Cok mutsuzum kötü anne

Ya çok yıpratmışsınız kendinizi. Insaniz arada öfkelenebiliyoruz. Bunlar olabilir. Olacaktır. .. zor bir süreç bu.

Çocuklar olmadan disari çıksanız biraz. Eşinize biraksaniz. Ya da bi oyun ablasi bulun. Bi ihtiyac sahibi universite öğrencisi olur. Hem onun işi görülür. Hem sizin. Büyük paralar ödemeye de gerek yok.

Bu arada biz coook dayak yedik. Ama hepsini unuttuk. Sağlıklı insanlarız çok şükür. Allah başka dert vermesin. Vicdaniniz bos konuşuyor. Susmasi lazim bence.
Vicdan ; en adaletli hakimdir.
Düşünceniz çok yanlış ve tehlikeli.
Vicdan susarsa cehalet konuşur,nefis konuşur,kötülük konuşur.
Allah kimsenin vicdanını susturmasın!
 
Siddet mi yok artik..bence siz bir psikolaga gidin burdan normal gozukmuyorsunuz...acaba annemisiniz iki kucuk cocuga baktiniz mi???ama lafa gelince agzi olan konusuyor....
Gerçekten merak ediyorum nasıl normal görüyorsunuz bu davranışı?
Ben iki küçük çocuğa tek başıma baktım evet üstelik aile içi sorunlarımla uğraşırken hemde.
Ama bir kere dahi el kaldırmadım çocuklarıma.
Bunalmadım mı boğulmadım mı tükenmedim mi dibine kadar yaşadım hemde.
Tamam insanız yoruluyoruz sabrımızın sınırı var her şeye okey.
Ama bir kereden bişey olmaz diye hoş görmeyin Allah aşkına.
 
Burda ki kimse vurmuyor zaten rahat ol hiç bağırmıyorlar bile :KK66:

Çocukken dayak yiyen biri olarak şu zamana kadar oğluma vurmamak için yastıkları, yerleri dövdüm ama geçen gün o kadar çok inatlaştı ki tutup çenesini sıktım.. :olamaz:

Çocuk iki dakika sonra unutup geliyor. Hatta sebep olduğum ağlama esnasında bile beni istiyor. Ben sakinleşmek için uzak duruyorum. Ama vicdan azabı bitmiyor..
 
Çocukken dayak yiyen biri olarak şu zamana kadar oğluma vurmamak için yastıkları, yerleri dövdüm ama geçen gün o kadar çok inatlaştı ki tutup çenesini sıktım.. :olamaz:

Çocuk iki dakika sonra unutup geliyor. Hatta sebep olduğum ağlama esnasında bile beni istiyor. Ben sakinleşmek için uzak duruyorum. Ama vicdan azabı bitmiyor..
Çocuk da unutmuyor. Bakın sizin dayak yediğinizi unutmamışsınız. En son 9 aylıkken kullandığı ana kucağını gördü oğlum. Ona oturmayı hiç sevmezdi. Gösterip ağlamaya başladı. Çocuklarınızın aklını, duygularını ve gururunu hafife almayın.
 
Çocuk da unutmuyor. Bakın sizin dayak yediğinizi unutmamışsınız. En son 9 aylıkken kullandığı ana kucağını gördü oğlum. Ona oturmayı hiç sevmezdi. Gösterip ağlamaya başladı. Çocuklarınızın aklını, duygularını ve gururunu hafife almayın.
Annemden ne dayaklar yedim ama hiç birini hatırlamıyorum anneme de hiç kırgın falan değilim ama babam beni dövmediği halde yaptığı bir kaç hareketi beynimden silemiyorum 38 yaşındayım hala sapma sapan aklıma geliyor ve garip oluyor babamı sevmem etmem bu işler dövmeyle olmuyor
 
Annemden ne dayaklar yedim ama hiç birini hatırlamıyorum anneme de hiç kırgın falan değilim ama babam beni dövmediği halde yaptığı bir kaç hareketi beynimden silemiyorum 38 yaşındayım hala sapma sapan aklıma geliyor ve garip oluyor babamı sevmem etmem bu işler dövmeyle olmuyor
Sizin dayaktan etkilenmemeniz herkeste aynı etkiyi doğurmaz ki. Bu ben çatıdan düşmüşüm turp gibiyim demeye benziyor. Siz etkilenmemişsiniz ama başka bir çocuğun ruhunda derin yaralar açabilir. Güven duygusu zedelenebilir, gururu kırılabilir, öfke problemi olabilir olur da olur yani.

