ben eskiden yapardim bunu... hemen oturur aglardim, oyle icten aglardim ki sorsa biri gercekten basima gelmis gibi anlatabilirdim... ama sonradan vazgectim nasil olduysa... sanirim o siralar cok kitap okuyordum ve her karakterin yerine kendimi koyuyor adeta "O" oluyordum. tabi ayni sekilde normal hayattaki insanlar ve olaylar icin de... haliyle otomatikman her senaryonun icinde buluyorsun kendini.
biraz telkin etmelisin kendini. olaylarin senin basina gelmedigini Allah korusun gelse bile illaki bir cozum olacagini dusun... kaptirip gidersen cok mutsuz olursun.