• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok Korkuyorum

Öncelikle tebrik ederim, dilerim sağlıkla kavuşursunuz yavrunuza 🌸

3 yıldır anneyim ve şunu öğrendim ki bu işin kitabı, kuralı, tecrübesi yok :) Birlikte keşifler yapacağınız, öğreneceğiniz, sevgiyle yoğrulacağınız, yeri gelecek bocalayacağınız, panikleyeceğiniz ama en sonunda kendi yolunuzu yine kendinizin çizeceği bir yolculuk.

Kendi doğrularınız, araştırmalarınız, bilgileriniz olusacak zamanla.. inanın anneciğinizin ya da kayınvalidenizin desteği bile olsa yine siz kendi bildiginize güveneceksiniz. Yeri gelecek eşinize bile güvenemeyecek iç güdünüze göre hareket edeceksiniz.
Bu yüzden hiç korkmayın :)
Anın tadını çıkarın.. hamileliğinizi doya doya yaşayın
Bol bol konuşun, birlikte yapacaklarınızdan bahsedin asla mükemmel olmaya çalışmayın :))
Bir tavsiyem olabilecekse o da şu olur sakın büyük laflar konuşmayın :) Şunu asla yapmam demeyin, yaparken bulabilirsiniz kendiniz şaka bi yana yolunuz uzun ve çok güzel hep pozitif şeyler düşünüp, size iyi gelen insanlarla zaman geçirin bu süreçte
2 gündür o kadar ağladım ki gözlerim şiş sanırım hormonlarla da alakalı bu halim. Bir diyorum sen ne kadar nankör bir kadınsın o kadar hayal ettin istedin şimdi korkuyorsun bir diyorum ben daha hazır değilmişim kendime bunu niye yapıyorum. Çok güzel anlatmışsınız. Daha olmamış belki de hiç olmayacak şeylerle kendime eziyet etmemeliyim
 
İşin o endişe kısmını ben de yaşadım 7. Haftadan sonra alışıyor insan. O ilk haftaların şoku. Ben de en başlarda aynı duyguları yaşadım. Ama şimdi de o duygular geçti farklı kaygılar başladı eşimle ilgili. Gerçekten bilinmeyen bir yola giriyoruz şu an önümüzü görememek çok endişe verici
Umarım sizin de kolaylıkla geçer ve herşey yolunda gider. İnsanlık tarihinde milyarlarca defa yapılmış bir şeyi biz de başaracağız inşallah
 
Gurbette 22 yaşında kızımı kucağıma almış bir anne olarak yazıyorum ve çocuklarla hiç bir alakası olmayan biri olarak öyle güzel öğreniyorsunuz ki jetleri eabbim o sevgiyi kalbinize veriyor ve dünyanın en mükemmel annesi olmasanızda yavrunuza yetecek bir mükemmel anne oluyorsunuz endişelenmeyin en güzel günlerinizin tadını çıkarın ve kendinize zehir etmeyin kaldı ki eşim yanımda demişsiniz maalesef benim eşim yanımda olamamıştı bile ben 1 yaşına kadar kendim büyüttüm bezini ilk bağladığımda sızdırmıştı öyle acemiydim düşünün 😀 şimdi allahım uzun ömür versin 9 yaşında kızım onunla birlikte büyüdük 😍🥰😘 Urfa da bilmediğim bi memlekette bi başıma başardım siz daha da güzel başarırsınız
Rabbim güzel günlerini göstersin size. Ne güzel yazmışsınız. Zaten ağlıyordum şimdi daha da boşaldı gözyaşlarım. Dualarınızı bekliyorum
 
Kendine güven, oku, araştır,zaten bebek kucagına verilince otomatik yükleniyor cesaret. kendine inanıp pozitif olursan her zorluk aşılır herkes yanında yardım eden biri ile olmuyor tek başına çocuk büyüten yalnız sen olmayacaksın hayatta. Ben 2 küçük çocuk büyütüyorum biri 2 yaş digeri 5 aylık en başından yalnız büyüttüm imkansız değil yorucu oluyor ama geçiyor hepsi çok hızlı büyüyorlar
Allah yardımcınız olsun. İnsan bir kadının desteğine en çok bu zamanda ihtiyaç duyuyormuş gerçekten. Sizin yorumlarınız çok iyi geldi.
 
Öncelikle hayırlı olsun.
Yanlızca bu konuda mı kaygılısınız?
Yoksa genel bir kaygı haliniz oluyor mu farklı konularda da?
Ona göre cevap vereyim.
Yani şöyle aslında ben çok zor çocukluk ve gençlik yaşadım. Annemi kaybettikten sonra özellikle tam bir kaostu. Atlattığıma inanıyordum psikolojik destek aldım bir süre çok iyi geldi. Şimdi sanırım hormonlar mı diyim yeni bir hayattan mı kaynaklı sanki travmalarım kapıyı çalıyor ama sadece korkutmak için. Açmıyorum o kapıyı çünkü çözdüm bir çok konuyu. Korkularım çok geniş kapsamlı. Yani vücudumda olacak şeylerden tutun gelecek kaygısına kadar.
 
