Meraba hanımlar,
İki hafta önce biten ama içimde bitiremediğim ilişki hakkında yorum almak istiyorum sizden. 28 yaşında ve bekarım. Yurtdışında yaşıyorum. Nisan ayında memleketimden birisiyle internetten görüşmeye başladım. Biz görüşmeye başlamadan 3 ay önce boşanmış, 6 yaşında oğlu var. Oğlunun velayeti de kendisinde.
İlk başlarda herşey çok güzel ilerledi. Her anlamda çok uyumlu olduğumuzu düşünüyorduk ikimizde, bu arada o akrep ben yengecim. Belki bu açıdan da yorum yapanlar olur. Gitmeme 3 hafta kala ufak bi konu aramızda çok büyüdü, ikimizde inat ettik 4 gün yazmadık. Sonra da tekrar eski samimiyetimize bi türlü ulaşamadık. Arada hep bi soğukluk oldu ama ben görüşünce düzeleceğine inanmıştım.
Ben memlekete gittikten birkaç gün sonra, geç bi saatte bizim eve yakın bi parkta ani bi buluşma ayarladık. Ben kızkardeşimle gittim, biz konuşurken o da başka bi masada oturacaktı. O oğlunu da getirdi. Yanımızda oğlu da olunca hem biz nerdeyse hiç konuşamadık, hemde hiç bekledigim gibi bi görüşme olmadı. Bi saat falan oturup eve geldik. Ertesi gün akşam mesaj attı "durumumuzla ilgili ne düşünüyosun?" diye. Bende "Senin bi yorumun var mı?"dedim. "Düşünüyorum ama olumlu düşünemiyorum" yazmış. Bunu bu kadar çabuk duymayı beklemiyodum, o an çok kötü hissettim. "Sanırım sende öylesin" dedi bana. Bende uzatmak istemedim "evet" yazdım, işte "seni üzdüysem özür dilerim" falan yazdı. Çok fazla konuşmadık. Birkaç gün sonra ben mesaj attım, "Senin için gerçekten bitti mi?" diye, "evet bitti" yazmış. "Ben görüştüğümüzden beri daha çok baglandım" yazdım cevap olarak "huma lütfen, oğlumu bi kucaklayıp opmedin bile, özellikle getirmiştim" yazmış. "seninle görüşmenin heyecanından ben nasıl davranacağımı bilemedim" yazdım, "neyse boşver" yazdı sadece. Ve biz o günden beri konuşmuyoruz ama ben çok özlüyorum. Tatil bitti ve ben döndüm tekrar ama hiç biseye odaklanamiyorum. Yaşama sevincim kalmadı gibi hissediyorum. Ne hayallerle çıkmıştım tatile, ne yaşadım. Bu yüzden bitirmekte haklı mı sizce?
Güncelleme: Tam 1 yıl 3 ay sonra tekrar yazdı kızlar. Aklımda da kalbimde de yoktu artık, hatta böyle birisi için üzüldüm diye kızıyordum kendime. Hayatımda hala biri yok ama mutluyum.
Şimdi tekrar görüşmeye başladık, birgün yazacağını ve özür dileyeceğini biliyodum aslında ama bu kadar kolay affedebilecegimi bilmiyodum. Daha çok pişman olsun diye, çok sert çıkmadan zamanında kırıldığımı ve üzüldüğümü, artık bi önemi olmadığını söyledim ama nasıl oldu bilmiyorum tekrar konuşmaya başladık.
Hatasını anladığını, bidaha bu sebeple beni kesinlikle üzmeyecegini söylüyo. Duygusal bi insanım çabuk kanıyorum galiba, ama evlenmekten de çok korkuyorum. Başıma gelebilecekleri, onun beklentilerini az çok tahmin edebiliyorum artık. Şu an yaşadığım ülkeyi terketmeye, bi çocuğun sorumluluğunu almaya cesaret edemiyorum. Ama bir yandan da konusmak iyi geliyor.
Annem önceki görüşmemde biraz olumlu bakıyordu ama yaptıklarından sonra kesinlikle istemiyor. İki gün önce mantığıma uymuyor artık, bazı konularda sana tekrar güvenemem, görüşmeyelim dedim, yine yazdı ve tekrar konuşuyoruz. Sizce ben napmaliyim?