İdrak’ın bir konusu vardı. Ailesinden şiddet gören arkadaşlar yazmıştı. Her satırında içim acıdı. Çocuk dünyaya getirmek sabır işi. Sabrına güvenmeyen yapmamalı.
 
Çocuk da unutmuyor. Bakın sizin dayak yediğinizi unutmamışsınız. En son 9 aylıkken kullandığı ana kucağını gördü oğlum. Ona oturmayı hiç sevmezdi. Gösterip ağlamaya başladı. Çocuklarınızın aklını, duygularını ve gururunu hafife almayın.

Dayağı savunmuyorum zaten. Gülünecek bir şey olarak da görmüyorum.
Orada demek istediğim çocukken çok dayak yememe rağmen kendi çocuğuma yansıtmıyorumdu.

Bir defasında ciddi çileden çıkardı ve ona vurmamak için plastik sandalyesini fırlattım.
Ve hala arada bir söyler. Oyuncaklarını fırlatmaya başladı. Bunu ben öğretmiş oldum mesela. Yani yanlışlarımı da biliyorum.

Bazı şeyleri normalin üstü soğukkanlılıkla karşılarken bazı şeylere aşırı tepki verebiliyoruz insanız sonuçta..

Böyle şeyler bizim için bir elin parmağını geçmezken de beni etkiliyor. Gaddar bir anne olduğumu düşünmüyorum.

Benim büyüdüğüm jenerasyon dayakla büyümüştür. Ama şimdi çevreme bakıyorum da çocuğunu döven yok denecek kadar az.

Bazı şeyleri bilip uygulayamamak diye bir şey vardır. Annelik de tecrübeyle ediniliyor.
Zaten konu sahibi yaptığıyla övünmüyor. Sadece o an sinir krizi geçirtmeyecek yöntemler gerekiyor. Mesele büyüğün küçüğü kullanmadan nasıl ilgi görmesi gerektiği..
 
Annemden ne dayaklar yedim ama hiç birini hatırlamıyorum anneme de hiç kırgın falan değilim ama babam beni dövmediği halde yaptığı bir kaç hareketi beynimden silemiyorum 38 yaşındayım hala sapma sapan aklıma geliyor ve garip oluyor babamı sevmem etmem bu işler dövmeyle olmuyor

Bu durum bende de var.
Babamın bir defa dolabı çizdiğim için kızıp git onu sil diye kafamdan hafifçe ittiği hareket kadar etkilemiyor, şu an annemden yediğim terlikler.
Boğazımın nasıl düğümlendiğini hala hatırlıyorum. Değişik bir psikoloji bu.

Babam bağırıp çağıran biri değil çok sakin biriydi üstelik..
 
Dayağı savunmuyorum zaten. Gülünecek bir şey olarak da görmüyorum.
Orada demek istediğim çocukken çok dayak yememe rağmen kendi çocuğuma yansıtmıyorumdu.

Bir defasında ciddi çileden çıkardı ve ona vurmamak için plastik sandalyesini fırlattım.
Ve hala arada bir söyler. Oyuncaklarını fırlatmaya başladı. Bunu ben öğretmiş oldum mesela. Yani yanlışlarımı da biliyorum.

Bazı şeyleri normalin üstü soğukkanlılıkla karşılarken bazı şeylere aşırı tepki verebiliyoruz insanız sonuçta..