Benim de yanımda kimse yok. Çiçeğimi tek başıma yetiştiriyorum ❤🙏
Merak etmeyin. Evet korkular olacak. Hatta kucağınıza aldığınızda bu hisleriniz arşa çıkacak. Ama hepsi varlığına değiyor ve yavaşça geçiyor.
Umarım ben de bir gün buraya gelip böyle yazabilirim
Bence olucaksınız, her şeyden önce önünüzde olmak istemediğiniz berbat bir örnek var cano. KV çok acaip bir insan sanırsam, çocuğunu sevmemek doğaya aykırı :KK51: Konuya geleyim sal gitsin konu sahibesi, doğa zaten yardımcı oluyor her anne yavrusunu seviyor, koruyor, en iyi şekilde yetiştirmeye çalışıyor. Bence sen de gayet iyi apıcaksın endişelenme:KK200:
Yapacağım inşallah neler başardım bu yaşıma kadar :KK16:
 
Belki burda tepki göstereceksiniz ama ilk çocuğumu 18 yaşında kucağıma aldım kendim çocukken bi de çocuk doğurdum normal doğum yaptım ilk 1 hafta toparlanana kadar annemde kaldım sonra kendi evime geçtim ve tek başıma baktım 2017 kışın doğmuştu ekim ayında bi kere bile hasta etmedim şuan 24 yaşında 3 çocuk annesiyim çocukları o kadar çok seviyorum ki 5 çocuğum olsun yine bıkmam. Kaç yaşındasın bilmiyorum yaşında bi önemi yok aslında sende o çocukla büyüyüp olgunlaşacaksın tecrübelerin olacak şuan endişelenmen normal ama doğum yaptığın bebeyi kucağına aldığın zamanki duygu var ya tarif edilemez içinden bi can daha çıkıyor Allah herkese nasip etsin 😚
 
Herkese mutlu akşamlar;

Direk konuma giriyorum. Daha yeni hamile olduğumu öğrendim bir süredir istiyorduk yeni nasip oldu. Ama ben gebelik öncesinde de inanılmaz bir korkuya sahiptim şimdi resmen nefesim kesiliyor. Korktuğum kısım iyi bir anne olabilecek miyim yetebilecek miyim evladım hayırlı olacak mı konuları. Annem yok yıllar önce vefat etti. Kayınvalidemde de asla evlat sevgisi,anaçlık yok. Çok soğuk ve rastgele yaşayan bir kadın. Bu sebeple ona da güvenemiyorum ki zaten karakter ve burcumun da getirisi kimseye bir şeyleri emanet edebilen bir insan değilim. Eşim Allah razı olsun çok çok ilgili ve anlayışlı bir erkek. Ama sonuçta işe gidecek tek kalıcam. Korkum sadece 3-5 aylık kısmı için değil. Ben genel olarak ömür boyu bir korkudan bahsediyorum. Nasıl yenebilirim bu korkumu? Özellikle kimseden yardım alamamış annelerden tavsiye bekliyorum.

Cevaplarınız için çok teşekkür ederim şimdiden.
Kucağınıza aldığınızda geçecektir bu durum. Hamilelik psikolojisi ile böyle düşünüyorsunuz. Bende ilk hamile kaldığımda korktum emin olamadım. Ben anne olmaya hazır mıydım diye sorguladım. Kaybedince birşeyleri anladım ama benim için çok geç oldu. Bol bol dua edin, kendinizi ferah tutun hamilelik veya lohusa bunalımına itmeyin kendinizi birkaç ay içerisinde bebeğiniz sizden etkilenecek. Olabildiğince pozitif olun
 
Herkese mutlu akşamlar;

Direk konuma giriyorum. Daha yeni hamile olduğumu öğrendim bir süredir istiyorduk yeni nasip oldu. Ama ben gebelik öncesinde de inanılmaz bir korkuya sahiptim şimdi resmen nefesim kesiliyor. Korktuğum kısım iyi bir anne olabilecek miyim yetebilecek miyim evladım hayırlı olacak mı konuları. Annem yok yıllar önce vefat etti. Kayınvalidemde de asla evlat sevgisi,anaçlık yok. Çok soğuk ve rastgele yaşayan bir kadın. Bu sebeple ona da güvenemiyorum ki zaten karakter ve burcumun da getirisi kimseye bir şeyleri emanet edebilen bir insan değilim. Eşim Allah razı olsun çok çok ilgili ve anlayışlı bir erkek. Ama sonuçta işe gidecek tek kalıcam. Korkum sadece 3-5 aylık kısmı için değil. Ben genel olarak ömür boyu bir korkudan bahsediyorum. Nasıl yenebilirim bu korkumu? Özellikle kimseden yardım alamamış annelerden tavsiye bekliyorum.

