- 16 Kasım 2015
- 32
- 6
- 1
- 44
Merhaba, ben yeni üye oldum, sırf hem cinslerimin fikrini almak için biraz destek için.Çünkü dertlerimi paylaşacağım kimsem yok.
Kısaca anlatmaya çalışayım;
Ben 6 yıldır evliyim.4 yaşında bir oğlum var ve şuanda 2.çocuğuma hamileyim.Severek evlendik, benim ailem pek onay vermedi ama ben onları ikna edip evlendim.Eşiminde ailesi biraz sorunlu ama o kısımları da aştık çok şükür.Evlendiğim günden beri çalışıyorum.Bebeğimi 3 aylıkken bırakp mecburen(borçdan dolayı) iş hayatına döndüm.Yoruluyorum ama ailemin mutluluğu için severk yapıyorum herşeyi.Kendimi övmek istemiyorum ama ben evliliğim için elimden geleni yapıyorum.Ne eşimi ne çocuğumu asla ihmal etmiyorum.Benim sorunum eşimin huyları, sürekli çalışıyor, evlendiğimiz günden beri bizleri ihmal edecek kadar hep iş peşinde kendi işi, artı ek işler.Benimle iletişimi yok, hiç bir derdinden bahsetmez bir konu olsa aile içinde en son ben duyarım, paylaşım sıfır.Ben ona herşeyi anlatırım oda anlatsın diye ama o asla anlatmaz.En basit akşama misafir gelecek arkadaşı ve ailesi bana haber vermez, tesadüf eseri ya öğrenirim yda son 1 saate söyler.Ben bunlarada alıştım artık
Akşam eve gelir ya yemek yer ya yemez, hemen koltukta uyur.Ne sohbet ne muhabbet.Ben söyleye söyleye oğluyla az az oynamaya başladı.
Hafta sonu bizimle olmasında nerde olursa olsun.Kalk bir yere gidelim desem kırk bir dereden su getirir sonra ya gider yada gitmez. Gitsede bir an önce bitsede eve dönsek tipindedir.
Hata sonu çok fena kavga ettik.Sebebi ben onu aradım nerdesin hava çok güzel gel dediğim için.Eve geldi, bağırdı çağırdı, ben seni doyuramıyorum, hep dırdır, hep laf, sürekli beni arıyosun hesap soruyosun, yemin ederimki ben onu sürekli aramıyorum, ya yemek vakti arıyorum yemeğe gelecekmisin diye yada acil bir şeyde.
Kavgadan sonra bu halimle akşama kadar ağladım.Yemek yaptım yaptığım yemeği bile yiyemedim.Sonra özür diledi zorla dışarı çıktık yemek yedik bizi eve bıraktı kahveye gitti(( yeemek yedirdi ya dışarda yarım saat o yetti bize.Adamın mantığı bu.
Çok çaresizim, gül gibi evladım var, diğeri yolda, ama ben mutlu değilim, çevremdeki mutlu evlilikleri gördükçede daha çok üzülüyorum.Ben nerde haya yaptım diye.Eşimin ailesinde aile birlik kavramı yok öğenememişte.Bende öğretemiyorum, üzülen ben, giden hep benden gidiyo.
Ben şimdi bu evlilik için ne yapayım, kocam kağıtta var ama aslında yok, bekar anne gibiyim((((
Kısaca anlatmaya çalışayım;
Ben 6 yıldır evliyim.4 yaşında bir oğlum var ve şuanda 2.çocuğuma hamileyim.Severek evlendik, benim ailem pek onay vermedi ama ben onları ikna edip evlendim.Eşiminde ailesi biraz sorunlu ama o kısımları da aştık çok şükür.Evlendiğim günden beri çalışıyorum.Bebeğimi 3 aylıkken bırakp mecburen(borçdan dolayı) iş hayatına döndüm.Yoruluyorum ama ailemin mutluluğu için severk yapıyorum herşeyi.Kendimi övmek istemiyorum ama ben evliliğim için elimden geleni yapıyorum.Ne eşimi ne çocuğumu asla ihmal etmiyorum.Benim sorunum eşimin huyları, sürekli çalışıyor, evlendiğimiz günden beri bizleri ihmal edecek kadar hep iş peşinde kendi işi, artı ek işler.Benimle iletişimi yok, hiç bir derdinden bahsetmez bir konu olsa aile içinde en son ben duyarım, paylaşım sıfır.Ben ona herşeyi anlatırım oda anlatsın diye ama o asla anlatmaz.En basit akşama misafir gelecek arkadaşı ve ailesi bana haber vermez, tesadüf eseri ya öğrenirim yda son 1 saate söyler.Ben bunlarada alıştım artık
Akşam eve gelir ya yemek yer ya yemez, hemen koltukta uyur.Ne sohbet ne muhabbet.Ben söyleye söyleye oğluyla az az oynamaya başladı.
Hafta sonu bizimle olmasında nerde olursa olsun.Kalk bir yere gidelim desem kırk bir dereden su getirir sonra ya gider yada gitmez. Gitsede bir an önce bitsede eve dönsek tipindedir.
Hata sonu çok fena kavga ettik.Sebebi ben onu aradım nerdesin hava çok güzel gel dediğim için.Eve geldi, bağırdı çağırdı, ben seni doyuramıyorum, hep dırdır, hep laf, sürekli beni arıyosun hesap soruyosun, yemin ederimki ben onu sürekli aramıyorum, ya yemek vakti arıyorum yemeğe gelecekmisin diye yada acil bir şeyde.
Kavgadan sonra bu halimle akşama kadar ağladım.Yemek yaptım yaptığım yemeği bile yiyemedim.Sonra özür diledi zorla dışarı çıktık yemek yedik bizi eve bıraktı kahveye gitti
(( yeemek yedirdi ya dışarda yarım saat o yetti bize.Adamın mantığı bu.Çok çaresizim, gül gibi evladım var, diğeri yolda, ama ben mutlu değilim, çevremdeki mutlu evlilikleri gördükçede daha çok üzülüyorum.Ben nerde haya yaptım diye.Eşimin ailesinde aile birlik kavramı yok öğenememişte.Bende öğretemiyorum, üzülen ben, giden hep benden gidiyo.
Ben şimdi bu evlilik için ne yapayım, kocam kağıtta var ama aslında yok, bekar anne gibiyim
((((