Böyle şeyler bizim için bir elin parmağını geçmezken de beni etkiliyor. Gaddar bir anne olduğumu düşünmüyorum.

Benim büyüdüğüm jenerasyon dayakla büyümüştür. Ama şimdi çevreme bakıyorum da çocuğunu döven yok denecek kadar az.

Bazı şeyleri bilip uygulayamamak diye bir şey vardır. Annelik de tecrübeyle ediniliyor.
Zaten konu sahibi yaptığıyla övünmüyor. Sadece o an sinir krizi geçirtmeyecek yöntemler gerekiyor. Mesele büyüğün küçüğü kullanmadan nasıl ilgi görmesi gerektiği..
Ben unutuyor dediğiniz için unutmayabileceğinin örneğini verdim. Konu sahibine de “ vay sen şöyle kötüsün” yazmadım, yol gösterdim. Ama ne yazık ki birçok kişi amaan nolcak olur bunlar tavrında. Ben bunun normalleştirilmesine karşıyım.
 
Kendimden nefret ediyorum. 2
Bucuk yaşındaki ogluma vurdum hiç umursamadi güldü belki de oyun sandı.
Kardeşine devamlı zarar veriyor üzerine çıkıyor yapma diyorum oğlum o kötü bir davranış bak öyle de değil böyle sev.
Hep yol gösterici oldum. Kizarken bile kizamam sesimi pek yukseltemem ki hiç ciddiye almıyor beni. Bugün defalarca uyardım ufak ceza verdim kardeşinden uzağa oturtma cezası. Düşün orda dedim. Ama yok yine yaptı yine yaptı. Ben çok yıprandım. Tek başıma iki çocukla ilgilenmek o kadar zor ki.
Yaptığım yanlış biliyorum ama daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Olmak istemediğim O ANNEYE donusuyorum sanırım. Öyle bir anne gördüğümde elinden almak istediğim o anneye.
Evlat yetiştirmek zor 😪
Ne yapmanız gerektiğini nasıl eğitim vermeniz gerektiğini bilmediğiniz için zorlanıyorsunuz.
Çocuğa yapma demek hele hele de kardeşini öyle sevme kardeşinden uzak dur demek direk adres vermek olmuş.İlgisini başka tarafa çekmeye çalışın isterseniz.Yavrum hadi gel arabalarınla oynayalım.Hadi boyama kitabını boyayalım.
O merak ediyor kardeşimi böyle sevsem ne olur ki.
Üstüne çıksam ne olur ki.
Biraz da ilgi istiyor sanırım.
Ben ne desem boş sıkıntı başında olan sizsiniz ama hatice kübra tongar ın instagram adresine göz atın derim.Allah yardımcınız olsun.
 
Kendimden nefret ediyorum. 2
Bucuk yaşındaki ogluma vurdum hiç umursamadi güldü belki de oyun sandı.
Kardeşine devamlı zarar veriyor üzerine çıkıyor yapma diyorum oğlum o kötü bir davranış bak öyle de değil böyle sev.
Hep yol gösterici oldum. Kizarken bile kizamam sesimi pek yukseltemem ki hiç ciddiye almıyor beni. Bugün defalarca uyardım ufak ceza verdim kardeşinden uzağa oturtma cezası. Düşün orda dedim. Ama yok yine yaptı yine yaptı. Ben çok yıprandım. Tek başıma iki çocukla ilgilenmek o kadar zor ki.
Yaptığım yanlış biliyorum ama daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Olmak istemediğim O ANNEYE donusuyorum sanırım. Öyle bir anne gördüğümde elinden almak istediğim o anneye.

Böyle kazalar bazen olabilir. Hepimiz insanız ve sınırlarımız var. Bundan sonra daha dikkatli olursunuz olur biter. Biz annelerimizden ne dayaklar yedik bir şey olmadı yani:) Çünkü bizi sevdiklerini hep bilirdik. Sizin de çocuğunuzu sevdiğinizi anlıyorum. Öyle bir seferden sonra hemen kendinizi kötüleyip karalar bağlamayın...
 