İki hafta önce biten ama içimde bitiremediğim ilişki hakkında yorum almak istiyorum sizden. 28 yaşında ve bekarım. Yurtdışında yaşıyorum. Nisan ayında memleketimden birisiyle internetten görüşmeye başladım. Biz görüşmeye başlamadan 3 ay önce boşanmış, 6 yaşında oğlu var. Oğlunun velayeti de kendisinde.
İlk başlarda herşey çok güzel ilerledi. Her anlamda çok uyumlu olduğumuzu düşünüyorduk ikimizde, bu arada o akrep ben yengecim. Belki bu açıdan da yorum yapanlar olur. Gitmeme 3 hafta kala ufak bi konu aramızda çok büyüdü, ikimizde inat ettik 4 gün yazmadık. Sonra da tekrar eski samimiyetimize bi türlü ulaşamadık. Arada hep bi soğukluk oldu ama ben görüşünce düzeleceğine inanmıştım.
Ben memlekete gittikten birkaç gün sonra, geç bi saatte bizim eve yakın bi parkta ani bi buluşma ayarladık. Ben kızkardeşimle gittim, biz konuşurken o da başka bi masada oturacaktı. O oğlunu da getirdi. Yanımızda oğlu da olunca hem biz nerdeyse hiç konuşamadık, hemde hiç bekledigim gibi bi görüşme olmadı. Bi saat falan oturup eve geldik. Ertesi gün akşam mesaj attı "durumumuzla ilgili ne düşünüyosun?" diye. Bende "Senin bi yorumun var mı?"dedim. "Düşünüyorum ama olumlu düşünemiyorum" yazmış. Bunu bu kadar çabuk duymayı beklemiyodum, o an çok kötü hissettim. "Sanırım sende öylesin" dedi bana. Bende uzatmak istemedim "evet" yazdım, işte "seni üzdüysem özür dilerim" falan yazdı. Çok fazla konuşmadık. Birkaç gün sonra ben mesaj attım, "Senin için gerçekten bitti mi?" diye, "evet bitti" yazmış. "Ben görüştüğümüzden beri daha çok baglandım" yazdım cevap olarak "huma lütfen, oğlumu bi kucaklayıp opmedin bile, özellikle getirmiştim" yazmış. "seninle görüşmenin heyecanından ben nasıl davranacağımı bilemedim" yazdım, "neyse boşver" yazdı sadece. Ve biz o günden beri konuşmuyoruz ama ben çok özlüyorum. Tatil bitti ve ben döndüm tekrar ama hiç biseye odaklanamiyorum. Yaşama sevincim kalmadı gibi hissediyorum. Ne hayallerle çıkmıştım tatile, ne yaşadım. Bu yüzden bitirmekte haklı mı sizce?Güncelleme: Tam 1 yıl 3 ay sonra tekrar yazdı kızlar. Aklımda da kalbimde de yoktu artık, hatta böyle birisi için üzüldüm diye kızıyordum kendime. Hayatımda hala biri yok ama mutluyum.
Şimdi tekrar görüşmeye başladık, birgün yazacağını ve özür dileyeceğini biliyodum aslında ama bu kadar kolay affedebilecegimi bilmiyodum.
Daha çok pişman olsun diye, çok sert çıkmadan zamanında kırıldığımı ve üzüldüğümü, artık bi önemi olmadığını söyledim ama nasıl oldu bilmiyorum tekrar konuşmaya başladık. Hatasını anladığını, bidaha bu sebeple beni kesinlikle üzmeyecegini söylüyo. Duygusal bi insanım çabuk kanıyorum galiba, ama evlenmekten de çok korkuyorum. Başıma gelebilecekleri, onun beklentilerini az çok tahmin edebiliyorum artık. Şu an yaşadığım ülkeyi terketmeye, bi çocuğun sorumluluğunu almaya cesaret edemiyorum. Ama bir yandan da konusmak iyi geliyor.
Annem önceki görüşmemde biraz olumlu bakıyordu ama yaptıklarından sonra kesinlikle istemiyor. İki gün önce mantığıma uymuyor artık, bazı konularda sana tekrar güvenemem, görüşmeyelim dedim, yine yazdı ve tekrar konuşuyoruz. Sizce ben napmaliyim?
Son düzenleme:
