çok sağol

ben daha aile mevzuma hiç girmedim bile. küçüklüğümden beri yaşadıklarım, bana yaptıkları gerçekten ayrı azap. mesela çocukken hiç arkadaşlarımın annelerinden dayak yediklerini, kötü söz işittiklerini görmezdim.sanırdım ki sadece evlerinde dövüyorlardır.ama ben her dayak yerken komşular alırdı beni ellerinden. sonra evlerine götürür üzümler, çikolatalar yedirirler evlerinde uyuturlardı. kendim anne olunca öğrendim.çocuğunun canı yanınca annenin daha çok yandığını.benim annemin babamın abilerimin canı hiç yanmıyordu beni döverlerken. ben yinede hiçbir gün kıyamadım onlara.ama eşim ve bazı konular yüzünden artık onlarlada irtibatımı kestim. 5 yıldır sadece anneler/babalar gününde ve bayramlarda arıyorum. zaten çokta ummurlarında değilim.