Cevaplarınız için çok teşekkür ederim şimdiden.
Çok guzelmkıtaplar var onlardan slıp okuyun. Vesvese yapmayı. Her şey güzel nolucak deyıp kendınızı inandırın. Kı zaten harıka olucak bence annelıgınız
 
Belki burda tepki göstereceksiniz ama ilk çocuğumu 18 yaşında kucağıma aldım kendim çocukken bi de çocuk doğurdum normal doğum yaptım ilk 1 hafta toparlanana kadar annemde kaldım sonra kendi evime geçtim ve tek başıma baktım 2017 kışın doğmuştu ekim ayında bi kere bile hasta etmedim şuan 24 yaşında 3 çocuk annesiyim çocukları o kadar çok seviyorum ki 5 çocuğum olsun yine bıkmam. Kaç yaşındasın bilmiyorum yaşında bi önemi yok aslında sende o çocukla büyüyüp olgunlaşacaksın tecrübelerin olacak şuan endişelenmen normal ama doğum yaptığın bebeyi kucağına aldığın zamanki duygu var ya tarif edilemez içinden bi can daha çıkıyor Allah herkese nasip etsin 😚
Yaşım da küçük değil 30.5 oldum aslında ama işte insan olgunum sansa bile bazen acaba hazır değil miydim diye bocalıyor
 
Kucağınıza aldığınızda geçecektir bu durum. Hamilelik psikolojisi ile böyle düşünüyorsunuz. Bende ilk hamile kaldığımda korktum emin olamadım. Ben anne olmaya hazır mıydım diye sorguladım. Kaybedince birşeyleri anladım ama benim için çok geç oldu. Bol bol dua edin, kendinizi ferah tutun hamilelik veya lohusa bunalımına itmeyin kendinizi birkaç ay içerisinde bebeğiniz sizden etkilenecek. Olabildiğince pozitif olun
Eeenn çekindiğim konu da o hissetme durumu. Okumayı çok seven biriyim bir kitao okumuştum Annenin Duygusal Yokluğu diye orada bahsediyordu bu durumdan. O geliyor hep aklıma.
 
Çok guzelmkıtaplar var onlardan slıp okuyun. Vesvese yapmayı. Her şey güzel nolucak deyıp kendınızı inandırın. Kı zaten harıka olucak bence annelıgınız
İnşallah çok teşekkür ederim
 
Rabbim güzel günlerini göstersin size. Ne güzel yazmışsınız. Zaten ağlıyordum şimdi daha da boşaldı gözyaşlarım. Dualarınızı bekliyorum
size güç olabilmek adına yazdım inanın emin olun rabbim size yavrunuzu rehber olarak gönderecek hayırlısı ile o size herşeyi öğretecek acemi anneyken herşeyi birlikte tecrübe edeceksiniz allahım nasip ederse bende ikinci kez anne olacağım tekrar aynı kaygıları zaman zaman duyuyorum hayat kaygı demek zaten söz konusu yavrularımız ise her zaman derim anne olduktan sonra kalbin dışarda atması demek doğduktan sonra ömür boyu süren bir sorumluluk kızımı ilk kucağıma aldığımda tutmaya korkardım sonrasında herşeyi öğrendim öğreniyor insan siz kendinizi bırakın yavrunuzun sevgisi size gerçeği gösterecek yavrunuza kavuştuğunuzda 🥰😍🌺❤️Dualarımdasınız elbet
 
Ben bir de lohusalıktan korkuyorum. O kısımda yalnız kalmak iyi değil diyorlar. Siz nasıl atlattınız?
aksine lohusalikta yalnizlik candir.
belki 3 5 gun yaninizda biri durabilir, sonrasina gercekten gerek yok.
lohusa insanin kafasi rahat olmali bence basinda surekli konusan, etrafinda cok fazla insan kalabaligi olmamali
 
