Boyle hissetmeniz çok normal. Ben de bu aralar sizin gibi hissediyorum çok yakin bir arkadasım hakkında. Mülakata girdiğim bir is yerinde calışma iznim olmadıgı icin reddedildim, ancak arkadaşım benim istediğim is icin secildi, su an çok güzel bir maaşı var. Onun adına sevindim ama ayni zamanda kendim icin üzüldüm. Su an benden çok fazla maddi imkana sahip. Mesela ben esimle tek göz odada yasarken, arkadasım bekar olmasina ragmen 3+1de oturuyor tekbasina(evine tasinirken yardima gittim ona, ama ayni gece sabaha kadar kendim icin agladim eve dönünce). Gecen gun arkadaşıma misafirliğe gittiğimde bana yeni aldigi esyalarını gösterdi, onun adına mutlu olmam gerekirken, ayni imkanlara sahip olmadigim icin, yıllardır ayni kıyafetleri giydiğim icin, evimde yatak yerine divan olduğu icin kendime üzüldüm. Ama simdi düşününce hala imreniyorum. Buna ragmen kendi gelecegimin de güzel olacağına inanıyorum ve kendimi suçlamıyorum. Sadece ona kıyasla daha az şansım var, ama sahip olduklarımın degerini bilmeye calisiyorum. Kendimi geliştirmek icin internetten sertifika programlarına kaydoldum ve ucuncu dilimi öğreniyorum. Hayat bir gun benim de emeklerimin karsiligini verecek. Gonlunuzu ferah tutun, ileride sizin de çok iyi yerlere gelme olasiliginiz var