Söyle ki herkes kendi ailem dahil, bana tembel oldugumu ima ediyor.
Calisan bi kadinim. Saat 7.30 da ise basliyorum, aksam 18.00 de evde oluyorum.
Sabah 5.00 de en gec 5.30 da uyaniyorum, hazirlaniyorum, cocugun beslenmesini hazirliyorum. Sabahlari camasirlari hallediyorum, yikama asma katlama gibi. Lavobalari siliyorum.
Aksamda eve gelince hemen masayi kuruyorum, yemek yiyoruz,birdahaki gün icin yiyecegimiz yemegi pisiriyorum. Ortaligi topluyorum, yerleri silip süpürüyorum. Duruma göre alisverise gidiyorum.
Aksam 23.00 den önce uyumuyorum.
Ben kendime göre elimden gelen herseyi yapiyorum. Kendimden zaman kisip, dus haric hic bir kisisel bakimima vakit kalmiyor. O zamani evime cocuguma kocama harciyorum.
Sonuc itibariyle yinede yetemiyorum. Hic bir yer dip köse temiz degil, ama etrafimdaki insanlar bunlari bekliyor benden. Yine kimseleri memnun edemiyorum. Söyle bir aksam yok ki, hadi bugünde keyif icin tv karsinda otturim bicay icim diyim, yada bi kitap okuyabiligim.
Nasil yapicam ben, neyi yanlis yapiyorum ben. Piskolojim bozuldu artik resmen. Sizler gününüzü nasil bölüyorsunuz, yada nasil basariyorsunuz.
katlamadi tabi ama en azindan telden aldi ayirdi. Bundan sonra benim kurallarima göre yasanacak o evde.
