- 22 Ağustos 2023
- 54
- 35
- Konu Sahibi sekerpancari23
- #1
çok uzun oldu kusura bakmayın
uzun yıllardır birlikteydik (8) ama 1-1.5 yıldır kötüyüz 1 yıldırda nişanlı evlenme arefesinde talihsiz bir hastalık yaşadı o yüzden evliliğimiz gecikti. Her şeyimiz hazır ama sürekli kavga ediyoruz. Farklı şehirlerde olduğumuz için nişanlım uzaktayız o yüzden böyle yan yana gelince düzeliriz vs diyordu ama öyle de olmadı. İncir çekirdeğini doldurmayan sebeplerden tartışıyoruz ortada ciddi bir şey bile yok ama sonrasında o çok öfkeleniyor sürekli sesini yükseltiyor. Kendimi değersiz hissetmeye başlamıştım. Yan yanayken elimi bile tutmuyordu söylüyordum içimden gelmior, hava sıcak vs diyordu. Sevdiğinden şüpheye düşmeye başlamıştım sorduğumda ise sevmesem evimimiz için eşya alır mıyım, evlilik hazırlığı yapıp bu kadar para harcar mıydım diye yanıt vermeye başladı ben ona sen bize değil eşyaya paraya yatırım yapmışsın dediğmde ise yalanlaridi . O beni tersleyip bağırdıkça ben de altta kalmaınca olaylar büyürdü. 6 ay öncesinde de 2-3 günlük bir nişan atma gibi bir dururmuz oldu aileler vs bir şekilde toparladık.Son zamanlarda iyice çığırından çıktık aillerimizin yanında bile tartışmaya başladık ama çok sevdiğimizden ite kaka bir şekilde ilişkimizi yürüttük. Ben görmezden geldim nişanlıma da hak veriyorum hiç kolay şeyler yaşamadı eminim psikolijisi alt üst olmuştur biz evlilik hazırlığı yaparken o hastanede ağır tedaviler görmeye başladı hep destek oldum, ama o hastalığın sadece onu etkilediğini sandı. Hep sen, ben gibi cümleler kurdu biz olamadık. Tüm aksiliklerin üzerine nişanlım yanıma geldi evimizi dizip gün almak ve hastane kontrolüne gitmek için beni alıp kendi yaşadığı şehre nikah günü almaya götürdü. Orada da bana sesini yükselliği için ben de altta kalmadığım için bir kavga tantana ertesi gün nikah günü almaya gittik 2 ay içinde tüm tarihler dolu olnca alamadık eve döndük alternatifleri düşünmek için annesi o ben otururken annesinin yanında sesini yükseltmeye ve ağzı bozuk konuşmaya başladı ben de dayanamadım gecenin bir yarısı aldım eşyalarrımı otobüse binip evime döndüm. Anneme bile hep x şöyle böyle yapıyor kolumu tırmaladı diye anlatmış ama hala kendii haklı görüyor ve bunlara sebep olanın da kendi davranışları olduğunu idrak edemiyor. ne annesi ne kendisi annemle konuşurken küfüre değinmemişler . çünkü küfrün bize edildiğini inkar ediyorlardı. Velhasıl çok olay ve söz var ama hepsini buraya dökmek istemiyorum. Deliler gibi seviyorum gerçekten yanında huzurluyum ama iletişimimz ve tartışmaları yönetme kabiliyetimiz hiç yok bu nedenle de sürekli tartışırdık. Onun için endişeliyim tedavisni yarım bırakır diye de korkuyorum (oldukça ciddi bir hastalık). Annesi ise etkisiz eleman biz iyiyken de bize karışmazdı her şeyimizi ikimiz yaptık kavgamızda da etkisizdi öyle dinledi oğlum sen ne diyorsun, ne biçim konuşuyorsun diye bile düzeltmedi beni de fişekleyen nokta buydu zaten bundan cesaret aldığını düşünüyorum ve annesinin de yüzüne söyledim senin oğlun hiç sevilmemiş sevgi nedir bilmior dedim o ise öyle tek başına büyüdü ben çalışmak zorundaydım kötü bir çocukluk geçirdi dedi. annesi bugün tekrar aradı yüzünede de söyledim oğlunuzun söylediklerini normalleştirmeyin demekki sizinle de böyle küfürlü konuşuyrki sizin yanınızda da bana söyleme cesaretinde bulundu dedim. zaten normal olsaydı anneme de söylerdi olayı anlatırken esas noktayı söylememişler ben küfrün üzerine evlerini terk ettim. annesi öyle böyle bir şeylerr söyledi ama hala oğlum hata yaptı pişmanız kusura bakma demedi ojektifti birbirinizi çok üzüyorsunuz sizin en mutlu zamanlarınızda kavga ediyorsunuz sevgi bu değil vs olarak konuştu. Nişanlım ise ben otobüsteyken özür dilediğine birbirmizi kırmamamız gerektiğii onun için çok değerlri olduğumu söylediği bir mesaj atmış hepsi o. Mantıklı bakınca ayrılmalıyım biliyorum ama çok seviyorum ne yapmalıyım
uzun yıllardır birlikteydik (8) ama 1-1.5 yıldır kötüyüz 1 yıldırda nişanlı evlenme arefesinde talihsiz bir hastalık yaşadı o yüzden evliliğimiz gecikti. Her şeyimiz hazır ama sürekli kavga ediyoruz. Farklı şehirlerde olduğumuz için nişanlım uzaktayız o yüzden böyle yan yana gelince düzeliriz vs diyordu ama öyle de olmadı. İncir çekirdeğini doldurmayan sebeplerden tartışıyoruz ortada ciddi bir şey bile yok ama sonrasında o çok öfkeleniyor sürekli sesini yükseltiyor. Kendimi değersiz hissetmeye başlamıştım. Yan yanayken elimi bile tutmuyordu söylüyordum içimden gelmior, hava sıcak vs diyordu. Sevdiğinden şüpheye düşmeye başlamıştım sorduğumda ise sevmesem evimimiz için eşya alır mıyım, evlilik hazırlığı yapıp bu kadar para harcar mıydım diye yanıt vermeye başladı ben ona sen bize değil eşyaya paraya yatırım yapmışsın dediğmde ise yalanlaridi . O beni tersleyip bağırdıkça ben de altta kalmaınca olaylar büyürdü. 6 ay öncesinde de 2-3 günlük bir nişan atma gibi bir dururmuz oldu aileler vs bir şekilde toparladık.Son zamanlarda iyice çığırından çıktık aillerimizin yanında bile tartışmaya başladık ama çok sevdiğimizden ite kaka bir şekilde ilişkimizi yürüttük. Ben görmezden geldim nişanlıma da hak veriyorum hiç kolay şeyler yaşamadı eminim psikolijisi alt üst olmuştur biz evlilik hazırlığı yaparken o hastanede ağır tedaviler görmeye başladı hep destek oldum, ama o hastalığın sadece onu etkilediğini sandı. Hep sen, ben gibi cümleler kurdu biz olamadık. Tüm aksiliklerin üzerine nişanlım yanıma geldi evimizi dizip gün almak ve hastane kontrolüne gitmek için beni alıp kendi yaşadığı şehre nikah günü almaya götürdü. Orada da bana sesini yükselliği için ben de altta kalmadığım için bir kavga tantana ertesi gün nikah günü almaya gittik 2 ay içinde tüm tarihler dolu olnca alamadık eve döndük alternatifleri düşünmek için annesi o ben otururken annesinin yanında sesini yükseltmeye ve ağzı bozuk konuşmaya başladı ben de dayanamadım gecenin bir yarısı aldım eşyalarrımı otobüse binip evime döndüm. Anneme bile hep x şöyle böyle yapıyor kolumu tırmaladı diye anlatmış ama hala kendii haklı görüyor ve bunlara sebep olanın da kendi davranışları olduğunu idrak edemiyor. ne annesi ne kendisi annemle konuşurken küfüre değinmemişler . çünkü küfrün bize edildiğini inkar ediyorlardı. Velhasıl çok olay ve söz var ama hepsini buraya dökmek istemiyorum. Deliler gibi seviyorum gerçekten yanında huzurluyum ama iletişimimz ve tartışmaları yönetme kabiliyetimiz hiç yok bu nedenle de sürekli tartışırdık. Onun için endişeliyim tedavisni yarım bırakır diye de korkuyorum (oldukça ciddi bir hastalık). Annesi ise etkisiz eleman biz iyiyken de bize karışmazdı her şeyimizi ikimiz yaptık kavgamızda da etkisizdi öyle dinledi oğlum sen ne diyorsun, ne biçim konuşuyorsun diye bile düzeltmedi beni de fişekleyen nokta buydu zaten bundan cesaret aldığını düşünüyorum ve annesinin de yüzüne söyledim senin oğlun hiç sevilmemiş sevgi nedir bilmior dedim o ise öyle tek başına büyüdü ben çalışmak zorundaydım kötü bir çocukluk geçirdi dedi. annesi bugün tekrar aradı yüzünede de söyledim oğlunuzun söylediklerini normalleştirmeyin demekki sizinle de böyle küfürlü konuşuyrki sizin yanınızda da bana söyleme cesaretinde bulundu dedim. zaten normal olsaydı anneme de söylerdi olayı anlatırken esas noktayı söylememişler ben küfrün üzerine evlerini terk ettim. annesi öyle böyle bir şeylerr söyledi ama hala oğlum hata yaptı pişmanız kusura bakma demedi ojektifti birbirinizi çok üzüyorsunuz sizin en mutlu zamanlarınızda kavga ediyorsunuz sevgi bu değil vs olarak konuştu. Nişanlım ise ben otobüsteyken özür dilediğine birbirmizi kırmamamız gerektiğii onun için çok değerlri olduğumu söylediği bir mesaj atmış hepsi o. Mantıklı bakınca ayrılmalıyım biliyorum ama çok seviyorum ne yapmalıyım
Son düzenleme:
ama eğer gördüğü tedavi kemoterapi gibi biseyse o yüzden de oluyor olabilir çünkü o ilaçlar ağır insanın dengesini bozuyor
