- Konu Sahibi peynirseverim
- #1
21 yaşındayım. geçen sene üniversiteye başladım. boyum 150. kilom da okula başladıgımda 48-50 arasında gidip geliyodu.
gecen yıl cok zor bi yıl gecirdim,maddi manevi anlamda bir kaç farklı konuda çöküş yaşadım.
mutsuzluğumu yemekle doldurdum. yediğimde mutlu oldum. başta kilo almamı önemsemedim açıkçası. maksimum 5 kilo alırım diye hesap bile yapıyorum kafamda.
yalnız son durum şu oldu, 8ayda 20 kilo.
son 1 aydır da sürekli aklımda diyet yapmam, spora baslamam gerektigi düşünceleri dönüp duruyor.
kötü durumda oldugmun farkındayım ama hala bi şey yapmıyorum (yemek yemek dışında).
daha dogrusu yapamıyorum. hiç bişey için enerjim yok gibi, tüm gün yatabilirim. tembelligme ve pisbogazıma gercekten engel olamamaya basladıgmı hssettim, özellkle son bi haftadır bu beni korkutmaya basladı.
kolay kilo verebilen biri değilim, deli gbi spor ve diyet yapmak zorundayım, kendimde o gücü bulamıyorum. bi yandan da vücudum çatlaklarla doldu, zayıflasam da onların kalıcı oldugu dusuncesi beni çok üzüyor. ben daha önce hiç her yerimi kapatmak zorunda hissetmemiştim.
aynaya baktıgımda kendimi begenmiyorum, dısarı cıkmak istemiyorum. kendime yeni eşyalar almıyorum, zayıflamak zorunda kalmak için. ama yok abi, cidden kendimi durduramıyorum.
ve eminim bu seklde giderse 1 ay içinde bi 8-10 kilo daha eklenecek bana, son zamanlarda iştahım delirdi yine.
bana iradeli ol demeyin, diyetler çaylar önermeyin lütfen, dedigm gibi yapamıyorum.
istedigim şey motivasyon. benim gibi hissettigniz oldu mu arkadaslar? nasıl atlattınız?
bi de ankarada bu konuda bana yardımcı olabilecek makul bir psikiyatr ya da diyetisyen biliyorsanız mesaj kutumu yeşillendirin lütfen.
gecen yıl cok zor bi yıl gecirdim,maddi manevi anlamda bir kaç farklı konuda çöküş yaşadım.
mutsuzluğumu yemekle doldurdum. yediğimde mutlu oldum. başta kilo almamı önemsemedim açıkçası. maksimum 5 kilo alırım diye hesap bile yapıyorum kafamda.
yalnız son durum şu oldu, 8ayda 20 kilo.
son 1 aydır da sürekli aklımda diyet yapmam, spora baslamam gerektigi düşünceleri dönüp duruyor.
kötü durumda oldugmun farkındayım ama hala bi şey yapmıyorum (yemek yemek dışında).
daha dogrusu yapamıyorum. hiç bişey için enerjim yok gibi, tüm gün yatabilirim. tembelligme ve pisbogazıma gercekten engel olamamaya basladıgmı hssettim, özellkle son bi haftadır bu beni korkutmaya basladı.
kolay kilo verebilen biri değilim, deli gbi spor ve diyet yapmak zorundayım, kendimde o gücü bulamıyorum. bi yandan da vücudum çatlaklarla doldu, zayıflasam da onların kalıcı oldugu dusuncesi beni çok üzüyor. ben daha önce hiç her yerimi kapatmak zorunda hissetmemiştim.
aynaya baktıgımda kendimi begenmiyorum, dısarı cıkmak istemiyorum. kendime yeni eşyalar almıyorum, zayıflamak zorunda kalmak için. ama yok abi, cidden kendimi durduramıyorum.
ve eminim bu seklde giderse 1 ay içinde bi 8-10 kilo daha eklenecek bana, son zamanlarda iştahım delirdi yine.
bana iradeli ol demeyin, diyetler çaylar önermeyin lütfen, dedigm gibi yapamıyorum.
istedigim şey motivasyon. benim gibi hissettigniz oldu mu arkadaslar? nasıl atlattınız?
bi de ankarada bu konuda bana yardımcı olabilecek makul bir psikiyatr ya da diyetisyen biliyorsanız mesaj kutumu yeşillendirin lütfen.