Allah yardımcınız olsun. İnsan bir kadının desteğine en çok bu zamanda ihtiyaç duyuyormuş gerçekten. Sizin yorumlarınız çok iyi geldi.
Evet böyle zamanlarda hiç bir destek olmasada o zorlugu tek yaşayan sen olmadığını bilmek bile iyi geliyor İnsana yalnız degilsin inan bu duyguyu yaşayan milyonlarca insan var hayatı yaşanılır kılmak için pozitif olmak önemli çocuk konusunda Bildigim en net şey eger negatif olursan o negatif duygu çocuga yansıyor bebekler hissediyor herşeyi kötüyü çagırmak diye bişey var ya işte olumlu düşünün ki herşey olumlu ilerlesin yani dünyanın en zor işi hakkıyla bir çocugu büyütebilmek ama aynı zamanda en güzel duygusu da yorulduğun zaman durup sana iyi gelen şeyler yap kendini motive et ben zor zamanlarda yatagın üzerine uzanıyorum çocuklarımı da yanıma alıyorum onları seviyorum ellerim ile hayvanlar falan yapıyorum o ara onlar da bende dinlenmiş oluyoruz. Çogu zaman kendimi onlara hayran hayran bakarken buluyorum bebegin dogdugu zaman her fırsatta sarıl öp onu ikinize de en iyi gelecek şey bu çünkü bide zaman hızlı geçiyor hemen büyüyorlar insan özlüyor her anını
 
Ben bir de lohusalıktan korkuyorum. O kısımda yalnız kalmak iyi değil diyorlar. Siz nasıl atlattınız?
Hayır hiç öyle düşünmeyin asıl yalnız olmak daha iyi toplumumuzda insanlar dogum sonrası anneye çok yükleniyor yok Süt var mı yok şöyle yap bu bebek aç bu bebek böyle diye diye sizi yıpratıyorlar yalnız kalıp kendi kendinize istediginiz gibi süreci yönetmesi daha kolay inanın lohusa döneminde insanların çogu iyilik yardım yerine olayı dhaa da zorlaştırıyor o kafa ile başkası hiç çekilmez
 
Herkese mutlu akşamlar;

Direk konuma giriyorum. Daha yeni hamile olduğumu öğrendim bir süredir istiyorduk yeni nasip oldu. Ama ben gebelik öncesinde de inanılmaz bir korkuya sahiptim şimdi resmen nefesim kesiliyor. Korktuğum kısım iyi bir anne olabilecek miyim yetebilecek miyim evladım hayırlı olacak mı konuları. Annem yok yıllar önce vefat etti. Kayınvalidemde de asla evlat sevgisi,anaçlık yok. Çok soğuk ve rastgele yaşayan bir kadın. Bu sebeple ona da güvenemiyorum ki zaten karakter ve burcumun da getirisi kimseye bir şeyleri emanet edebilen bir insan değilim. Eşim Allah razı olsun çok çok ilgili ve anlayışlı bir erkek. Ama sonuçta işe gidecek tek kalıcam. Korkum sadece 3-5 aylık kısmı için değil. Ben genel olarak ömür boyu bir korkudan bahsediyorum. Nasıl yenebilirim bu korkumu? Özellikle kimseden yardım alamamış annelerden tavsiye bekliyorum.

Cevaplarınız için çok teşekkür ederim şimdiden.
Şimdiden böyle şeyleri düşünebilen biri olduğunuz için eminin çok güzel bir anne olacaksınız🙂
Evet annelik zor ve yalnızsan daha da zor ama imkansız değil bebeğini kucagina aldığın an kendini dünyanın en güçlü insanı olarak görmeye başlayacaksın çünkü annelik o kadar kutsal o kadar iç güdüsel birsey ki insan herseyin üstesinden geliyor emin olun
Şimdiden bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alıp buyutmenizi diliyorum 🙂
 
Evet böyle zamanlarda hiç bir destek olmasada o zorlugu tek yaşayan sen olmadığını bilmek bile iyi geliyor İnsana yalnız degilsin inan bu duyguyu yaşayan milyonlarca insan var hayatı yaşanılır kılmak için pozitif olmak önemli çocuk konusunda Bildigim en net şey eger negatif olursan o negatif duygu çocuga yansıyor bebekler hissediyor herşeyi kötüyü çagırmak diye bişey var ya işte olumlu düşünün ki herşey olumlu ilerlesin yani dünyanın en zor işi hakkıyla bir çocugu büyütebilmek ama aynı zamanda en güzel duygusu da yorulduğun zaman durup sana iyi gelen şeyler yap kendini motive et ben zor zamanlarda yatagın üzerine uzanıyorum çocuklarımı da yanıma alıyorum onları seviyorum ellerim ile hayvanlar falan yapıyorum o ara onlar da bende dinlenmiş oluyoruz. Çogu zaman kendimi onlara hayran hayran bakarken buluyorum bebegin dogdugu zaman her fırsatta sarıl öp onu ikinize de en iyi gelecek şey bu çünkü bide zaman hızlı geçiyor hemen büyüyorlar insan özlüyor her anını
Okurken ağladım tutamıyorum bu ara kendimi. Rabbim evlatlarınızla size musmutlu bir hayat versin. Evlatlarınız kıymetinizi bilsin inşallah
 
Back
X