- Katılım
- 28 Haziran 2018
- Mesajlar
- 45
- Emoji Skoru
- 18
- Puanlar
- 38
- Yaş
- 33
Merhaba Hanımlar,
o kadar bunaldım ki ne yaşadığımı bile anlamlandıramıyorum sanki sıkışmış gibiyim. Eşimle ne yaşadığımızı bile anlamıyorum. Eşim çok takıntılı ve dışarda yaşadığı her sorunu eve taşıyan bir insan suratını asar ve herseye karışır konuşur söylenir. İnanın kulak tıkamak artık yetmiyor. Önceden takmazdım duymazdım. Ama artık aynı şeyi yapamıyorum ciddi psikolojik sorun yaşadığımı düşünüyorum. Kalbim çarpıyor bayılacak gibi oluyorum nefesimi kontrol edemiyorum. Psikoloğa gitmek istediğimde bile sürekli konuşuyor çok sorunun var ya birde psikoloğa gideceksin şu yaptığına bak diyip küsüyor. Kendisi çalışıyor stresli ama ben evdeyim ne sorunum olabilir kafasında.çocukla bile benim zorlamamla ilgilenir 40 laf eder çocuk dediğin söyle olur böyle olur bıdı bıdı konuşur.
sürekli annesine gitmek ister aynı sehirde yarım saat mesafedeyiz sürekli gidelim kalalım ister kalmak istemeyince annem karın burda hiç kalmıyor diyip üzülüyor der. Her hafta sonu cumadan gidip pazartesi sabahına kadar kalmamıza rağmen sürekli gidip bir kere gitmeyince olay oluyor. Anneside eşim gibi asla memnun olmaz hep daha fazlasını ister. Eşimin yanında benimle ilgilenir gelir saçımı oksar sever. Eşim yokken sürekli herseyime laf eder laf sokar. Hep işin var gelip kalmıyorsun çocuğu da bizden uzaklaştırıyorsun der. Geliyoruz kalıyoruz ki benim işim olduğunda eşim çocuğu alır götürür olsun geleceksiniz tabi der. Sürekli surat asar. Ben şuan çok sıkıntılı şehirden uzak yerde yaşıyorum. Çalışmıyorum diye ona bile eşim kv laf söyler. Küçük çocuğum var kreşe vermem gerekiyor. Her gün çok erken kalkmamız gerekiyor kresin iş yerime yakın olması gerekiyor vs bir çok yere başvuruyorum ama iş bulamıyorum. Eşim ve kv illa onlara yakın oturmamızı istiyor. Daha önce beraber oturduk çok sorun yasadık o yüzden yakın olmak istemiyorum. Kızım babaanne seni çok özledim dediğinde bile kv bizde seni özlüyoruz kızım napalım aynı eve sığamadık annen sağolsun diyor.
eşim hep gergin sinirli konuşuyorum ama nafile değişmiyor yesin içsin arkadaslarıyla gezsin o zaman yüzü güler.Evde olmadı hep sinir stres. Daha önce boşanmak istedim ama eşim yanaşmıyor kızımdan ayrılmam diyor sanki çocukla çok ilgileniyor gibi.
velhasıl eşime ailesine tahammülüm yok boşanmak istiyorum ama yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum
o kadar bunaldım ki ne yaşadığımı bile anlamlandıramıyorum sanki sıkışmış gibiyim. Eşimle ne yaşadığımızı bile anlamıyorum. Eşim çok takıntılı ve dışarda yaşadığı her sorunu eve taşıyan bir insan suratını asar ve herseye karışır konuşur söylenir. İnanın kulak tıkamak artık yetmiyor. Önceden takmazdım duymazdım. Ama artık aynı şeyi yapamıyorum ciddi psikolojik sorun yaşadığımı düşünüyorum. Kalbim çarpıyor bayılacak gibi oluyorum nefesimi kontrol edemiyorum. Psikoloğa gitmek istediğimde bile sürekli konuşuyor çok sorunun var ya birde psikoloğa gideceksin şu yaptığına bak diyip küsüyor. Kendisi çalışıyor stresli ama ben evdeyim ne sorunum olabilir kafasında.çocukla bile benim zorlamamla ilgilenir 40 laf eder çocuk dediğin söyle olur böyle olur bıdı bıdı konuşur.
sürekli annesine gitmek ister aynı sehirde yarım saat mesafedeyiz sürekli gidelim kalalım ister kalmak istemeyince annem karın burda hiç kalmıyor diyip üzülüyor der. Her hafta sonu cumadan gidip pazartesi sabahına kadar kalmamıza rağmen sürekli gidip bir kere gitmeyince olay oluyor. Anneside eşim gibi asla memnun olmaz hep daha fazlasını ister. Eşimin yanında benimle ilgilenir gelir saçımı oksar sever. Eşim yokken sürekli herseyime laf eder laf sokar. Hep işin var gelip kalmıyorsun çocuğu da bizden uzaklaştırıyorsun der. Geliyoruz kalıyoruz ki benim işim olduğunda eşim çocuğu alır götürür olsun geleceksiniz tabi der. Sürekli surat asar. Ben şuan çok sıkıntılı şehirden uzak yerde yaşıyorum. Çalışmıyorum diye ona bile eşim kv laf söyler. Küçük çocuğum var kreşe vermem gerekiyor. Her gün çok erken kalkmamız gerekiyor kresin iş yerime yakın olması gerekiyor vs bir çok yere başvuruyorum ama iş bulamıyorum. Eşim ve kv illa onlara yakın oturmamızı istiyor. Daha önce beraber oturduk çok sorun yasadık o yüzden yakın olmak istemiyorum. Kızım babaanne seni çok özledim dediğinde bile kv bizde seni özlüyoruz kızım napalım aynı eve sığamadık annen sağolsun diyor.
eşim hep gergin sinirli konuşuyorum ama nafile değişmiyor yesin içsin arkadaslarıyla gezsin o zaman yüzü güler.Evde olmadı hep sinir stres. Daha önce boşanmak istedim ama eşim yanaşmıyor kızımdan ayrılmam diyor sanki çocukla çok ilgileniyor gibi.
velhasıl eşime ailesine tahammülüm yok boşanmak istiyorum ama yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum