Çok merak ediyorum var mı benim gibi

5 yaşına girecek bı oğlum var babasıyla 2.5 sene oldu ayrıldık . Tek başıma evladimla kendi evimde yaşıyorum. Bazen sorumluluk çok ağır geliyor. İstemeden de olsa yaramazlık çok yaptığında bağırıyorum. Aslında babasız büyütüyorum diye ekstra özen gosterirken bazen bunun vicdan azabıyla çok üzülüyorum. Öfke kontrolüm mu yok bilmiyorum çok şükür bu zamana kadar bir kez vurmadım ancak bağırmak bile kendimi kötü anne hissettiriyor. Babası çocukla ilgili değil maddi manevi zorlanıyorum ben mi bı twk böyle sinirliyim

Sinirli olmak olağan bişey ama lütfen çocuğa bu kadar hissettirmeyin ben guatr hastasıyım hasimato hemde çok ileri derecede sinir yapıyor evladım hem otizmli hemde hiperaktivite bozukluğu var ama bağırmak asla çözüm olmuyor daha da şımariyolar görmezden gelin yeri gelince uyarın ama bağırmak ve şiddet büyük sıkıntılara yol açıyor

yorgunanaaa .!.:

5 yaşına girecek bı oğlum var babasıyla 2.5 sene oldu ayrıldık . Tek başıma evladimla kendi evimde yaşıyorum. Bazen sorumluluk çok ağır geliyor. İstemeden de olsa yaramazlık çok yaptığında bağırıyorum. Aslında babasız büyütüyorum diye ekstra özen gosterirken bazen bunun vicdan azabıyla çok üzülüyorum. Öfke kontrolüm mu yok bilmiyorum çok şükür bu zamana kadar bir kez vurmadım ancak bağırmak bile kendimi kötü anne hissettiriyor. Babası çocukla ilgili değil maddi manevi zorlanıyorum ben mi bı twk böyle sinirliyim

Genişletmek için tıkla...

Tek değilsin bebeğim 1 haftalıkken eşimden ayrılmıştım 3yaşında barıştık mecburiyetten hem mesleğim olmadığı için hemde aile evinde aşırı baskıdan dolayı. O süreç çok zorluydu benim için herkesi memnun etmeye çalışıp aynı zamanda kızımla ilgilenmeye çalışıyordum ama olmuyordu psikolojik olarak çöktüm kızıma bir bluz bile alamıyordum 3 sene aynı şeyleri giydim zoruma gitmedi ama evlat olunca farklı oluyor bu yüzden barıştım eşimle bana kötü olsun umurumda değil kızıma babalık yapsın bizi kimseye muhtaç etmesin yeter dedim çünkü o psikolojide çocuğumu bile kendimden uzaklaştırmıştım çocuğum gibi göremiyordum yani seni çok iyi anlıyorum inan bana ama sabırlı ol herşey güzel olucak inşallah çocuğunu anaokuluna verip part time çalışabilirsin bu sayede kafan dağılır o yavrunun sana ihtiyacı var onlar doğmayı seçmedi biz doğurmayı seçtik

gizojli .!.:

Tek değilsin bebeğim 1 haftalıkken eşimden ayrılmıştım 3yaşında barıştık mecburiyetten hem mesleğim olmadığı için hemde aile evinde aşırı baskıdan dolayı. O süreç çok zorluydu benim için herkesi memnun etmeye çalışıp aynı zamanda kızımla ilgilenmeye çalışıyordum ama olmuyordu psikolojik olarak çöktüm kızıma bir bluz bile alamıyordum 3 sene aynı şeyleri giydim zoruma gitmedi ama evlat olunca farklı oluyor bu yüzden barıştım eşimle bana kötü olsun umurumda değil kızıma babalık yapsın bizi kimseye muhtaç etmesin yeter dedim çünkü o psikolojide çocuğumu bile kendimden uzaklaştırmıştım çocuğum gibi göremiyordum yani seni çok iyi anlıyorum inan bana ama sabırlı ol herşey güzel olucak inşallah çocuğunu anaokuluna verip part time çalışabilirsin bu sayede kafan dağılır o yavrunun sana ihtiyacı var onlar doğmayı seçmedi biz doğurmayı seçtik

Genişletmek için tıkla...

Ben çalışıyorum zaten oğlum da kreşte ancak iş yorgunlugu herşeyin yükü dediğiniz gibi ekstra birilerini memnun etme . Sonra çok pişman oluyorum

halkasizsaturn .!.:

Sinirli olmak olağan bişey ama lütfen çocuğa bu kadar hissettirmeyin ben guatr hastasıyım hasimato hemde çok ileri derecede sinir yapıyor evladım hem otizmli hemde hiperaktivite bozukluğu var ama bağırmak asla çözüm olmuyor daha da şımariyolar görmezden gelin yeri gelince uyarın ama bağırmak ve şiddet büyük sıkıntılara yol açıyor

Genişletmek için tıkla...

Allah yardımcınız olsun. Evet malesef keşke hiç bağırmasak ancak bazen o kadar yoruluyorum ki

yorgunanaaa .!.:

5 yaşına girecek bı oğlum var babasıyla 2.5 sene oldu ayrıldık . Tek başıma evladimla kendi evimde yaşıyorum. Bazen sorumluluk çok ağır geliyor. İstemeden de olsa yaramazlık çok yaptığında bağırıyorum. Aslında babasız büyütüyorum diye ekstra özen gosterirken bazen bunun vicdan azabıyla çok üzülüyorum. Öfke kontrolüm mu yok bilmiyorum çok şükür bu zamana kadar bir kez vurmadım ancak bağırmak bile kendimi kötü anne hissettiriyor. Babası çocukla ilgili değil maddi manevi zorlanıyorum ben mi bı twk böyle sinirliyim

Genişletmek için tıkla...

Ahh ben de böyleydim. İkizlerim 3 yaşındaydı, ben çalışıyordum. Annem emekliydi, beraber bakıyorduk.. ablamlarda yardımcı oluyordu bana haklarını ödeyemem,gece hastaneye falan onlar götürüyordu…
Boşanmanın verdiği kabus-il değiştirmem-iki bezli çocuğu kreşe yazdırmak-kreşteki ilk yıl-öğretmen şikayetleri… ömrümden ömür gitti o ilk 2 yıl.
Sonra yardımcı abla bulduk anneme yardımcı olsun diye.

Haftasonu bile uyku uyuyamazdım, doğrudürüst yemek yiyemezdim onlara yedirmekten, dışarı çıksak burnumdan gelirdi, hastalıkları-gürültüleri bitmezdi, evin dağınıklığı, ağlak iki çocuk..
Arkadaşım da yoktu sohbet edip kafamı boşaltabileceğim.. işim de yoğundu.
Eski eş başka ildeydi, haftasonu falan gelip alma durumu olsaydı en azından haftasonunu kendime ayırırdım.
Çok bocaladım o yıllarda, canımdan bezdim.
Çocukları parçalayasım gelirdi. Çok öfkeliydim(ama asıl sebebi eski eşe idi, beni iki çocukla ortada bıraktığı için kendisi de keyif sürdüğü için)

Şimdi çocuklar 9 yaş oldular. 2.5 yıldır tek başıma büyütüyorum sayılır. Evimde yarım günlü bakıcı abla var, başında duran bir kap yemeğimi yapan, çoğu yükümü alıyor..çocukları okuldan alıyor falan.ben de sakinim artık, çocuklar laftan anlıyor, aklı başındalar, 0-5 yaşa getirene kadar ölüymüşüm meğer, ahh bir büyüseler diyordum hep. Annelik çok zor.
Sorumluluğu çok. Külfetli,zahmetli…
Şimdi şükürler olsun ki büyüttüm sayılır, iki çocuğa aslan gibi tek başıma bakıyorum, onlar da mutlular hallerinden.
Her akşam oyun oynarız, gece bazen yanlarında uyurum, kelime oyunu oynarız, şakalaşırız, espri yaparız,boğuşuruz.. onları alıp tatil planı yaparım, gezmeye çıkarız, lunaparka gideriz, arabaya atlar parka gideriz..

Maddi olarak şanslıydım belki, ailem destekçimdi
Ama ikiz çocuk- 3 yaş- ilk kreş deneyimi ve bez bırakma süreci-il değiştirip yeni düzen kurmaya çalışmak.. çok bocaladık biz.

Tek başıma ikiz çocuk büyütüyorum, herşeyine koşturuyorum, okulu hastalığı alışverişi vs.. çocuklarımdan da razıyım,anlayışlılar,yardımseverler,kibarlar..
Allah affetsin ,o zamanlar ben de çok yıprandım onlarla.
Şimdi daha iyiyiz şükür, mutluyuz
Nasıl dikte ettiysem artık; birbirlerine bakıp annemiz bize kızmakta çok haklı X çünkü bizde çok yaramazlık yapıyoruz diyorlardı tee o zamanlar

Bu bir süreç, çocuk kolay büyümüyor. Özellikle eğitmek mesele. Ben eğitilme konusunda çok titizim, yemeğe elle daldıklarında nevrim dönüyordu mesela. Lan lı lun lu konuştuklarında çıldırıyordum çünkü Benm öğrettiklerimi başkaları bozuyordu ( kv gil) neyse ki oraya da okullu olduklarından pek gitmedikleri için o huyları da azaldı.. beni dış etkenler de çıldırtıyordu işte.

