Yani gerçekten gurbet çok zor bı durum aileden ayrılmak bambaşka bi hayata bambaşka bi şehre yerleşmek.. burada en önemlisi esindir tabiki onun desteği onun sevgisi seni ayakta tutması lazım. Sanırım öncesinde bı birlikteliginiz olmuş ve uzaktan yurutmussunuz. Çok da taniyamadiginizi düşünüyorum bu süreçte. Böyle olmamalı tabiki de. Kendinize çevre edinmeye çalışın arkadaş ortamları yaratın. Veya sosyal biriyseniz şehri kendiniz öğrenmeye bakın. Zaten hamileyim dediniz inşallah bebeğiniz doğduğunda bunların hiç birine zaten ihtiyacınız olmuycak. Emin olun eşinizi bile kafanıza takmiycaksiniz. O bebek size iyi gelcek eminim2 sene uzak mesafe ilişkisi yaşadıktan sonra evlendik çoook uzağa eşimin memleketine yerleştim. Burada eşim hem arkadaşim hem ailem her şeyim olur sandım. Umdugumu bulamadim. Eşim kendi halinde,kendisiyle mutlu. Çok sık dışarıya çıkmaz ama mesela gözleri parlayarak benimle bir kez bile plan yapmadı. Bunu arkadaşlarıyla yaptiğini görünce haliyle içerliyorum. Birlikte hiçbir yere gitmiyoruz. Ben şehri bilmiyorum o da tanitmiyor. Etkileşim,muhabbet bazen neredeyse 0. Telefon,televizyon.. ben ise iletişimi,paylaşmayı seviyorum. Aylardır bunu düzeltemedim. Sanki sensörlü lambaya kendimi farkettirmeye calisiyorum. Cinsel anlamda da keyfine göre istekli. Ben yaklaşmaya çalışınca huylaniyorum gıdıklanıyorum diyor. Bazen dikkat cekici giyiniyorum görmüyor. Koca sehirde arkadasim ailem dostum kimsem yok. Haliyle duvarları ezberledim. Sonra gebe olduğumu öğrendim. 7. Haftadayiz. Bebegimin olacağini bilmek beni heyecanlandırsa da ona her gun daha çok alışsam da eşimle dolu dolu bir hayat göremiyorum. Ne önerirsiniz? Benle ayni durumda olan var mı ?
Uzak mesafe ilişkisi sürdürenlere hayret ediyorum bunun sonunda evlenme cesareti gösterenlere ise daha çok hayret ediyorum. Adamı zaten tanımadan evlenmişsin ne bekliyordun ki? Belki de hep böyleydi şimdi tanıdın ne bu dedin. Bir de çocuk yapmışsın. Ne diyelim ki şimdi sana..
Eşinizi alın karşıniza tatlılıkla konuşmayı deneyin.2 sene uzak mesafe ilişkisi yaşadıktan sonra evlendik çoook uzağa eşimin memleketine yerleştim. Burada eşim hem arkadaşim hem ailem her şeyim olur sandım. Umdugumu bulamadim. Eşim kendi halinde,kendisiyle mutlu. Çok sık dışarıya çıkmaz ama mesela gözleri parlayarak benimle bir kez bile plan yapmadı. Bunu arkadaşlarıyla yaptiğini görünce haliyle içerliyorum. Birlikte hiçbir yere gitmiyoruz. Ben şehri bilmiyorum o da tanitmiyor. Etkileşim,muhabbet bazen neredeyse 0. Telefon,televizyon.. ben ise iletişimi,paylaşmayı seviyorum. Aylardır bunu düzeltemedim. Sanki sensörlü lambaya kendimi farkettirmeye calisiyorum. Cinsel anlamda da keyfine göre istekli. Ben yaklaşmaya çalışınca huylaniyorum gıdıklanıyorum diyor. Bazen dikkat cekici giyiniyorum görmüyor. Koca sehirde arkadasim ailem dostum kimsem yok. Haliyle duvarları ezberledim. Sonra gebe olduğumu öğrendim. 7. Haftadayiz. Bebegimin olacağini bilmek beni heyecanlandırsa da ona her gun daha çok alışsam da eşimle dolu dolu bir hayat göremiyorum. Ne önerirsiniz? Benle ayni durumda olan var mı ?