Kendimden nefret ediyorum. 2
Bucuk yaşındaki ogluma vurdum hiç umursamadi güldü belki de oyun sandı.
Kardeşine devamlı zarar veriyor üzerine çıkıyor yapma diyorum oğlum o kötü bir davranış bak öyle de değil böyle sev.
Hep yol gösterici oldum. Kizarken bile kizamam sesimi pek yukseltemem ki hiç ciddiye almıyor beni. Bugün defalarca uyardım ufak ceza verdim kardeşinden uzağa oturtma cezası. Düşün orda dedim. Ama yok yine yaptı yine yaptı. Ben çok yıprandım. Tek başıma iki çocukla ilgilenmek o kadar zor ki.
Yaptığım yanlış biliyorum ama daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Olmak istemediğim O ANNEYE donusuyorum sanırım. Öyle bir anne gördüğümde elinden almak istediğim o anneye.
Allah kolaylık versin de işte daha biri bebekken diğerini doğurunca genelde böyle oluyor. Vurmanızin fayda etmediğini gördünüz artık bu yolu denemezsiniz.
 
ilk once bir kere vurdu diye bu kadar vicdan azabi ceken bir annenin bu hareketi cok sık tekrarlayacagini zannetmiyorum.

kendinizi uzup strese soktukca tahammulunuz azalır rahat olmaya calışın.

ikinci olarak sizin yerinizde olsam konuyu kapattırırdım. cunku burada sizi cok uzecek yorumlar alabilirsiniz "mükemmel anneler" tarafından.
 
“Mükemmel anneler” diyerek olayı karikatürize etmeyin. Birkaç kişi yazmış tek tek alıntılayamıyorum. Çocuğun karnını doyurmak, barınma ihtiyacını karşılamak, hastalandığında sağlık hizmeti almasını sağlamak, fiziksel ve psikolojik şiddetten korumak çocuk bakmanın temelidir. Bakın sevgi, şefkat, oyun ihtiyacına gelmedim bile. Vicdan rahatlatmak için sapla samanı karıştırmayın. Şiddetin küçüğü büyüğü olmaz.
 
Korktuğunuz o anne olmamak için ya birilerinden yardım alın ya da kendi kendinize sabırlı olmayı öğrenin. Hepimiz insanız bazen kızmak halleder gibi geliyor ama değil. Konuşsak anlamasa da konuşsak daha iyi olur sanki. Şuan pişman olmuşsunuz zaten belli yaşadığınız his geçer mi bilmiyorum ama bundan sonrası için biraz sabır. Eskiden terlikle dövdüler cimcirdiler ama unuttuk diyenler olmuş şimdiki çocuklar öyle değil. Artık hayat eski zamanlardaki gibi değil.
 
Kendimden nefret ediyorum. 2
Bucuk yaşındaki ogluma vurdum hiç umursamadi güldü belki de oyun sandı.
Kardeşine devamlı zarar veriyor üzerine çıkıyor yapma diyorum oğlum o kötü bir davranış bak öyle de değil böyle sev.
Hep yol gösterici oldum. Kizarken bile kizamam sesimi pek yukseltemem ki hiç ciddiye almıyor beni. Bugün defalarca uyardım ufak ceza verdim kardeşinden uzağa oturtma cezası. Düşün orda dedim. Ama yok yine yaptı yine yaptı. Ben çok yıprandım. Tek başıma iki çocukla ilgilenmek o kadar zor ki.
Yaptığım yanlış biliyorum ama daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Olmak istemediğim O ANNEYE donusuyorum sanırım. Öyle bir anne gördüğümde elinden almak istediğim o anneye.
Kendinizden nefret etmeyin,insanız,
hepimizin sabrı bazen tükeniyor,
bununla birlikte çocuğunuza vurmak,ittirmek,bağırmak hiç bir sorunu çözmez,tersine katmerler,
sabrınızın tükendiğini hissettiğinizde çocuğunuzdan uzaklaşın.
Derin derin nefes alın,elinizi,yüzünüzü yıkayın.