Kucağınıza alamadığınız gün anlayacaksınız büyüdüğünü. Çocukların suçu yok, bugünlere birdaha dönemeyeceğiz hiç birimiz
Boşanmış anneler daha zor atlatıyor bu süreci.
Biraz maddiyatta önemli, aile desteği de önemli, sağlam psikoloji gerekli..
Allah evlatlarımızın ömrünü hayırlı etsin, hayırlı vefalı evlat olsunlar inşallah

yorgunanaaa .!.:

Ben çalışıyorum zaten oğlum da kreşte ancak iş yorgunlugu herşeyin yükü dediğiniz gibi ekstra birilerini memnun etme . Sonra çok pişman oluyorum

Genişletmek için tıkla...

İşin var kendi evindesin ne güzel keşke bende senin gibi imkanlara sahip olsaydım . İnan bana yorgunluk hiçbirşey değil uyuyunca bile geçiyor kendine ve çocuğuna iyi bak umarım herşey düzene girer

Babası aynı şehirde mi , kendisi mi almıyor tam durum nedir acaba tek başınıza yapmadınız ilgilenmesi için konuşsanız mı bilemedim

Kristialia .!.:

Babası aynı şehirde mi , kendisi mi almıyor tam durum nedir acaba tek başınıza yapmadınız ilgilenmesi için konuşsanız mı bilemedim

Genişletmek için tıkla...

Farklı şehirde ancak uzaklık arabayla 3.5 saat o ise 1.5 ayda bir gelir götürür o kadar . Hayatında yabancı bı kadın olduğunu biliyorum sanırım o yüzden daha da umursamaz oldu evladına ama kendisine bişey söylemiyorum çünkü Allah'a havale ettim. Biraz babalık yapsa keşke ancak haftada bir görüntülü konuşmayla babalık yaptığını sanıyor

Bu arada dipnot bencil ve burnu kaf dağında insanları baba yapmayın ben bu insanı baba yaptığım için çok pişmanım başka hiçbir pişmanlığım yok iyi ki ayrılmışim acaba yine mi aldatti diye düşünmekten kafayı yemiyorum . Bundan sonra hayatındaki insan kafayı yesin o pislikle

yorgunanaaa .!.:

Bu arada dipnot bencil ve burnu kaf dağında insanları baba yapmayın ben bu insanı baba yaptığım için çok pişmanım başka hiçbir pişmanlığım yok iyi ki ayrılmışim acaba yine mi aldatti diye düşünmekten kafayı yemiyorum . Bundan sonra hayatındaki insan kafayı yesin o pislikle

Genişletmek için tıkla...

İnsan yaşattığını yaşamadan ölmezmiş. Biliyorum üzülmeyin demekte uzaktan kolay ama Allah'a havale edin . Çok kısa birşey yazmış olayım . Teyzemde aldatıldı boşandı iki küçük erkek çocukla bir başına çalışarak mücadele etti . Çocuklarını büyüttü okuttu. İş sahibi yaptı. Büyük oğlanın düğününde eski eşi düğüne el gibi geldi el gibi uzaktan seyredip gitti.Yüzümde ki mahçubiyeti asla unutamam. Teyzemde alnı ak, göğsünü gere gere evlatlarının düğünü yaptı . Siz de yavrunuz büyüdüğü de böyle gururla yanınızda taşırken karşı tarafın bir söz hakkı bile olmayacak. Lakin tutun kendinizi,sabredin evladınıza bağırmayın.Büyüyüp kapınızdan içeri girdiğinde sizi nasıl hatırlamasını istiyorsanız öyle davranın.

Bu bosanmis olmaktan bagimsiz cocugun yukunu paylasacak kimse olmamasiyla alakali. Tek basina bir insanin sorumlulugunu ustlenen anne hircinlasiyor kim ne derse desin. Ozellikle baba bu sorumluluktan kaçıyorsa iste orda nevri donuyor annenin, ben daha sorumlulugunun paylasildigi bir cocugun bagiris cagirisa maruz kaldigini gormedim.

Siz bugun hircinsaniz tek suclu babasi, biraz baba olup sorumlulugunuzu paylassa en azindan hafta sonlari alip goturse kendinize ait bi zaman yaratsa size, pamuk gibi olursunuz emin olun.

Kendinizi suclamayin ama cozum arayin, belliki eşten hayir yok, cocugunuz bir yaramazlik yaptiginda bagiracaginiz zaman geriye çekilip 3-4 sn dusunun, bagirmak cozum mu diye?

Cozum degil inanin, bagirarak sadece ozguvensiz ve pisirik, yılışık bir cocuk yetistirirsiniz. Iste o an derin bi nefes alip, cocugunuza sarilin, inanin daha etkili olur. Yaptıgi seyi neden yaptigini anlamaya calisip dertlesin.