Maalesef kızlar, eminim. Çünkü konuştuk ve itiraf etti.
Hayır yoktu.
Belki başka zaman anlatırım olur mu?
Mesaj ne ki, baya konu açmıştım ben. Hayırlısı.
Selam kızlar,
Yaklaşık dört senedir bebek istiyoruz eşimle ama maalesef nasip olmadı bir türlü.
Uzun süre önce birisi bir tanıdığından bahsetti ve dedi ki "beş senedir bebek istiyorlardı onlarında sorunu sizin gibiydi olmamıştı iyki olmamıış çünkü ayrıldılar" diyerek bana sözde teselli verdi.
Ben bunu duyduğumdan biri içime bir kurt düştü.
Saçma farkındayım ama hani bir his. Sanki bizde boşanacakmışız bu yüzden çocuğumuz olmuyormuş gibi hissediyorum.
Böyle bir şeyin olacağını hissedersin, olduğunda da biliyordum böyle olacağını diyeceğin türden.
Korkuyorum kendi kendime.
Aklıma bin türlü şey geliyor, eşimden sakladığım mevzular,onun ailesinde aldatma şeceresinin kabarık olması, filan filan.
Ya ben bu duygudan nasıl kurtulayım.
Bir akıl verin daa.
Çok gizemli yazıyosunşu anki üzüntüne gerçekten çok üzüldüm ama enteresan bir şekilde seninle ilgili içime bir huzur geldi
sanki bundan sonrası senin için çok daha güzel olacakmış gibi hissediyorum
gerçekten hissetmesem inan laf olsun diye söylemem
bi iki arkadaşın ilişkileriyle ilgili daha konu var onlarda hiç böyle hissetmiyorum aksine ruhum daralıyor ve onlara yorum yapamıyorum ama sen de tam aksi
inşallah hissettiğim gibi olur, inşallah en kısa zamanda huzura kavuşur çok mutlu olursun
Geçer..Zaman herşeyin ilacı.Değil midir ki bizi yaradan dert verdiyse dermanını vermez.Emin olun bu bir imtihan ve üstesinden Allahı ne kadar çok andıkça o kadar kolay ve kısa zamanda gelirsiniz.Rabbim yar ve yardımcınız olsun.Şaka gibi ama ben boşanıyorum.
Meğer kangren olmuş bir kolum varmış, haberim yokmuş. Hasta olduğunu anlıyordum ama bu denli kötü olduğunu bilmiyordum, ya da bilmek istemiyordum (?)
Ben aldatılmışım kızlar ya, üç dört gün önce yakaladığım mesaj, yalanlar, itiraflar...
İki gündür araba çarpmış, bir kamyon sopa yemiş gibi hissediyorum kendimi. Yaşadığım hayal kırıklığını tarif edemem.
Yine de iyiyim ama... Bunu biliyordum ben. Böyle gitmezdi ama böyle adice olmasını idrak edemiyorum.
Dün atladım otobüse ve hep gitmek istediğim o yere bilet aldım. Kimseye haber vermeden, öylece plansız, kafa dinlemeye geldim. Buraya gelme düşüncem hep vardı ama böyle mi olacaktı? Bu şekilde olması canımı çok yakıyor.
Kimseyle paylaşamadım, kimseye anlatamadım. Dilim varmıyor, ne denir ki? Şaka gibi.
Sizden başka kimseyle paylaşamadım yine, hayatım nasıl bir yola girdi böyle?
Her şey koca bir kara delik, benim aklım almıyor bu olanları.
Ya bu kalp kırıklığı? Bu nasıl geçer?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?