merhaba arkadaşlar,
daha önceki konularda bahsettimmi hatırlamıyorum ama yaklaşık 2 sene önce boşandım.10 yaşında bi kızım var.kızım benimle yaşıyor.yada ben öyle avutuyorum kendimi.
şu hayatta vazgeçemeyeceğim tek şey evladım.boşanırken bile sadece kızımı istiyorum.başka bişey istemiyorum dedim ve iğne bile almadan boşandım.eski eşimlede kızımızı iki arada sefil etmiycez diye anlaşmıştık.ama işin rengi değişmeye başladı.ve ben üzüntüden kahroluyorum.
şimdi bi ilişkim var ve kısmet ederse 2 ay sonra evleniyoruz.evleniceğim insanında 10 yaşında bi kızı var.ve biz kızları tanıştırdık.çok güzel anlaştılar.hiç bir sorun yok.
şuanki sorun eşimin verdiği sözlerden cayarak kızımın düzenini bozarak sürekli almak istemesi.kızımda benleyken çok mutlu ama babasına gittiğinde bana gelmek istemediğini ima ediyomuş.yada eski eşim yalan söylüyor.çünkü kızıma dedimki kızım istersen babanlada yaşayabilirsin.biz senin mutsuz olmanı istemeyiz.tabi bunu söylerken içim kan ağlıyo
yok anne ben senle yaşamak istiyorum diyo.
ve ben kızımı kaybetmekten deli gibi korkuyorum.çünkü bütün okul düzeni bozuluyo.koca gün bir tost yiyip gün geçiriyo.ama bunları anlayacak yaştada değil.bu işi nasıl düzene sokabilirim bilmiyorum.anne ben babamla yaşamak istiyorum derse naparım.geleceği için elimden geleni yaparken onun böyle davranmasına çok üzülüyorum.
bazen istemeden onu azarlıyorum.tersliyorum.sonra sarılıp ağlıyorum.hiç iyi durumda değilim anlıycanız
bi akıl verin ben nasıl davranayım