Bazi insanlarin karakteri boyle. Benim esim de cok konusmaz icine kapanik. Binde bir cok cok morali yerinde olcak da iki espri yapcak. Ama onu oyle sevdim bu bana batmadi batmiyor. Arkadas ortaminda o da cok eglenceli ama ben de kendi ortamimda ayri eglenceliyim sevgililik gibi olmayabiliyo bazen. Beklentinizi dusurun kendi cevrenizi edinin. Bi insan sizin hayatinizin merkezinde olacaksa bu esiniz degil siz olmalisiniz. Saglikla kucaginiza alin insallah bebeginizi2 sene uzak mesafe ilişkisi yaşadıktan sonra evlendik çoook uzağa eşimin memleketine yerleştim. Burada eşim hem arkadaşim hem ailem her şeyim olur sandım. Umdugumu bulamadim. Eşim kendi halinde,kendisiyle mutlu. Çok sık dışarıya çıkmaz ama mesela gözleri parlayarak benimle bir kez bile plan yapmadı. Bunu arkadaşlarıyla yaptiğini görünce haliyle içerliyorum. Birlikte hiçbir yere gitmiyoruz. Ben şehri bilmiyorum o da tanitmiyor. Etkileşim,muhabbet bazen neredeyse 0. Telefon,televizyon.. ben ise iletişimi,paylaşmayı seviyorum. Aylardır bunu düzeltemedim. Sanki sensörlü lambaya kendimi farkettirmeye calisiyorum. Cinsel anlamda da keyfine göre istekli. Ben yaklaşmaya çalışınca huylaniyorum gıdıklanıyorum diyor. Bazen dikkat cekici giyiniyorum görmüyor. Koca sehirde arkadasim ailem dostum kimsem yok. Haliyle duvarları ezberledim. Sonra gebe olduğumu öğrendim. 7. Haftadayiz. Bebegimin olacağini bilmek beni heyecanlandırsa da ona her gun daha çok alışsam da eşimle dolu dolu bir hayat göremiyorum. Ne önerirsiniz? Benle ayni durumda olan var mı ?
Yargı değil fikir beklemiştim aslına bakarsanız. Benim isteğimle oluşan bir durum değil bu hamilelik. Daha derin bir şekilde anlatmiycam. Uzak mesafe ilişkisi dediğim tanimiyor diyosunuz uzak olduğumuz her zaman görüşemedigimiz icin ailesinin evinde kaldım 1 ay. Sadece kendisini değil aile yasantisini da gözlemledim. Biz hiç gorusmemis değiliz yani. Tanimamak değil bu yani huy degistirdi adam. Tekrar söylüyorum yargı değil yapıcı yorum bekliyorum.Koskoca insanların, hamilelik gökten zembille inen bir durummuş gibi bu kadar olumsuzluk saydıktan sonra, bir de şu kadar haftalık hamileyim demesine anlam veremiyorum; kusura bakmayın. Tanımadan etmeden uzak mesafeden evlenmişsiniz, memnun olmadığınız durumlar var, evlilik oturmamış, cinsellik beyimizin keyfi isterse ve siz korunmadınız mı?
Konudan bagımsız ben bu baska sehire yerlesnlerin kimsem yok ,sehri bilmiyorum bahanesini anlamıyorum.
Sehri evden oturarak ögrenemeyizki?En fazla ne olabilir binersin bi otobüse,(oturdugun semtin adını da biliyorsundur herhalde)dönersin evine.
En son Eskisehire kalabalık gitmistik,baktım gezemiyorm kalabalık curcuna.Ben gidiyorm beni alırsınız parkın önünden dedim.(Ci börekcinin önüne cıktım bi ufak rota hatasıyla)
Evde oturdukca kurar insan.Kendinize mesgale bulun,hamilesiniz babasız mı büyüsün der bosanmazsınız muhtemelen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?