M
MeDuSa
Ziyaretçi
- Konu Sahibi MeDuSa
-
- #1
Merhaba kıslar
Ben ailenin en küçük çocuğuyum doğal olarak annem ve babamla aramızdaki yaş farkıda fazla annemle 31yaş babamla 36yaş var aramızda.
Ablamlardan biri evlendiğinde ben daha üçüncü sınıftaydım ablam benden 11yaş büyüktü
Onunla bekarken yaşadığımız günleri hatırlamıyorum bile :sm_confused:
Diğer ablam da iki sene önce evlendi ama o da üniversite için ben 12yaşımdayken çıktı gitti evden.Sonra ben 14yaşımdayken yine ablamla 18yaşıma kadar aynı evdeydik.Okuduğu yere yani memleketimize geldik babamın emekliliğinden dolayı.
Yani uzun süre bir ailenin tek çocuğu gibi hissettim kendimi şu ana kadar.
Annem ve babam benim için dünyada eşi benzeri olmayan iki varlık.
Ama bir kaç senedir ikiside(sanırım biri menopoz biri antropoz döneminde olduğu için) o kadar farklı davranıyorlarki tanıyamıyorum artık.
Ablam insanların bu dönemlerde karakterlerinin bile değişebileceğini o yüzden bu durumun normal olduğunu katlanmam gerektiğini söylüyor.Sonuçta ne anne babalar var bizimkiler yanlarında melek kalır diyor.
Oysa ben çekiyorum bunu onlar annem ve babamla aynı evde değiller.
Akşamları onlar salonda ben odamda oturuyorum. Çünkü içeri gidiyorum zaten istediğim diziler izlenmiyor bir çift laf edilmiyor.Babam artık hep sinirli bakıyor.Anneme bişey desem tersliyor.Öyle bunaldımki evde yalnız yaşıyo gibiyim.Sadece yemek saatlerinde birlikte aynı masadayız.Akşamları konuşacak konu bulmaya çalışıyorum yanlarında hemen kapatıyorlar.Bende yanlarında bunalıyorum kk'da vakit geçirmeye çalışıyorum ama bu sefer yanlarında durmuyo oluyorum.Yanlarında dursam konuşmuyoz konuşursak canımı sıkıyorlar.
Ablamlara gittim haftasonu burdakinden daha mutluydum orda eniştemde ablamda kafa dengim şimdi ailemin yanında başka yerde huzur bulduğumu anlamak beni yıktı. mafoldumben
Oysa onlar benim annem babam senağlama
Çok değiştiler :çok üzgünüm:
Napcam bilmiyorum çok bunaldım sürekli ağlamak istiyorum ama dinmiyo içimdeki sıkıntı mafoldumben
Ben ailenin en küçük çocuğuyum doğal olarak annem ve babamla aramızdaki yaş farkıda fazla annemle 31yaş babamla 36yaş var aramızda.
Ablamlardan biri evlendiğinde ben daha üçüncü sınıftaydım ablam benden 11yaş büyüktü
Onunla bekarken yaşadığımız günleri hatırlamıyorum bile :sm_confused:
Diğer ablam da iki sene önce evlendi ama o da üniversite için ben 12yaşımdayken çıktı gitti evden.Sonra ben 14yaşımdayken yine ablamla 18yaşıma kadar aynı evdeydik.Okuduğu yere yani memleketimize geldik babamın emekliliğinden dolayı.
Yani uzun süre bir ailenin tek çocuğu gibi hissettim kendimi şu ana kadar.
Annem ve babam benim için dünyada eşi benzeri olmayan iki varlık.
Ama bir kaç senedir ikiside(sanırım biri menopoz biri antropoz döneminde olduğu için) o kadar farklı davranıyorlarki tanıyamıyorum artık.
Ablam insanların bu dönemlerde karakterlerinin bile değişebileceğini o yüzden bu durumun normal olduğunu katlanmam gerektiğini söylüyor.Sonuçta ne anne babalar var bizimkiler yanlarında melek kalır diyor.
Oysa ben çekiyorum bunu onlar annem ve babamla aynı evde değiller.
Akşamları onlar salonda ben odamda oturuyorum. Çünkü içeri gidiyorum zaten istediğim diziler izlenmiyor bir çift laf edilmiyor.Babam artık hep sinirli bakıyor.Anneme bişey desem tersliyor.Öyle bunaldımki evde yalnız yaşıyo gibiyim.Sadece yemek saatlerinde birlikte aynı masadayız.Akşamları konuşacak konu bulmaya çalışıyorum yanlarında hemen kapatıyorlar.Bende yanlarında bunalıyorum kk'da vakit geçirmeye çalışıyorum ama bu sefer yanlarında durmuyo oluyorum.Yanlarında dursam konuşmuyoz konuşursak canımı sıkıyorlar.
Ablamlara gittim haftasonu burdakinden daha mutluydum orda eniştemde ablamda kafa dengim şimdi ailemin yanında başka yerde huzur bulduğumu anlamak beni yıktı. mafoldumben
Oysa onlar benim annem babam senağlama
Çok değiştiler :çok üzgünüm:
Napcam bilmiyorum çok bunaldım sürekli ağlamak istiyorum ama dinmiyo içimdeki sıkıntı mafoldumben