Yaş aralığı az iki küçük çocuğu,
tek başınıza büyütmek çok zor bir iş.
Alabileceğiniz her türlü yardımı alın yakın çevrenizden.
Bir de şunu unutmayın bu yaş aralığındaki bir çocuk,bilinçli olarak zarar vermez kardeşine.
Sizi üzmek veya sinir etmek de değildir amacı.

Çocuğunuzun davranışlarını daha iyi anlamak,ona daha bilinçli yaklaşmak isterseniz şu iki kitabı ısrarla tavsiye ederim.
Evlatlarınızı sağlıkla ve sevgiyle büyütün.

Not:'Annemden dayak yedim ama gayet normalim','bu kadarcık şeyden blr şey olmaz','vicdanını sustur' şeklinde yapılan yorumları
-iyi niyetle de olsa-
en hafif tabirle 'geniş düşünememe' olarak nitelendiriyorum.
Çocuk eğitiminde şiddetin yeri yoktur.
Şiddetin azı-çoğu-ortası da yoktur.

Sizin mizacınız rahattır,çocukken gördüğünüz şiddet sizi etkilememiş olabilir,
bu bir başka çocuğun hafif düzeyde bile olsa şiddetten etkilenmeyeceği anlamına gelmez.
Şiddeti hafifleştirmeye gerekçe de olamaz.
Uzun lafın kısası sui misal,misal olamaz.
Anne olsun,olmasın herkesi daha sorumlu davranmaya ve aklı selim düşünmeye davet ediyorum.
 

Eklentiler

  • IMG_0774.webp
    IMG_0774.webp
    31,5 KB · Görüntüleme: 30
  • IMG_1575.webp
    IMG_1575.webp
    47,9 KB · Görüntüleme: 33
Burda ki kimse vurmuyor zaten rahat ol hiç bağırmıyorlar bile :KK66:
Vurmuyoruz valla bibi , bagiriyorum ki ilk cocuguma bagirmazdim bile , milayla bas edemedigim icin bagiriyorum ama vurmam
Annenin nasil cileden ciktigini da anlayabiliyorum ama vurmak baska bir sey , ben burada surekli yaziyorum yaş arasi kucuk cocuklar yapmayin diye , olmaz yani daha 2.5 yasindaki bebek ne anlasin baska bebekten , bebekler buyumeden dogurmayin , yazik bu ilk cocuklara gercekten , olan onlara oluyor
 
Kendimden nefret ediyorum. 2
Bucuk yaşındaki ogluma vurdum hiç umursamadi güldü belki de oyun sandı.
Kardeşine devamlı zarar veriyor üzerine çıkıyor yapma diyorum oğlum o kötü bir davranış bak öyle de değil böyle sev.
Hep yol gösterici oldum. Kizarken bile kizamam sesimi pek yukseltemem ki hiç ciddiye almıyor beni. Bugün defalarca uyardım ufak ceza verdim kardeşinden uzağa oturtma cezası. Düşün orda dedim. Ama yok yine yaptı yine yaptı. Ben çok yıprandım. Tek başıma iki çocukla ilgilenmek o kadar zor ki.
Yaptığım yanlış biliyorum ama daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Olmak istemediğim O ANNEYE donusuyorum sanırım. Öyle bir anne gördüğümde elinden almak istediğim o anneye.
Canım benimki 4 yaşında anlamıyor 2,5 yaşındaki çocuk haliyle hiç anlamaz bazen çıldırıyorum kızıyorum ama yok kıskançlık yapıyor ama gerçekten tahammül edemiyorum bu aralar.

Biraz nefes al ver sakinles bu aralar bunu deniyorum kizmamak ve bağırmamak için evde yer değiştiriyorum. Şimdiki çocuklar çok farklı laftan anlamıyor çok zor.
 
Back
X