeyin bir adabı var .okumuş etmişim diyorsun konu sahibi ama bu kadar kolay mı bir insanı rencide etmek .. eşin büyük adammış helal olsun ..başka erkek olsa böle davranmazdı ..umarım kinci biri değildir kin tutmaz