Merhaba arkadaslar
baslikta bahsettigim gibi asiri heyecanlanip, kalp atislarimi agzimda hissediyorum sanki. Bu durum genellikle tartisma anlarimda oluyordu ama son zamanlarda tartisma olmasa dahi boyle hissediyorum.
bunun yani sira kaslarim, ozellikle boyun ve cene, surekli gergin. Gece yarisinda uyanip uykuya dalmakta zorlaniyorum ve bu sabah muthis bir mide spazmiyla gune basladim.
bunu tetikleyen sey is arkadasimla yasadigim bir gerginlik. O bana bir kazik atti, ben de karsiligini verdim ustune konusmuyorum, selam dahi vermiyorum ve is ortamim muthis gergin.
size sorum; ben de eskiden boyleydim, soyle soyle yapip atlattim diyeniniz var mi? Bir de antidepresan almak istemiyorum( doktorum onermisti). Kacingan bir kisilige sahibim ve bu durumun ustune gidiyorumve anksiyetem tavan yapti. Boyle durumlarin ustune gidip atlataniniz var mi?
bu sekilde devam edersem hasta olmaktan korkuyorum
Ben de bu şekildeyim, tartışma ve seslerin yükseldiği ikili münakaşalarda ben de aşırı heyecanlanıyorum, kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyor, uzun zamandır da böyle, zamanla bu gibi durumları aşamayıp hiç bir şey söyleyemediğinle kalıyorsun, yüzleşmeye çalışsan da olmuyor, üstüne gitmek tabiri bir korkuyu bir durumu yenmek için geçerli olabiliyor ancak belki de şöyle düşünmeliyiz klostrofobi, agarofobi, hayvan fobisi, sosyal ortam fobisi,tartışma fobisi vs vs gibi adı ne olursa olsun birtakım fobileri ve kaygı bozukluklarını yenebilmek icin insanlar psikiyatrik destek almak zorunda hadi üzerine gideyim yahu bi asansöre gireyim de orda kapalı kalayım da klostrofobiyi yeneyim diyemiyor ya da herhangi bir tür hayvana fobisi olan bir insana zorla bir hayvanı dokundurtamazsınız aynı ortamda barındıramazsınız bile onun fobisinin üzerine gitmesi her durumda mümkün değildir tam tersine geri teper hatta belki o an panik atak bile geçirebilir yani kısacası her durumla kendimiz başa çıkmak zorunda değiliz çıkamayız da, psikiyatri bilimi bunun için var, beynin nörokimyasının bozulduğu durumlarda bozulmuş olan hormonal ve humoral mekanizmaları tamir etmek için ve tüm bu bozuklukların psikolojimizi alt üst etmesine izin vermemesi için varlar. Direnmemek gerekiyor.
Ben de henüz terapi ya da herhangi bir hekim konsültasyonuna girebilmiş değilim ama tahminimce anksiyete var hatta müdahele ettirmezsem panik atağa doğru gidecek diye öngörüyorum niye cunku vücut bana her türlü sinyali veriyor. Çarpıntı, el titremesi, sosyal fobiye dönüşme aşamasında kaçınma, geri durma, münakaşalardan çekinme halleri ve aşırı heyecanlanma, çeşitli takıntılar ve daha bilimum semptomlar. Kendi kendime aşamıyorum artık bunun da farkındayım çünkü üzerine gidip takmamayı denedikçe daha da korkutucu bir şekilde beni kemirmeye başladı.
Uzman bir doktor gerekli tedaviyi gerekli görüp uygulamaya geçirecektir.
Bu bilişsel terapi de olabilir antidepresan ya da kaygı giderici ilaçlarla da olabilir ya da ad/bilişsel terapi kombinasyonu yöntemiyle de olabilir. Antidepresanları kafasına göre kullanıp rastgele dozu azaltmadan tak diye bırakan insanlarda yoksunluk sendromları ortaya çıkabiliyor ancak doktor kontrolünde olunacağı için bu ilaçlar en basit antibiyotiklerin vereceği zarar kadar bir zarar verecektir.
Ama kendi kendimize başa çıkamıyorsak bence medikal tıbba birer şans verilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Cünkü fizyolojik sıkıntılarımızda doktora gidip ilaç kullanıyorsak bu gibi kaygı ve sosyal bozukluklarda da psikiyatrist ya da bir psikologdan gerekli tedaviyi alabilmeliyiz.
