Kardeşlerim umursamıyor bile ergen diyip duruyorlar ama ben ergen değilim anneme anlattığımda bunun icin aglanirmi ne var bunda diyor . O yuzden hiçbişi anlatmiyom artik kendi içimde yaşıyorum bu da psikolojimi bozuyor sanırım arkadaşlara anlatsam kanka yemek yicem, salla kanka aman boşvere gibi şeyler diyorlar
Anlıyorum bence siz kendi içinizdeki güzelliklerin ve yeteneklerin farkına varın hemen şimdi elinize bir defter alın ve şükür günlüğü tutmaya başlayın bir sayfaya istediğiniz kadar kendinizde ve hayatınızda hoşlanmadığınız özelliklerinizi yazın hemen yan sayfasına ise şükrettiğiniz iyiki var dediğinizi ve sizi iyi hissettiren şeyleri yazın sonra okuyun her gece uyumadan ben güzelim ben özelim hayatın tüm güzelliklerini kendime çekiyorum gibi olumlu telkinleri sesli ve inançlı söyleyin gün içinde egzersiz yapın meditasyon yapın ibadet edin güzel bir hobi edinin kurslara katılın. Bakın size psikolog gibi öneriler de bulundum dediklerimi uygulayın işe yarayacak:)
Sessiz olduğum icin lisede bana öküz diyeni duymuştum hatta duyduğumu bile bile dedi hoşlanan da bi kişi oldu sanirim ama o da yüzüme sıva çekmiştim makyajlıydım bi de zayıftım o zaman makyajsız görse kaçardı onun haricinde hic bana olumlu biseyler diyen birisini duymadım
Bana fotoğrafınızı yollar mısınız? Objektif olacağıma söz veriyorumSessiz olduğum icin lisede bana öküz diyeni duymuştum hatta duyduğumu bile bile dedi hoşlanan da bi kişi oldu sanirim ama o da yüzüme sıva çekmiştim makyajlıydım bi de zayıftım o zaman makyajsız görse kaçardı onun haricinde hic bana olumlu biseyler diyen birisini duymadım
Tamam
hemen atiyorum
Kendi kendinize konuşup gülüyorsunuz ve çocuk bakıyorsunuz öyle miHaklısınızcocuk bakıyorum ilk defa maaş alicam o parayla giderim
Off bu ne hal.okurken benim modum dustu resmenÇok ama çok yorgunum hayatta hiç bir şeyi başaramıyorum ne okul hayatım ne aile hayatım ne de aşk hayatım ne de kendime özgüvenim var, guzel biri değilim hatta guldugumde tipim cok komik oluyor gülemiyorum, ( burnum çok uzun guldugumde aşağıya kayıyor, göz aldim mosmor, saçlarım yok denecek kadar az, gözlerim de o kadar baygın bakıyor ki gören hasta zanneder) insanlar icinde rahat rahat gülen insanlara o kadar özeniyorum ki. Ben konuşurken teyzemin yüzüne bile bakamıyorum yere bakıyorum, kendimi ifade etmeyi bile bilmiyorum sesim de çok kalın okulda alay edenler de olmuştu hicbir yeteneğim yok Kimse beni begenmiyor konusmak icin arzulanan biri de degilim bu beni cok yaraliyor kiminle konussam ya kisa kesiyor ya da bi isim var diyo ama ben herkese merhem olmaya calisiyorum eski konularda da yasadigim bazi olaylar var. En yakın arkadaşlarımla bile aram bozuldu. Içimden yaşamaya dair hiçbir istek yok intihar etmeyi düşünüyorum artik her gece ama çok da korkuyorum gunlerim yatarak geçiyor ben napicam
