Bence kendi mutluluğunu birine bağlama. Ben de zamanında 3 yıllık bir ilişki yaşadım. İlk 2 yılımda sevgilim hep benimle ilgileniyordu, her sabah mesaj atıyordu, 1. yılımıza kadar sabahlardan akşamlara kadar mesajlaşıyorduk ve yakın oturduğumuz için de hep birlikteydik.
Sonra senin anlattığın gibi olmaya başladı işte.
"Her sabah sana mesaj atmak zorunda mıyım? Bilgisayarı açtığımda seninle konuşmak zorunda mıyım? Benim de işim gücüm var, hep seninle ilgilenmek zorunda mıyım?" demeye başladı. Sonra da başka bir kız buldu ve gitti.
O yüzden kimseyi hayatının merkezine koyma. Seni mutlu eden ya da mutsuz eden şey bir kişi olmasın. Mutluluğunu bir kişiye bağlama. Hele hele 2 aylık bir ilişki seni asla mutsuz etmesin.
Sevgilim benden ayrılırsa yaşayamam, yarım kalırım diye düşünüyordum hep. Çok fedakarlık yaptım, kendimden ödün verdim, sırf benden ayrılmasın diye. Sonunda ayrıldık. İlk zamanlar çok üzülmüştüm, hep ağlıyordum. Ama sonra geçti.
Şimdi anladım ki bir insan kendinden ödün verirse hep kaybeden olur. Taktik filan yapmana gerek yok. Kendin ol yeter. Kendi prensiplerine bağlı ol. Onun için gereğinden fazlasını yapma yeter. Gitmek istiyorsa da yolu açık olsun. Gidince hiçbir şey olmuyor merak etme.