:1rolleyes: yazını okurken kendi 15 yaşındaki halim geldi aklıma,ne kadar da aşıktım,delicesine çılgıncasına sırılsıklam,3 sene adı dilimde dua oldu,heryerde her zamanımda o vardı,aynı okulda aynı servisteydik ama gel görki o bana hiççç yüz vermiyordu,3sene yandım kavruldum mahvoldum ama bi karşılık alamadım,aşık olduğumu bile söledim bana aynen seninki gibi sevgilim var dedi ama noldu yandım ama boşa yandım,ortaokuldan sonra başka bi okula geçti ve bide bizim ordan da taşındı yollarımız tamamen ayrıldı,ondan sonraki sene onun okuldan ve semtten gitmesiyle benim aşkım da yokoldu gitti,yıllaaaar yıllar geçti,belki 10 yıl,içimde ona karşı hiçbişey yok zerre kırıntı dahi yok kimler geldii kimler geçtii ne sular aktı köprülerin altındann..
gel zaman git zaman onu facebookta buldum, resmine baktığımda hiçbişey hissetmediğimi gördüm, hiçbirşey..en ufak bir duygu kırıntısı dahi yoktu ki zamanımda onun için ölüp bitiyordum.facebooka ekledik birbirimizi, sanki daha önce ona karşı hiçbişi hissetmemiş gibiyim sanki o ölesine bi eski arkadaşım gibi,şimdi msndede ekliyiz arada sırada selamlaşıyoruz gördükçe birbirimizi ama benim için herhangi birisinden hiçbir farkı yok,bunları niye yazdım? sende kendimi gördüğüm için yazdım, senin de bu yaşadıklarının ebedi olmadığını bil diye yazdım.öle bir zaman geçiyorki ve bu zaman içine katıp götürüyor herşeyi,hiç takma kafana kimler gelip kimler geçecek daha....ama belli de olmaz belki de sevdiğin bu kişiyle ilerde bir beraberlik şansın da olabilir,hayat bu bize ne sürprizler hazırlıyor bilemeyiz değil mi